| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Gaius Plinius Cecilius Secundus Panegyricus Traiano IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Cap.
1 XX | non populatio fuit, cum abactus hospitum exerceret, omniaque 2 LXIII | comitiis, abstrusus atque abditus, quasi illic tibi non consulatus 3 II | potuisse videatur. Quare abeant ac recedant voces illae, 4 XLI | congiarium obtulisse, delatores abegisse, vectigalia temperasse, 5 LXIII | prospectes, sic ab illis abesse, tanquam Danubio Rhenoque 6 LII | truces horrendasque imagines abietas, excoctasque flammis; ut 7 LXXVI | omniaque consularia officia abigere, negligere, contemnere solebat. 8 LXV | consulatum, immo non gestum, abiiciebant per edictum! Hoc pro concione, 9 LXI | resumant: modo lictores abire iusserant; revocent: modo 10 XXXIV | ac tempestatibus dediti. Abirent, fugerentque vastatas delationibus 11 LXV | non peierari. Itaque et abiturus consulatu iurasti, te nihil 12 VI | obsessus, captus, inclusus: ablata mitissimo seni servandorum 13 XXXVII | essent, destringi aliquid et abradi bonis, quae sanguine, gentilitate, 14 LXIII | non consulatus detur, sed abrogetur imperium? Haec persuasio 15 XXXIX | neminem hoc necessitudinis abruptum, velut truncum amputatumque 16 LXXXVII | praesentia, nemo in oblivionem absentia veniat. Tenet quisque locum, 17 LXXXVII | est, ut oculis eius vultus absentis, quam ut animo caritas excidat. ~ 18 I | tantumque a specie adulationis absit gratiarum actio mea, quantum 19 LXXIII | utque nunquam frontem tuam [abstergeres]. Hoc ipsum [templum], has 20 LXIII | simulationem quidem serves? Abstineas denique comitiis, abstrusus 21 II | et vocem, huius pietatem, abstinentiam, mansuetudinem laudat. Quid 22 LVIII | expetito semper honore abstinere; modestia, cedere; benignitas, 23 XLV | bonos autem otio aut situ abstrusos, et quasi sepultos, non 24 LXIII | Abstineas denique comitiis, abstrusus atque abditus, quasi illic 25 XXX | se mollique lapsu refugum abstulerat, necdum satis humentes terras 26 XXXIX | primum cognationis gradum abstulisse Vicesimae, secundum quoque 27 XCII | gaudio laetum: qui principem abstulit pessimum, dedit optimum, 28 XX | absumpserit. Ita fiet, ut non absumat, quod pudeat dicere. Praeterea 29 XX | redditurus; edicat, quid absumpserit. Ita fiet, ut non absumat, 30 XXXI | flumine, in suis navibus vel abundantia nostra vel fames esset. 31 XXX | eius anni angustiis, quibus abundantiam suam, cohibuisset. Neque 32 XCI | honorem gloria celeritatis accederet. Tantum inter te et illos 33 LXIV | tu, mirantibus cunctis, accedis ad consulis sellam: adigendum 34 XXVI | imperii, occasum reipublicae accelerat, frustraque proceres, plebe 35 LXX | bonorum praemiis bonos facias! Accensa est iuventus, erexitque 36 LXXVII | illi quoque sciant, quid acceperit. ~ 37 XXV | donativi partem milites accepissent. An mediocris animi est, 38 L | transfers, quod iudicio accepisti, ac nihil magis tuum credis, 39 III | esse neque sincerius, neque acceptius genus gratiarum, quam quod 40 V | Nec aliter a cunctis omne acceptum est. Nam ipse intelligere 41 LXXVII | Facturus consules doceat, accepturisque amplissimum honorem persuadeat, 42 XIX | plerisque ex eo reverentia accesserat, quod tu quoque illos reverebare. 43 XCII | parte maior auribus nostris accidat clamor. ~ 44 LIV | quibuscumque censendi necessitas accidisset. De ampliando numero gladiatorum, 45 LXI | tunc illi, quantusque tu! Accidit quidem, ut corpora quamlibet 46 XXX | pariter intenta bonitas et accincta, ut tristius aliquid seculo 47 XX | ceteris; ad hoc comitatus accinctus et parens: diceres magnum 48 VII | successorem e sinu uxoris accipias? summaeque potestatis heredem 49 VI | aevi pro munere tanto paria accipiendo fecisti, immo ultro dantem 50 XIII | tentares, ac si quid durius accipienti videretur, ipse vibrares. 51 LXIV | quam acciperent, tu et dum accipis, meruisti. Peracta erant 52 VI | Imploratus adoptione, et accitus es, ut olim duces magni 53 LXXI | cuncto senatu quam vera acclamatione celebratum est, TANTO MAIOR, 54 XCV | destinationem consulatus mei his acclamationibus approbavistis, ut intelligam, 55 LXXIII | nostra. Comprobasti et ipse acclamationum nostrarum fidem lacrymarum 56 LXXXIII | Sed tibi, Caesar, nihil accommodatius fuerit ad gloriam, quam 57 LXII | principem promeretur. Sibi enim accrescere putat, quod cuique adstruatur: 58 III | etiam deos ipsos non tam accuratis adorantium precibus, quam 59 LXX | et iniuriarum metum, et accusandi necessitatem remisisti. 