Cap.

 1 I      |      precationibus capere: quod nihil rite, nihilque providenter
 2 II     |          quas metus exprimebat: nihil, quale ante, dicamus; nihil
 3 II     |     nihil, quale ante, dicamus; nihil enim, quale antea, patimur:
 4 IV     |   omnisque gloriae contigit! Ut nihil severitati eius hilaritate,
 5 IV     |     severitati eius hilaritate, nihil gravitati simplicitate,
 6 IV     |         gravitati simplicitate, nihil maiestati humanitate detrahitur!
 7 V      |         dedissent. An fas erat, nihil differre inter imperatorem,
 8 VI     |    principatu beatissimum, quod nihil cogitur. Si tamen haec sola
 9 VII    |    adoptasses. Fecit hoc Nerva, nihil interesse arbitratus, genueris
10 IX     |    Germanici nomen hinc missum? nihil ipsum, ut imperator fieret
11 IX     |      imperator fieret agitasse? nihil fecisse, nisi quod meruit
12 XIII   |   pulverem sudoremque misceres, nihil a ceteris, nisi robore ac
13 XX     |          ad exercitus ire: adeo nihil, aut certe parum intererat
14 XXIII  |       subsequebare: nam milites nihil a plebe habitu, tranquillitate,
15 XXIV   |   eademque omnia illa circa te, nihil in ipso te Fortuna mutavit.
16 XXVII  |         securitatis. Atque adeo nihil largiatur princeps, dum
17 XXVII  |         largiatur princeps, dum nihil auferat; non alat, dum non
18 XXVII  | parentumque poeniteat. Quocirca nihil magis in tua tota liberalitate
19 XXX    |  seminibus ita gloriata est, ut nihil imbribus coeloque deberet:
20 XXXI   |       et fluminis modum servet: nihil hoc ad urbem, ac ne ad Aegyptum
21 XXXIV  |        te primum communes opes: nihil tamen gratius, nihil seculo
22 XXXIV  |      opes: nihil tamen gratius, nihil seculo dignius, quam quod
23 XXXV   |        edicto Titi adstruxerat, nihil reliquisse tibi videbatur,
24 XXXV   |      excogitasti, ut si ante te nihil esset inventum. Quae singula
25 XL     |       irrogatione mulctaret: tu nihil referre iniquitatis existimas,
26 XLI    |         rapta retinerent, ut si nihil rapuissent, defuerint omnia?
27 XLI    |         tam multa largiaris, et nihil auferas, omnia supersint?
28 XLVI   |     maxime licet; tuo in seculo nihil est, quo non omne hominum
29 L      |      quod iudicio accepisti, ac nihil magis tuum credis, quam
30 LIII   |   reformet et corrigat. Alioqui nihil non parum grate sine comparatione
31 LIV    |         omnino soleas recusare? Nihil ante tam vulgare, tam parvum
32 LV     |       ubi sint honores, in quos nihil flammis, nihil senectuti,
33 LV     |          in quos nihil flammis, nihil senectuti, nihil successoribus
34 LV     |       flammis, nihil senectuti, nihil successoribus liceat. Arcus
35 LVI    |     quod agentibus tibi gratias nihil velandum est, nihil omittendum
36 LVI    |     gratias nihil velandum est, nihil omittendum est. Quid est
37 LXII   |       noceat? Nonne paullo ante nihil magis exitiale erat, quam
38 LXV    |       principi scripsit. Sed tu nihil amplius vis tibi licere,
39 LXV    |  abiturus consulatu iurasti, te nihil contra leges fecisse. Magnum
40 LXVI   |   exhortationibus tuis fucatum, nihil subdolum, denique nihil,
41 LXVI   |         nihil subdolum, denique nihil, quod credentem fallere
42 LXVII  |   reipublicae salute coniuncta. Nihil pro te pateris optari, nisi
43 LXX    |  cogentur. Et alioqui [liquet,] nihil magis prodesse candidato
44 LXXI   |        TANTO AUGUSTIOR! Nam cui nihil ad augendum fastigium superest,
45 LXXII  |      MERERI PERSEVERASSES? Adeo nihil tibi amore civium antiquius,
46 LXXIV  |                         LXXIV. ~Nihil magis possum proprie dicere,
47 LXXIV  |        indulgentiam pie merita, nihil felicitati suae putat adstrui
48 LXXVI  |         tui sedit, quum interea nihil praeter consulem ageres!
49 LXXVI  |         si tantum consul foret: nihil infra se putabat, nisi quod
50 LXXXIII|      primum magna fortuna, quod nihil tectum, nihil occultum esse
51 LXXXIII|     fortuna, quod nihil tectum, nihil occultum esse patitur: principum
52 LXXXIII|     explicat. Sed tibi, Caesar, nihil accommodatius fuerit ad
53 LXXXIII|   similis?) elegerit? Quam illa nihil sibi ex fortuna tua, nisi
54 LXXXIV |  institui, aut feliciter nasci. Nihil est tam pronum ad simultates,
55 LXXXIV |    utraque effusissime diligat, nihil sua putant interesse, utram
56 LXXXVII|      publico convenientissimum, nihil cogere, semperque meminisse,
57 XCIII  |    animos debilitat et frangit: nihil invitis audiendum, nihil
58 XCIII  |        nihil invitis audiendum, nihil coactis decernendum erit.