Cap.

 1 I       | colendusque est, quam quum imperio senatus, auctoritate reipublicae,
 2 IV      |      permitteret sibi vetare, quod Senatus iuberet. Utrumque, Caesar
 3 X       |         parebatur. Ad hoc audiebas Senatus Populique consensum. Non
 4 XXIII   |           circumfusus undique nunc senatus, nunc equestris ordinis
 5 LVII    |          non eadem respublica? non senatus? non consulatus ipse? qui
 6 LXII    |    consulatu non ad partem aliquam senatus, sed ad totum senatum tanta
 7 LXII    |           Nempe enim hi sunt, quos senatus, quum publicis sumptibus
 8 LXII    |         esse rerum conditionem, ut senatus favor apud principem aut
 9 LXII    |          principis cogitatio? Hunc senatus probat, hic senatui carus
10 LXII    |         prosit. Eadem Caesar, quae senatus, probat improbatque. Vos
11 LXIX    |            vel uno die reverentior senatus candidatus, quam tu, cum
12 LXIX    |    candidatis? An aliud a te, quam senatus reverentia obtinuit, ut
13 LXXI    |             LXXI. ~Iam quo assensu senatus, quo gaudio exceptum est,
14 LXXI    |            vita a te, sed iudicium senatus comprobabatur, ornarique
15 LXXIII  |      unquam principis lacrymas: at senatus saepe viderunt. Onerasti
16 LXXV    |             Erant enim, quibus nec senatus gloriari nec principes possent.
17 LXXVI   |      consulare, quod triduum totum senatus sub exemplo tui sedit, quum
18 LXXVIII |              LXXVIII. ~Quo iustius senatus, ut susciperes quartum consulatum,
19 LXXVIII |           non alia in re magis aut senatus exigere a te, aut tu praestare
20 LXXIX   |          nec poterit? Erit pietati senatus cum modestia principis felix
21 LXXXIV  |         desierunt. Obtulerat illis senatus cognomen Augustarum, quod
22 LXXXVIII|        necesse. Iustisne de causis Senatus Populusque Romanus OPTIMI
23 LXXXVIII|          optimus princeps in suum, senatus in OPTIMI nomen. Hoc tibi