60 XLII | civibus suis credit. Omnes accusatore domestico liberasti, unoque 61 LXXV | interciperet oblivio, et in publica acta mittenda, et incidenda in 62 II | intelligatur, cui, quando sint actae. Nusquam ut deo, nusquam 63 LVII | LVII. ~Haec laus acti consulatus; illa dilati, 64 I | adulationis absit gratiarum actio mea, quantum abest a necessitate. ~ 65 XC | consules, publica gratiarum actione perlata, suo quoque nomine, 66 XXXVI | publico credis. Dicitur actori, atque etiam procuratori 67 XXXI | Aegyptum carere non posse. Actum erat de foecundissima gente, 68 III | Principis gloria, cui gratias acturus, non tam vereor, ne me in 69 XLV | censurae tuum propositum, tui actus obtinebunt. Nam vita principis 70 XLIV | tua, hi iudicio florent. Acuuntur isto integritatis et industriae 71 LXXII | precationes tuas laudibus adaequare: adaequavimus tamen. Qui 72 LXXII | tuas laudibus adaequare: adaequavimus tamen. Qui amoris ardor, 73 XXII | prope in singulos gradus adaucta est. ~ 74 XCIV | beneficiis tuis faveas, tantisque addas muneribus perpetuitatem. 75 XXXVIII | coheredem non a filio accipiat? Adde, quod, quum divus Nerva 76 XII | quibus imperatorium nomen addebant contecti caedibus campi 77 XCII | et nostra quoque nomina addentur fastis, quibus ipse praescriberis. 78 XXIII | quasdam familiaritatis notas adderes. Gratius tamen, quod sensim 79 XXX | necdum satis humentes terras addiderat arentibus. Igitur inundatione, 80 XXXVI | necessitatem muneribus tuis addis, ut qui scias, hanc esse 81 LXII | praemia, iuvenibus exempla: adeant, frequentent securas tandem 82 XCV | quis honorem, nec ne, quum adeptus est. Vos modo favete huic 83 XLI | utilitatibus fisci contumaciter adessent; et erant principes ipsi 84 LXXIX | nulla in respondendo mora: adeunt statim, dimittuntur statim: 85 LXXV | terrarum pietatis nostrae adhiberetur testis et conscius: deinde, 86 LV | autem, quod sumptibus eius adhibes modum, ut qui exhaustum 87 LXVI | singulos, nunc universos adhortatus es resumere libertatem, 88 LX | modestiam postulantibus? adi. Quod enim interesset reipubliciae, 89 LXXVII | quanta legum reverentia! Adibat aliquis ut principem: respondebat, 90 LXXII | posses, in fine votorum adiecises, UT ITA PRECIBUS TUIS DII 91 XXXV | tibi gratiae dispensata adiecissent! At tu simul omnia profudisti; 92 LXXXVIII| Romanus OPTIMI tibi cognomen adiecit? Paratum id quidem, et in 93 LVI | patria, suis in sedibus adierunt. Decora facies consulis: 94 LXXVII | ante consulis steterat: adigebanturque in verba, in quae paullo 95 LXIV | accedis ad consulis sellam: adigendum te praebes in verba principibus 96 LIII | malos satis non oderit. Adiice, quod imperatoris nostri 97 XXXVII | recepissent, quum civitatem adipiscerentur, eius Vicesimam ne darent. 98 XXVI | tamen, antequam te viderent adirentve, recipi, incidi iussisti: 99 XXXIX | quam auferre. Laeti ergo adite honores, capessite civitatem, 100 XLVIII | nec ut periculum capitis adituri tarditate, sed securi et 101 LXXXI | nullius manu, nullius vestigio adiutum; atque inter haec pia mente 102 XLVIII | Non adire quisquam, non adloqui audebat tenebras semper 103 XXIV | eiusmodi introitus; tu quotidie admirabilior et melior, talis denique, 104 LXXI | tua, quam intentio eius admirabilis videbatur. Quippe quum orationi 105 LXXXIV | finis est odium. Quo quidem admirabilius existimandum est, quod mulieribus 106 XIII | post omnes, dare. Hac mihi admiratione dignus imperator non videretur, 107 XIV | Rhenumque et Euphratem admirationis tuae fama coniungeres? quum 108 LIV | silebunt. Sed quid ego istud admiror, quum eos quoque honores, 109 XLVII | in primis laudibus ferat admissionum tuarum facilitatem? Magno 110 XLVIII | horror et minae, et par metus admissis et exclusis. Ad haec ipse 111 XLVIII | commodum est, convenimus. Et admittente principe, interdum est aliquid, 112 XIV | et rudimenta, quum puer admodum Parthica lauro gloriam patris 113 LXXXVIII| Etenim, ut nomine AUGUSTI admonemur eius, cui primum dicatum 114 XXXIII | et, ut concupisceremus, admonuit: ac sic quoque plura inopinata, 115 LXI | et excelsa, procerioribus admota, decrescant; item, ut altissimae 116 XXV | munificentiae ingenio velut admovere, immensaque spatia liberalitate 117 VI | publicae salutis gubernaculis