Cap.

 1 LVII  |      quinquies, atque etiam sexies, consules vidit, non illos, qui exspirante
 2 LVIII |            quos certum est, quoties consules fuerunt, non sibi praestitisse.
 3 LVIII |         Miseros ambitionis, qui ita consules semper, ut semper principes
 4 LIX   | concupierunt, nec ideo tantum velle consules fieri, ut fuerint. Gessisti
 5 LX    |          qui non sustinerent tertio consules esse, nisi cum ter consule.
 6 LX    |             et solvis. Sed quum ter consules facis, non tibi magnus princeps,
 7 LXII  |           in consilio habet. Tertio consules fecit, quos vos elegeratis:
 8 LXIII |           unus ex nobis, quos facis consules. Quotusquisque principum
 9 LXIII |          ipsis consulibus, a quibus consules renuntiabantur, exsilia
10 LXV   |           solo intelligerentur ipsi consules fuisse, quod alii non fuissent. ~
11 LXXVII|     praestare consulibus ipsum, qui consules facit: quippe etiam Fortunae
12 LXXVII|         gerere non posset. Facturus consules doceat, accepturisque amplissimum
13 XC    |        ceteros cives, tum praecipue consules, oportere sic affici, ut
14 XC    |             consuetudinem venit, ut consules, publica gratiarum actione
15 XCI   |            tamen dignus es, qui eos consules facias, de quibus possis
16 XCI   |         nisi quod tamen, qui rursus consules fiunt, bis quidem, sed temporibus
17 XCII  |            dignatus es, tuo iudicio consules facti, tua voce renuntiati
18 XCIII |  praedicandum videtur, quod pateris consules esse, quos fecisti: quippe
19 XCIII |           ad principem, licet tales consules agere, quales ante principes
20 XCIII |           ut semper nos meminerimus consules fuisse, et consules tuos;
21 XCIII |     meminerimus consules fuisse, et consules tuos; ea sentiamus, ea censeamus,