Cap.

 1 IV      |         gratiarum agendarum, boni principes, quae facerent, recognoscerent;
 2 V       |      indicio enituit. Nam ceteros principes aut largus cruor hostiarum,
 3 XX      |          dicere. Praeterea futuri principes, velint nolint, sciant tamen,
 4 XXIV    |        talis denique, qualis alii principes futuros se tantum pollicentur.
 5 XXIV    |       hominum sunt tamen. Ante te principes, fastidio nostri, et quodam
 6 XXIV    |         civium pietas super ipsos principes vehunt; te ad sidera tollit
 7 XXVIII  | securusque securis; quodque antea principes ad odium sui leniendum tumentibus
 8 XXXIX   |        more naturae; quae priores principes a singulis rogari gestiebant,
 9 XL      |          Idem effecisti, ne malos principes habuissemus; quo ingenio,
10 XLI     |   contumaciter adessent; et erant principes ipsi sua sponte avidi et
11 XLIV    |      quantopere detestentur malos principes etiam, qui malos faciunt.
12 XLV     |           XLV. ~Et priores quidem principes, excepto patre tuo, praeterea
13 XLVII   |         parens tuus hanc ante vos principes arcem PUBLICARUM AEDIUM
14 L       |         in imperium, quae priores principes occupabant, non ut ipsi
15 LIII    |           enim satis amarit bonos principes, qui malos satis non oderit.
16 LIII    |         quam quod insectari malos principes tutum est. An excidit dolori
17 LVII    |       honore, quem et incipientes principes et desinentes adeo concupiscunt,
18 LVIII   |        consules semper, ut semper principes erant! Quamquam non ambitio
19 LIX     |           postulamus,] ut futuros principes doceas inertiae renuntiare,
20 LXIII   |    exempli, quod sequerentur boni principes, mali mirarentur. Vidit
21 LXIII   |          erat, ut sibi viderentur principes esse desinere, si quid facerent
22 LXIV    |        sive fecerint istud postea principes, sive non fecerint. Ullane
23 LXVIII  |          et laetus dies exit, qui principes alios cura et metu distinebat:
24 LXVIII  |      secreta nostra non inquirant principes, nisi quos odimus. Nam si
25 LXVIII  |       intemperantius amamus bonos principes, ubi liberius malos odimus. ~
26 LXXIII  |        viderunt. Onerasti futuros principes: sed et posteros nostros.
27 LXXV    |          nec senatus gloriari nec principes possent. Has vero et in
28 LXXV    |    exemplo provideres! Discant et principes acclamationes veras falsasque
29 LXXXI   |         gloriam istam illi quoque principes, qui obire non poterant:
30 LXXXII  |         prodimur. An non plerique principes hoc idem tempus in aleam,
31 LXXXVIII|               LXXXVIII. ~Plerique principes, quum essent civium domini,
32 XC      |   obligatos putent. Ut enim malos principes rectius pulchriusque est
33 XCI     |          Tantum inter te et illos principes interest, qui beneficiis
34 XCIII   |       consules agere, quales ante principes erant. Ullamne tibi pro