admoveret; prope est ut exclamem, 118 XXV | fortunae, atque omni ope adniti, ne quis e plebe Romana, 119 LVI | LVI. ~Adnotasse vos credo, Patres Conscripti, 120 XLIX | solitaria coena spectator adnotatorque convivis tuis immines: nec 121 XV | facta commemoras: nec habent adnumeranda tibi pro republica vulnera, 122 VIII | tam paruit, quam tu, qui adoptabaris. Allata erat ex Pannonia 123 VII | Nulla adoptati cum eo, qui adoptabat, cognatio, nulla necessitudo, 124 XLIV | et afferebas excusationem adoptanti. An prona parvaque sunt 125 VIII | minister fuit: teque qui adoptaret, tam paruit, quam tu, qui 126 VII | imperaturum fuisse, etiamsi non adoptasses. Fecit hoc Nerva, nihil 127 XCIV | formaverit, similemque fecerit adoptato; aut, si hoc fato negatur, 128 XXXVIII | optimum patrem, qui Optimum adoptaturus, hoc quoque parentis indulgentissimi 129 VII | si perinde sine iudicio adoptentur liberi, ac nascuntur: nisi 130 VII | Superbum istud et regium, nisi adoptes eum, quem constet imperaturum 131 VIII | Oblitine sumus, ut nuper post adoptionem non desierit seditio, sed 132 III | ipsos non tam accuratis adorantium precibus, quam innocentia 133 LII | invocaretur. Tu delubra non nisi adoraturus intras, tibi maximus honor 134 LII | servent, quum deorum ipse non adpetas. Itaque tuam statuam in 135 LX | maiestati suae reddere? adscende. Vis constare reverentiam 136 LXI | propius ad magnitudinem tuam adscenderint, tantum etiam a sua descendisse 137 LVIII | quum tertio consul creatur, adscendit? non debitum hoc illi? non 138 XII | audeant, qui sciant, te adsedisse ferocissimis populis eo 139 LXXXVIII| optimum esse, quam maximum. Adsequutus es nomen, quod ad alium 140 X | pietatem, filii obsequium adsereres, longamque huic nomini aetatem, 141 LXXX | velut numen, adesse et adsistere! Talia esse crediderim, 142 XL | observator, nemo castigator adsistet. Cuicumque modica pecunia 143 XXIII | quoque, te immo maxime, adstaret; quod primo statim die latus 144 XXVI | precibus surdas principis aures adstrepebant; ignarique quid rogassent, 145 XCIII | dimissos consulatu, sed quasi adstrictos et devinctos putemus; eundemque 146 LXII | accrescere putat, quod cuique adstruatur: nullamque in eo gloriam 147 LXXIV | nihil felicitati suae putat adstrui posse, nisi ut dii Caesarem 148 XLVI | quos bonos facis, hanc adstruis laudem, ne coegisse videaris. ~ 149 XXXV | magna quaedam edicto Titi adstruxerat, nihil reliquisse tibi videbatur, 150 XXXVIII | muneri eius liberalitas tua adstruxit, ut, quemadmodum in patris 151 XX | vestrum esset impensum. Adsuescat imperator cum imperio calculum 152 VII | aliter filium adsumi, si adsumatur a principe. An Senatum Populumque 153 VII | Nec decet aliter filium adsumi, si adsumatur a principe. 154 VIII | unicum auxilium fessis rebus adsumsit. Inde quasi deposito imperio, 155 XVIII | securi, instant operibus, adsunt exercitationibus, arma, 156 XXVI | impositosque cervicibus adulantia verba blandasque voces edocere: 157 LV | iampridem novitas omnis adulatione consumpta sit, non alius 158 XLI | omnibus, tum vel maxime avaris adulationibus obstructus est aditus. Silent 159 LIV | in curiam non ad certamen adulationum, sed ad usum munusque iustitiae 160 XXVI | XXVI. ~Adventante congiarii die, observare 161 XX | laudibus tuis ponam, quod adventum tuum non pater quisquam, 162 XXXI | manifestum est, si quid adversi cadat, tuis laudibus, tuisque 163 V | adversa ex secundis, ex adversis secunda nascantur. Occultat 164 XXX | amnem suum: nec longius illi adversorum fuit spatium, quam dum nuntiat. 165 XXXIV | malum principum avaritia. Advertisti oculos, atque ut ante castris, 166 XLIII | non tu iniquis tabulis advocaris. Nullius ad te iracundia, 167 VIII | solito maior et augustior, advocata hominum concione deorumque, 168 L | Datur intueri pulcherrimas aedes, deterso situ auctas ac 169 LI | LI. ~Idem tam parcus in aedificando, quam diligens in tuendo. 