Cap.

 1 VI      |   inductum pessimum exemplum, ut optimum opponeretur: postremo coactus
 2 VII     |  coniunctissimum existimes, quem optimum, quem diis simillimum inveneris?
 3 XXXVIII |    parcius fortasse, quam decuit optimum principem, sed non parcius,
 4 XXXVIII | principem, sed non parcius, quam optimum patrem, qui Optimum adoptaturus,
 5 XXXVIII |         quam optimum patrem, qui Optimum adoptaturus, hoc quoque
 6 XLIV    |  princeps, iam non possimus nisi optimum ferre. Nemo est ergo tam
 7 LIII    |        Praeterea hoc primum erga optimum imperatorem piorum civium
 8 LXII    |     publicis sumptibus minuendis optimum quemque praeficeret, elegit,
 9 LXXIV   |       vocibus nostris fidem apud optimum principem, quod apud malos
10 LXXVIII |     breve et fragile est. Itaque optimum quemque niti et contendere
11 LXXXVI  |         amico negares. Dimisisti optimum virum tibique carissimum,
12 LXXXVIII|           qui TRAIANUM, quam qui OPTIMUM appellat: ut olim frugalitate
13 LXXXVIII|           quem non minus constat optimum esse, quam maximum. Adsequutus
14 LXXXVIII|        quotiesque posteri nostri OPTIMUM aliquem vocare cogentur,
15 LXXXIX  |     frueris, quum vides, et esse OPTIMUM et dici, quem tamquam optimum
16 LXXXIX  |    OPTIMUM et dici, quem tamquam optimum elegisti! quam laetum tibi,
17 XCII    |         abstulit pessimum, dedit optimum, meliorem optimo genuit.
18 XCV     |         denique in tantum diligo optimum principem, in quantum invisus