Cap.

 1 II    |                  Intelligamus ergo bona nostra, dignosque nos illis usu
 2 VIII  |                 qua tandem non servitus nostra, sed libertas et salus et
 3 XI    |                de sua libertate, sed de nostra servitute, certabant: ac
 4 XII   |                 suis clausi tenebantur; nostra agmina percursare ripas,
 5 XXII  |             excelsior, non de patientia nostra quendam triumphum, sed de
 6 XXIV  |          cervicesque servorum super ora nostra; te fama, te gloria, te
 7 XXXI  |             suis navibus vel abundantia nostra vel fames esset. Refudimus
 8 XLIII |           ponendum est, quod testamenta nostra secura sunt: nec unus omnium,
 9 XLV   |           potius, quam remediis ingenia nostra experiri placet. Et alioquin
10 L     |                ipsi, quam propria, quam nostra sunt! Non enim exturbatis
11 LIII  |              bono principe. Hoc secreta nostra, hoc sermones, hoc ipsae
12 LIV   |       moderationis laus haec constantia nostra: tibi obsequimur, quod in
13 LV    |         audeamus. Age, si quando pietas nostra silentium rupit, et verecundiam
14 LXVIII|              parumque confisi patientia nostra, hinc atque inde publicae
15 LXVIII|              nuncupet vota non utilitas nostra, sed fides, Caesar. Turpis
16 LXVIII|            Queri libet, quod in secreta nostra non inquirant principes,
17 LXXIII|                 ita, in quantum, nec in nostra. Comprobasti et ipse acclamationum
18 LXXX  |               omnis summa cum utilitate nostra, cum tua laude, condatur. ~
19 XC    | indulgentissimus imperator in concordia nostra ea praestiterit ambobus,
20 XCII  |                te consulem accipiet, et nostra quoque nomina addentur fastis,
21 XCIII |              fastigio fuerit diminutum, nostra haec erit culpa, non seculi.