170 XLVII | principes arcem PUBLICARUM AEDIUM nomine inscripserat; frustra 171 XXV | est provisumque, ne quis aeger, ne quis occupatus, ne quis 172 XLIX | quos dedigneris attingere, aegreque perpessus superbam illam 173 XXII | ostentare iuvenes, mirari senes; aegri quoque, neglecto medentium 174 XIII | Quid quum solatium fessis, aegris opem ferres? Non tibi moris 175 XLIII | opertos praeda laqueos, aemulabantur; quum privatis facultatibus 176 XI | illos veteres et antiquos aemularis? qui hoc ipsum imperium 177 LXXX | etiam consulis, reconciliare aemulas civitates, tumentesque populos 178 LXXXIV | pronum ad simultates, quam aemulatio, in feminis praesertim: 179 XIII | virtute laetari, et sine aemulo ac sine exemplo secum certare, 180 LXXXIV | ex coniunctione, aliter aequalitate, exardescit invidia, cuius 181 LXI | quamquam non potuisti tibi aequare, quum velles, adeo in edito 182 LXXXVI | taceo. Quibus enim muneribus aequari haec cura principis, haec 183 IV | formantique mihi principem, quem aequata diis immortalibus potestas 184 XXV | aequalitatis ratio servata est. Aequati sunt enim populo milites, 185 XXV | erasorum subditi fuerant: aequatique sunt ceteris illi etiam, 186 XCI | priscis illis consulibus aequaveris. Merito nec ne, neutram 187 VII | nascuntur: nisi tamen quod aequiore animo ferunt homines, quem 188 XI | ne inducias quidem, nisi aequis conditionibus inibant, legesque 189 XXXVIII | retro quoque recurreret aequitas eadem? Tu quidem, Caesar, 190 LXXVII | Ibi vero quanta religio aequitatis! quanta legum reverentia! 191 LXXV | mittenda, et incidenda in aere censuistis. Ante, orationes 192 LII | sorderent. Ergo istae quidem aereae et paucae manent, manebuntque, 193 LII | unam alteramve, et hanc aeream, cernimus. At paullo ante 194 XXXVII | contingere, a quibus tam magno aestimabatur. Igitur pater tuus sanxit, 195 LXXX | fortunis suis, sed de tua aestimatione soliciti; nec tam verentur, 196 XXI | beneficiorum tuorum parcissimus aestimator, iam te mereri fatereris. 197 XXII | principum egisti. Ergo non aetas quemquam, non valetudo, 198 IV | et dignitas oris, ad hoc aetatis indeflexa maturitas, nec 199 LV | incertum bona an mala, ceterum aeterna est. Non ergo perpetua principi 200 LIV | nomen tuum, sed monumentis aeternae laudis inciditur. ~ 201 LXXV | genere monumentorum mandari aeternitati solebant: acclamationes 202 XXXV | praesens tantum, sed in aeternum repressisti, in illa poenarum 203 LIV | ergo te carmina, honorque aeternus annalium, non haec brevis 204 VI | reddidisti. Solus ergo ad hoc aevi pro munere tanto paria accipiendo 205 LXXVIII | qui dii sibi videntur, aevum omne ei breve et fragile 206 XX | quisquam, non maritus expavit. Affectata aliis castitas, tibi ingenita 207 IV | agentibus habetur. Cedis affectibus nostris, nec nobis munera 208 XXXIII | iustitiam exhibuit, omni affectione aut intactus, aut maior! 209 XLIV | succedere bono principi, et afferebas excusationem adoptanti. 210 XXXV | quisque, tunc nocentissimus affigeretur; quumque insulas omnes, 211 XXXIX | quidem, iamque deficientis affinitatis gradus, a qualibet quantitate 212 XXXVII | Vicesimae modo, verum etiam affinitatum damno bene compensari putarent; 213 LXVII | asseveratio in voce! quae affirmatio in vultu! quanta in oculis, 214 XCI | audeamus; quia nec fas est, affirmationi tuae derogare, et onerosum 215 LXXI | magnum videretur? quum velut affixi curulibus suis manum tantum, 216 XC | in proximum iacto fulmine afflaverat. Iisdem enim amicis gloriabamur, 217 XXIX | perpetui congiarii reor affluentiam annonae. Huius aliquando 218 XC | pro illo quoque gratias agam, pro quo non minus debeo? 219 LIII | ipsae gratiarum actiones agant; meminerintque, sic maxime 220 LV | aliquando de te tacere audeamus. Age, si quando pietas nostra 221 I | auctoritate reipublicae, ad agendas optimo principi gratias 222 V | Capitolium, quamquam non id agentium civium clamor, ut iam principi, 223 LXXVI | interea nihil praeter consulem ageres! Interrogavit quisque, quod 224 XXXIV | inhospitale litus incoleret: ageret duram et anxiam vitam, relictaque 225 XLIV | qui aetatem in tenebris agit. Eadem quippe sub principe 226 LXVII | haec diebus ac noctibus agitare secum videtur? Ego quidem 227 IX | ipsum, ut imperator fieret agitasse? nihil fecisse, nisi quod 228 LXXXVI | videretur? Nec dubito, quin agitaverit secum, an gubernacula retorqueret: 229 IV | Patres Conscripti, tacitus agitavi, qualem quantumque esse 230 XII | clausi tenebantur; nostra agmina percursare ripas, et aliena 231 XXXIV | ora, retortasque cervices. Agnoscebamus et fruebamur, quum velut 232 XXI | privatus exieras, agnoscis, agnosceris! Eosdem nos, eundem te putas: 233 LXXXVIII| postea usurpent, semper tamen agnoscetur ut tuum. Etenim, ut nomine 234 XXI | imperator, qui privatus exieras, agnoscis, agnosceris! Eosdem nos, 235 II | multo pudore suffunditur. Agnoscit enim sentitque, sibi, non 236 LXXXIV | tua veritas, tuus candor agnoscitur! ut, si quis eam uxori tuae 237 LXXXI | obsidione quadam liberatus agrestium labor. Usurpabant gloriam 238 XXXI | subventum est. Stupebant agricolae plena horrea, quae non ipsi 239 XII | utrumque ex imperii maiestate: agunt gratias, qui impetraverunt; 240 XXV | optandum, ut ea, pro quibus aguntur principi gratiae, multa 241 XIII | nunc vibrata susciperes, alacer virtute militum et laetus, 242 XXII | tramitem relictum tibi; alacrem hinc atque inde populum, 243 XIV | stativorum proximum campum alacritate, discursu, pulvere attolleres. 