Cap.

 1 VI      |         mitissimo seni servandorum hominum potestas; ereptumque principi
 2 VIII    |            hunc casum, nec iudicia hominum, sed deorum etiam in consilium
 3 VIII    |       maior et augustior, advocata hominum concione deorumque, te filium
 4 XXII    |      albentibus equis, sed humeris hominum, quod arrogantius erat.
 5 XXIV    |         quae super homines quidem, hominum sunt tamen. Ante te principes,
 6 XXVIII  |    averteres famam; nec ut tristes hominum moestosque sermones laetiore
 7 XXXV    |      clementia sua salva, ultionem hominum terrarumque diis maris commendasset.
 8 XLV     |        quae tibi secta vitae, quod hominum genus placeat: et ideo non
 9 XLVI    |            nihil est, quo non omne hominum genus laetetur et gaudeat.
10 XLIX    |       timore, et superbia, et odio hominum agebatur. Quanto nunc tutior,
11 LII     |           terrore et minis in usum hominum ac voluptates ignibus mutarentur.
12 LV      |           vel argentum, quam favor hominum exprimat teneatque. Quod
13 LIX     |      Multum in commutandis moribus hominum medius annus valet, in principum
14 LX      |        daret. Noverat moderationem hominum, noverat pudorem, qui non
15 LXIII   |            illa spatiosissima sede hominum deorumque coniectos in se
16 LXIII   |       religioni deorum et iudiciis hominum exhiberes. ~
17 LXIX    | reipublicae promit. Sunt in honore hominum, et in honore famae magna
18 LXXVIII |           debes. Ut enim ceterorum hominum, ita principum, illorum
19 LXXX    |            te dedit, qui erga omne hominum genus vice sua fungereris.
20 LXXXIV  |         titulorum, sed in iudiciis hominum reponant, magnisque nominibus
21 LXXXVIII|      meliorem. Ideoque ille parens hominum deorumque OPTIMI prius,
22 LXXXVIII|        appellatio nunquam memoriae hominum sine te recurret, quotiesque