Cap.

 1 I     |           est, te, Iupiter optime maxime, antea conditiorem, nunc
 2 XXIII |        populus te quoque, te immo maxime, adstaret; quod primo statim
 3 XXV   |          longior videar, quum sit maxime optandum, ut ea, pro quibus
 4 XXXV  |   diversitas temporum posset, tum maxime cognitum est, quum iisdem,
 5 XXXVII|      compensari putarent; sed iis maxime debebat gratuita contingere,
 6 XLI   |          ceteris omnibus, tum vel maxime avaris adulationibus obstructus
 7 XLV   |     principem gratiorem, quam qui maxime dominum graventur. Hos ergo
 8 XLVI  |    querantur homines, quam de quo maxime licet; tuo in seculo nihil
 9 LIII  |         agant; meminerintque, sic maxime laudari incolumem imperatorem,
10 LXII  |         honor vester, sive eosdem maxime diligit, quos scit vobis
11 LXII  |       senatui viros suspicit, hic maxime principem promeretur. Sibi
12 LXV   |          custodiendum, quam cuius maxime interest, non peierari.
13 LXXII |          verba felices: utque iam maxime eadem ab utrisque dicantur,
14 LXXXIV|      feminis praesertim: ea porro maxime nascitur ex coniunctione,
15 LXXXV | imperatore submitteris; immo tunc maxime imperator, quum amicum ex