244 LXXXII | dissimilis illi, qui non Albani lacus otium, Baianique torporem 245 XXII | dico quadriiugo curru, et albentibus equis, sed humeris hominum, 246 LXXXII | principes hoc idem tempus in aleam, stupra, luxum conferebant, 247 XXX | XXX. ~Aegyptus alendis augendisque seminibus ita 248 XXXII | populi plebisque Romanae, aleret ac tueretur! Et coelo quidem 249 XXXI | nostram nisi opibus Aegypti ali sustentarique non posse. 250 | alibi 251 | alicuius 252 XXXV | indagine inclusos. Ereptum alienas pecunias eunt? perdant, 253 XLII | sumus: nec pater patriae alienis se mancipiis cariorem, quam 254 XIV | praesidium, exciverat, iners ipse alienisque virtutibus tunc quoque invidus 255 XXXVII | cognationis iura impetrassent, alienissimi habebantur, quibus coniunctissimi 256 LXXXII | Imperator alienum cursum, alienumque rectorem, velut capta nave, 257 VII | metus; sed aliena utilitas, alienus timor principem fecit. Videaris 258 XXVI | tuo, qui crescerent tibi, alimentisque tuis ad stipendia tua pervenirent, 259 XXVII | tollere liberos in spem alimentorum, in spem congiariorum; maius 260 | alioquin 261 | aliquo 262 | aliquod 263 VIII | quam tu, qui adoptabaris. Allata erat ex Pannonia laurea, 264 LXX | fundaverat. Hoc senatui allegandum putasti. Cur enim te principe, 265 LXX | coloniarum, decreta civitatum alleget. Bene suffragiis consularium 266 XLIV | pretio similes, dissimiles alliciuntur: nam praemia bonorum malorumque 267 XIV | interiacentis soli, tum Pyrenaeus, Alpes, immensique alii montes, 268 I | est: quippe inter aras et altaria, eodemque loci, quem deus 269 XXIII | hunc genuit diem! ut plena altaribus, augusta victimis cuncta! 270 LII | Iovis Optimi Maximi unam alteramve, et hanc aeream, cernimus. 271 XXXII | foecunditatis importat: hic alternis commeatibus orientem occidentemque 272 II | FELICEM ILLUM praedicamus? alternisque votis, HAEC FACIAT, HAEC 273 XCI | accipimus simul, simul gerimus, alterque in altero consul, sed iterum 274 XXIII | equestris ordinis flore, prout alterutrum frequentiae genus invaluisset, 275 XCIV | enim sine auxilio tuo, quum altissima quaeque quaterentur, hic, 276 LXI | admota, decrescant; item, ut altissimae civium dignitates collatione 277 XXX | mergi palanti amne consueta, alto pulvere incanduit. Frustra 278 XXVIII | patriam tantum, verum ut altricem amare condiscunt. Ex his 279 XLVII | tantum ubique silentium, tam altus pudor, ut ad parvos penates 280 XXIX | terra genuit, quod sidus aluit, quod annus tulit: nec novis 281 XXVIII | pacis, publicis sumptibus aluntur, patriamque non ut patriam 282 XXX | quia piger Nilus cunctanter alveo sese ac languide extulerat, 283 XXXI | haec, si volet, Nilus amet alveum suum, et fluminis modum 284 LV | cuius laetissima facies et amabilis vultus in omnium civium 285 LXXXVII | mediocriter diligat, quum leges amandi non det, sed accipiat? Hic 286 LXXIV | Quamvis enim faceremus, quae amantes solent: illi tamen, non 287 LXXIV | principi diceret mediocriter amanti? Pro nobis ipsis quidem 288 IX | fortissimum, amplissimum, amantissimum sui exercitum regeret, imperatorem 289 XC | propriis: ita boni speciosius amantur ob ea, quae generi humano, 290 LXII | carus est. Oderat, quos nos amaremus; sed et nos, quos ille. 291 LXXXVI | retinere non posses. Quantum amares eum, desiderio expertus 292 XLIII | nisi quod nunc a pluribus amaris: nam et plures amas. Tene, 293 LIII | dissimiles. Neque enim satis amarit bonos principes, qui malos 294 LXXII | haec fingeremus? quem sic amavimus, ut haec fateremur? Nosti 295 LIX | Nam saepius recursare, ambiguam ac potius illam interpretationem 296 XXIX | addidit gloriae, quam pulsus ambitus campo, exactus hostis mari, 297 XC | concordia nostra ea praestiterit ambobus, quae si tantum in alterum 298 XC | in alterum contulisset, ambos tamen aequaliter obligasset. 