Cap.

 1 VI     | reipublicae vulnus impressum est. Imperator, et parens generis humani,
 2 VII    |      principem civibus daturus es imperator. Superbum istud et regium,
 3 VIII   |           insigne decoraret. Hanc Imperator Nerva in gremio Iovis collocarat:
 4 VIII   |           ut dare posset imperium imperator, qui reverentiam amiserat,
 5 VIII   |         filius, simul Caesar, mox Imperator, et consors Tribuniciae
 6 IX     |           missum? nihil ipsum, ut imperator fieret agitasse? nihil fecisse,
 7 IX     |         coepisti. Iam Caesar, iam imperator, iam Germanicus, absens
 8 IX     |         imperatorem futurum: eras imperator, et esse te nesciebas. Ut
 9 IX     |    maioribus traditus, quodcunque imperator munus iniungeret, aequo
10 X      |         fortunamque moderatus es! Imperator titulis et imaginibus et
11 X      |           tibi videbaris, quamdiu imperator et alius esset. Audita sunt
12 XIII   |           mihi admiratione dignus imperator non videretur, si inter
13 XIV    |     postea contigisses. Et necdum imperator, necdum dei filius eras.
14 XIV    |    virtutibus tunc quoque invidus imperator, quum ope earum indigeret,
15 XV     |          non ante commilito, quam imperator? Inde est, quod prope omnes
16 XVI    |         nec provocas. Magnum est, Imperator Auguste, magnum est stare
17 XX     |         esset impensum. Adsuescat imperator cum imperio calculum ponere:
18 XXI    |        parens, vivis! ut reversus imperator, qui privatus exieras, agnoscis,
19 XXXV   |           magis arduum fuit, quod imperator Nerva, te filio, te successore
20 XXXVIII|         non constat. Dignum ergo, Imperator, mansuetudine tua, minuere
21 LVI    |     potest. Quare non alia maior, imperator auguste, gloria tua, quam
22 LVII   |     principi primus? Nam secundum imperator quidem, sub imperatore tamen,
23 LXIV   |            an viderim, interrogo. Imperator ergo, et Caesar, et Augustus,
24 LXXVI  |        omnibus placeant. Fortasse imperator in senatu ad reverentiam
25 LXXXII |        facies, quum Populi Romani Imperator alienum cursum, alienumque
26 LXXXV  |     submitteris; immo tunc maxime imperator, quum amicum ex imperatore
27 XC     |  praesertim quum indulgentissimus imperator in concordia nostra ea praestiterit