Cap.

 1 I      |            aliquo numine darentur: principem tamen nostrum liqueret divinitus
 2 IV     |          fingenti formantique mihi principem, quem aequata diis immortalibus
 3 IV     |     caesaries, nonne longe lateque principem ostentant? ~
 4 VI     |         nollet, occidere, ut daret principem, qui cogi non posset. Olim
 5 VII    |            utilitas, alienus timor principem fecit. Videaris licet quod
 6 VII    |       quasi necessario herede, sed principem civibus daturus es imperator.
 7 IX     |             ire legatum, an redire principem iubeat, nisi quod maior
 8 XXVII  |            pauperiorem esse factum principem tantum: quamquam nec hunc
 9 XXXVIII|      fortasse, quam decuit optimum principem, sed non parcius, quam optimum
10 XLII   |           sunt tamen recordantibus principem illum in capita dominorum
11 XLIII  |         nihilque inter privatum et principem interest, nisi quod nunc
12 XLIV   |       solitus. Nam privato iudicio principem geris, meliorem immo te
13 XLV    |    principatus, ita non aliis esse principem gratiorem, quam qui maxime
14 XLV    |     constitutum est, ut, qui malum principem possumus, bonum non possimus
15 L      |            Tum exitialis erat apud principem, huic laxior domus, illi
16 LI     |     cubiculum principis, sed ipsum principem cernere: in publico, in
17 LV     |             Ibit in secula, fuisse principem, cui florenti et incolumi,
18 LVI    |          propositum est enim mihi, principem laudare, non principis facta.
19 LIX    |          nonnulla diversitas, quum principem quam simillimum esse privato,
20 LX     |          hoc nunc scito interesse, principem te habeat tantum, an et
21 LXII   | conditionem, ut senatus favor apud principem aut prosit aut noceat? Nonne
22 LXII   |         nos, quos ille. Nunc inter principem senatumque dignissimi cuiusque
23 LXII   |         viros suspicit, hic maxime principem promeretur. Sibi enim accrescere
24 LXIV   |            solennia comitiorum, si principem cogitares, iamque se omnis
25 LXIV   |          fecisse, quod primo? idem principem, quod privatum? idem imperatorem,
26 LXV    |       supra leges, sed leges supra principem: idem Caesari consuli, quod
27 LXXI   |           audiebatur: quodque apud principem perhibere testimonium merentibus
28 LXXIV  |         nostris fidem apud optimum principem, quod apud malos detrahebat.
29 LXXVI  |            statim se recipiebat in principem, omniaque consularia officia
30 LXXVI  |          subsistere et consulem et principem cogeret. Ipsius quidem officium
31 LXXVII |      reverentia! Adibat aliquis ut principem: respondebat, se consulem
32 LXXVIII|           Non est minus civile, et principem esse pariter, et consulem,
33 LXXXVI |       iucundiusque est, desiderare principem desiderantem. Et ille quidem,
34 LXXXIX |         tantum imperatorem, tantum principem cernis! cumque eo, qui adoptavit,
35 XCII   |        triplici gaudio laetum: qui principem abstulit pessimum, dedit
36 XCIII  |             Licet enim, quantum ad principem, licet tales consules agere,
37 XCV    |           in tantum diligo optimum principem, in quantum invisus pessimo