|
Argos
nobilibus nobile civibus,
Argos iratae carum novercae,
semper ingentes alumnos,
educas, numerum deorum:
imparem aequasti:
tuus ille bis seno meruit labore
adlegi caelo,
magnus Alcides cui lege mundi
Iuppiter rupta geminavit horas
roscidae noctis iussitque Phoebum
tardius celeres agitare currus
et tuas lente remeare bigas,
candida Phoebe.
rettulit pedem nomen alternis
stella quae mutat seque mirata est
Hesperum dici.
Aurora movit ad solitas vices
caput et relabens imposuit seni
collum marito.
Sensit ortus, sensit occasus
Herculem nasci: violentus ille
nocte non una poterat creari.
tibi
concitatus substitit mundus,
o puer subiture caelum.
Te sensit Nemeaeus arto
pressus lacerto fulmineus leo
cervaque Parrhasis,
sensit Arcadii populator agri
gemuitque taurus Dictaea linquens
horridus arva.
Morte fecundum domuit draconem
vetuitque collo pereunte nasci,
geminosque fratres pectore ex uno
tria monstra natos stipite incusso
fregit insultans duxitque ad ortus
Hesperium pecus,
Geryonae spolium triformis.
Egit Threicium gregem,
quem non Strymonii gramine fluminis
Hebrive ripis pavit tyrannus:
hospitum dirus stabulis cruorem
praebuit saevis tinxitque crudos
ultimus rictus sanguis aurigae.
Vidit Hippolyte ferox
pectore e medio rapi
spolium, et sagittis
nube percussaStymphalis alto
decidit caelo
arborque pomis fertilis aureis
extimuit manus insueta carpi
fugitque in auras leviore ramo.
Audivit sonitum crepitante lamna
frigidus custos nescius somni,
linqueret cum iam nemus omne fulvo
plenus Alcides vacuum metallo.
Tractus ad caelum canis inferorum
triplici catena tacuit nec ullo
latravit ore, lucis ignotae
metuens colorem. Te duce succidit
mendax Dardanidae domus
et sensit arcus iterum timendos;
te duce concidit totidem diebus
Troia quot annis.
|