299 XXIV | occurrere, comitari, praeterire: ambulas inter nos, non quasi contingas; 300 LXXII | amari, nisi quos homines ament. Arduum erat, has precationes 301 LXXII | amari velis, si a nobis ameris. Et sane priorum principum 302 LXXXVII | mavult absens amari: uterque ametur, ut mavult; nemo in taedium 303 LXXXIX | cumque eo, qui adoptavit, amicissime contendis, pulchrius fuisse 304 XII | populis eo ipso tempore, quod amicissimum illis, difficillimum nobis: 305 LXXXV | agis. Etenim quum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, 306 LXXXVI | tibi iniunxeris, ne quid amico negares. Dimisisti optimum 307 LXXIII | omnium ore laetitia. Non amictus cuiquam, non habitus, quem 308 XXIV | aequalitatis metu, usum pedum amiserant. Illos ergo humeri cervicesque 309 VIII | imperator, qui reverentiam amiserat, auctoritate eius effectum 310 XXXVIII | nec pati quemquam, filio amisso, insuper affici alio dolore. 311 XC | amicis gloriabamur, eosdem amissos lugebamus: ac sicut nunc 312 XXXVIII | esse desisset, hoc quoque amitteret, quod fuisset. Egregie, 313 XXX | Caesaris invocavit, ut solet amnem suum: nec longius illi adversorum 314 LXXXII | saltem flumina carebant atque amnes. Danubius ac Rhenus tantum 315 XXXII | divinitas quaedam, sive aliquis amnibus genius, et solum illud et 316 L | huic laxior domus, illi amoenior villa. Nunc princeps in 317 L | tuis copiam praebes, sed amoenissima quaeque largiris et donas: 318 IV | reverentiam ille terrore, alius amorem humanitate captavit: ille 319 XX | civium desideria revocabant, amoremque castrorum superabat caritas 320 LXVIII | alioqui, quum sint odium amorque contraria, hoc perquam simile 321 LXI | tui, ut duorum consulatus amplecteretur, et collegam te non uni 322 XXVI | larga manu fovet, auget, amplectitur, occasum imperii, occasum 323 LXIX | residuae claritatis; hoc amplexatur, et refovet, et in usum 324 LIV | necessitas accidisset. De ampliando numero gladiatorum, aut 325 LXIX | immo festinatis honoribus amplificat atque auget, et maioribus 326 XXXVIII | obtinere. Cur enim posteris amplior honor, quam maioribus, haberetur? 327 LXX | candidatis, inque ea civitatis amplissimae reditus egregia constitutione 328 LV | superbia et fastidio te amplissimos honores repudiare, qui minores 329 XXXVI | nisi illud litigatoris amplitudine metiaris. Sors et urna fisco 330 LI | mavis recidere aliquid et amputare ex his, quae princeps tanquam 331 XXXIX | abruptum, velut truncum amputatumque destituet: iisdem omnes 332 XXX | iisdem ubertatem eius anni angustiis, quibus abundantiam suam, 333 XLIX | nullumque amore nostri angustius tempus, quam quod sine nobis 334 XLIX | perfregitque custodias poena, angustosque per aditus et obstructos, 335 XLVII | parvos penates et larem angustum ex domo principis, modestiae 336 XXII | oppletas undique vias, angustumque tramitem relictum tibi; 337 L | vindicare. Muta quidem illa et anima carentia, sentire tamen 338 III | satis aut parum dixero. Animadverto enim, etiam deos ipsos non 339 LIV | carmina, honorque aeternus annalium, non haec brevis et pudenda 340 LX | Atque ego video, proximo anno consulatus recusandi hanc 341 IX | fueras, sed non erat liberum. Annon obsequereris principi civis, 342 XXIX | congiarii reor affluentiam annonae. Huius aliquando cura Pompeio 343 LXVII | suscepta, operae pretium est annotare: SI BENE REMPUBLICAM ET 344 LXXVIII | quod principi satis est. Annuas, Caesar, optantibus, quibusque 345 LXXII | UT ITA PRECIBUS TUIS DII ANNUERENT, SI IUDICIUM NOSTRUM MERERI 346 LXIII | Quotusquisque principum antecedentium honorem istum aut consulatui 347 X | tuas aquilas magno gradu anteires, neque aliud tibi ex illa 348 LIII | omnibus comparo, multis antepono, quod licet nobis et in 349 LXIX | Si quid usquam stirpis antiquae, si quid residuae claritatis; 350 XCV | iniunxeratis, cuncti constantiae antiquissimum testimonium perhibuistis. 