Cap.

 1 I      |    reipublicae, ad agendas optimo principi gratias excitamur? Quod
 2 II     |         enim sentitque, sibi, non principi, dici. ~
 3 IV     |          confinio laederentur. At Principi nostro quanta concordia,
 4 V      |    agentium civium clamor, ut iam principi, occurrit. Siquidem omnis
 5 VI     |      hominum potestas; ereptumque principi illud in principatu beatissimum,
 6 IX     |       liberum. Annon obsequereris principi civis, legatus imperatori,
 7 XXII   |       subiit, quum cernerent, cui principi cives, cui imperatori milites
 8 XXV    |         ut ea, pro quibus aguntur principi gratiae, multa sint: quae
 9 XXVIII |       parentibus liberi; sed quia principi cives. Dabis congiaria,
10 XXXV   |       apud illud ipsum mare agere principi gratias, qui, clementia
11 XLII   |           quoties quisque similes principi servos haberet. ~
12 XLIII  |     laudem modo, sed ad pecuniam, principi, si herede illo mori homines
13 XLIV   |           onerosum succedere bono principi, et afferebas excusationem
14 XLV    |          esse eos carissimos bono principi, qui invisi malo fuerint.
15 LI     |          successeris frugalissimo principi; mavis recidere aliquid
16 LV     |    aeterna est. Non ergo perpetua principi fama quae invitum manet,
17 LVII   |           tertius consulatus, aut principi primus? Nam secundum imperator
18 LXV    |        legibus, Caesar, quas nemo principi scripsit. Sed tu nihil amplius
19 LXXII  |        alia adversa, alia secunda principi et nobis: nunc communia
20 LXXIV  |           Quis hoc aut de se, aut principi diceret mediocriter amanti?
21 LXXVIII|        nimium esse privatis, quod principi satis est. Annuas, Caesar,
22 LXXXV  |         persuadeatur, humile esse principi, nisi odisse. Iucundissimum
23 XC     |           nomine, quantum debeant principi, profiteantur: concedite,
24 XCIV   | perpetuitatem. Audisti, quae malo principi precabamur; exaudi, quae