351 XI | potius, quam illos veteres et antiquos aemularis? qui hoc ipsum 352 LXXVI | modicum, tam temperatum, ut antiquus aliquis magnusque consul 353 XXXIV | incoleret: ageret duram et anxiam vitam, relictaque post tergum 354 LVIII | Contigit ergo privatis aperire annum, fastosque reserare: 355 XLIX | obstructos, non secus ac per apertas fores et invitantia limina, 356 LXII | Patres Conscripti, favete aperte, diligite constanter. Non 357 LXXVI | progrediebatur, ut illum nullus apparatus arrogantiae principalis, 358 LXXII | excogitat metus, sed quae appareant quaesita ab invitis; aliud 359 LXXVII | censeret, quod aliquis collega appellaretur a principe, quam quod praetor 360 XV | quod prope omnes nomine appellas: quod singulorum fortia 361 LXXXVIII| TRAIANUM, quam qui OPTIMUM appellat: ut olim frugalitate Pisones, 362 LXXXVIII| dicatum est, ita haec OPTIMI appellatio nunquam memoriae hominum 363 LXXXIV | deprecatae sunt, quam diu appellationem patris patriae tu recusasses: 364 LXXXVIII| Merito tibi ergo post ceteras appellationes haec est addita, ut maior. 365 LXXIX | princeps, nec principis consul appeteret. Videmus, ut provinciarum 366 XLVI | imperatoris spectator et applausor, nunc in pantomimis quoque 367 XLIX | ipse et eructans, non tam apponis, quam obiicis cibos, quos 368 XLV | in se boni habent, quod approbant, quae praecipiunt, fieri 369 LXXXIX | vinceris! Neque enim alio magis approbatur animi tui magnitudo, quam 370 LX | quid est, in quo magis sis approbaturus, quae quantaque fuerint, 371 XCV | mei his acclamationibus approbavistis, ut intelligam, etiam atque 372 XVIII | exercitationibus, arma, moenia, viros aptant. Quippe non is princeps, 373 I | sidera, insedit. Quo magis aptum piumque est, te, Iupiter 374 LXXXII | imperii, quod haec Romanae aquilae, Romana signa, Romana denique 375 X | quum iam tua vexilla, tuas aquilas magno gradu anteires, neque 376 V | reclusis, illa quidem ut tunc arbitrabatur, deum, ceterum, ut docuit 377 VII | hoc Nerva, nihil interesse arbitratus, genueris an elegeris, si 378 XVI | nostras, sed terras ipsas arbitretur. ~ 379 XV | campus, quae refectiones tuas arbores, quae somnum saxa praetexerint, 380 XXXIV | nunc secretas illas et arcanas, ac sub te primum communes 381 XXIII | illud deorum prolaturus arcanum, quae circumstantium gaudia! 382 XLVII | hanc ante vos principes arcem PUBLICARUM AEDIUM nomine 383 LV | alia captivitas gignit, arcet ac submovet; sedemque obtinet 384 LXXXV | ita frueris, ut, quum ipse ardentissime diligas, adhuc tamen ardentius 385 LXXXV | ardentissime diligas, adhuc tamen ardentius diligaris: primum, quia 386 LXI | quidem, ut corpora quamlibet ardua et excelsa, procerioribus 387 LII | omnes, omnes gradus, totaque area hinc auro, hinc argento 388 XXXIII | qui crimina maiestatis in arena colligebat, ac se despici 389 XXX | humentes terras addiderat arentibus. Igitur inundatione, id 390 LII | totaque area hinc auro, hinc argento relucebat, seu potius polluebatur: 391 XII | quam suo coelo, suo sidere armantur? Sed ubi in proximo tu, 392 LXVII | posceret, etiam praefecti manum armavi: sed ne deorum quidem aut 393 II | peculiare huius et proprium arrogantia priorum principum fecit. 394 XXII | sed humeris hominum, quod arrogantius erat. Tu sola corporis proceritate 395 LII | videretur, cernere laceros artus, truncata membra, postremo 396 XLIX | ipsius innocentiam? Haec arx inaccessa, hoc inexpugnabile 397 V | consulentibus nuntiavit: tibi ascendenti de more Capitolium, quamquam 398 VII | prospera stationis istius, sed aspera et dura ad capessendam eam 399 LXX | quisque, quod cupit, petat, et assecutus, sibi debeat. Provinciis 400 LXXI | LXXI. ~Iam quo assensu senatus, quo gaudio exceptum 401 LXXI | principis ille senatorius assensus audiebatur: quodque apud 402 LXXXV | cuius in locum migraverant assentationes, blanditiae, et peior odio 403 LXXVI | illam mutam ac sedentariam assentiendi necessitatem, quo cum dolore 404 XLIV | ista, quibus alios artibus assequutos vident, consectantur: qualesque 405 LXVII | inaffectata veritas verborum! quae asseveratio in voce! quae affirmatio 406 LXI | videbar, quum ter consule assidente, tertio consulem designatum 407 LXXXI | manibus: sed nunc gubernaculis assidet, nunc cum valentissimo quoque 408 LXXVII | praetor esset. Ad haec tam assiduus in tribunali, ut labore 409 XXXVI | Sors et urna fisco iudicem assignat: licet reiicere, licet exclamare: 410 XIII | sed Graeculus magister assistit: quam magnum est, [unum] 411 LXXXIII | fuit aut inconsultius uxor assumpta, aut retenta patientius: 412 VII | privatus esse desiisti. Assumptus es in laborum curarumque 413 VIII | deorum etiam in consilium assumsit. Itaque non tua in cubiculo, 414 LXXXI | audacibus robore, cum callidis astu: nec mediocre pacis decus 415 LII | quum saevissimi domini atrocissima effigies tanto victimarum 416 LXV | nam cui magis quam Caesari attendant? Iurat observantibus his, 417 LXV | non licet. Iurat in legem attendentibus diis; nam cui magis quam 418 III | habent tempus. Quantum ad me attinet, laborabo, ut orationem 419 XLIII | implicata, retro secum, quidquid attingerant, referrent? ~ 420 XLIX | obiicis cibos, quos dedigneris attingere, aegreque perpessus superbam 421 XXV | videantur. Nisi vero leviter attingi placet, locupletatas tribus, 422 XIV | alacritate, discursu, pulvere attolleres. Initium laboris mirer, 423 LVII | ipse? qui sibi tuis humeris attolli et augescere videtur? ~ 424 XLIV | ac deprimis, sed foves et attollis. Prodest bonos esse, quum 425 XXXVIII | luctus: nemo recentem et attonitam orbitatem ad computationem 426 XCII | quod eum potissimum mensem attribuisti, quem tuus natalis exornat, 427 XX | dextra laevaque perusta et attrita, ut si vis aliqua, vel ipsi 428 LIX | ipse secundus consulatus attulerit. Multum in commutandis moribus 429 L | pulcherrimas aedes, deterso situ auctas ac vigentes. Magnum hoc 430 LXXIX | Praesidebit laetitiae publicae, auctor eius et caussa? tentabitque 431 LXVII | Egit cum diis, ipso te auctore, Caesar, respublica, ut 432 XLVI | est modus, ut appareat, auctorem displicuisse, non factum. 433 X | venerationem, ut novissimum esset, auctoremque eius statim consecrandum, 434 LXXXI | fugacibus feris cursu, cum audacibus robore, cum callidis astu: 435 XII | quibus negatum est. An audeant, qui sciant, te adsedisse 436 XVII | quis regum venire in manus audeat, nec modo telorum tuorum, 437 XIII | hortabarisque, ut auderent: et audebant iam:) quum spectator moderatorque 438 XII | qui impetraverunt; non audent queri, quibus negatum est. 439 LXXV | deinde, ut manifestum esset, audere nos de bonis malisque principibus, 440 LXXIII | mereantur: et illi, quod non audiant, indignabuntur. ~ 441 II | votis, HAEC FACIAT, HAEC AUDIAT, quasi non dicturi, nisi 442 LXXXVIII| nutu regebantur: per hos audiebant, per hos loquebantur: per 443 X | minus parebatur. Ad hoc audiebas Senatus Populique consensum. 444 LXXI | ille senatorius assensus audiebatur: quodque apud principem 445 LXXIX | precibus occurat. Nulla in audiendo difficultas, nulla in respondendo 446 XCIII | et frangit: nihil invitis audiendum, nihil coactis decernendum 447 LVI | imagines, sed ipsum praesentem audientemque consalutabant imperatorem: 448 LXIV | atque identidem me, an audierim, an viderim, interrogo. 449 LXXIX | rursus videre consulem illum? Audiet, reddet, quas proxime, voces? 450 X | imperator et alius esset. Audita sunt vota tua, sed in quantum 451 XIV | superbiamque barbarorum ex proximo auditus magno terrore cohiberes, 452 LVII | desinentes adeo concupiscunt, ut auferant, tu, otioso ac vacante, 453 XLI | multa largiaris, et nihil auferas, omnia supersint? Nunquam 454 XXXIX | putat dare hereditatem, quam auferre. Laeti ergo adite honores, 455 XXIX | nequidquam quiritantibus sociis auferuntur. Devehunt ipsi, quod terra 456 XCV | complectar, et teneam, et in dies augeam. Etenim memini, tunc verissime 457 LVI | signorumque honore circumdatum. Augebant maiestatem praesidentis, 458 X | X. ~Augebat auctoritatem iubentis in 459 XXX | XXX. ~Aegyptus alendis augendisque seminibus ita gloriata est, 460 LXXI | AUGUSTIOR! Nam cui nihil ad augendum fastigium superest, hic 461 XXXVIII | reliquerit filius, scire. Augeo Patres Conscripti principis 462 XIV | Parthica lauro gloriam patris augeres, nomenque Germanici iam 463 LVII | tuis humeris attolli et augescere videtur? ~ 464 XXIV | Solum ergo te commendat augetque temporis spatium. Iunxisti 465 XXVIII | atque iterum videbis incidi! Augetur enim quotidie et crescit: 466 XXIII | diem! ut plena altaribus, augusta victimis cuncta! ut in unius 467 LXXXIV | Obtulerat illis senatus cognomen Augustarum, quod certatim deprecatae 468 LXXXVIII| tuum. Etenim, ut nomine AUGUSTI admonemur eius, cui primum 469 LIX | eum suscipiendo gerendoque augustiorem facias. Nam saepius recursare, 470 LII | sedes auro staret aut ebore, augustioribusque aris et grandioribus victimis 471 LXXXVIII| imperatoribus et Caesaribus et Augustis esse meliorem. Ideoque ille 472 LX | nisi et perrogas. Vis illud augustissimum consulum aliquando tribunal 473 LII | templum ipsum: illae autem aureae et innumerabiles strage 474 XVII | Videor intueri immanibus ausis barbarorum onusta fercula, 475 I | immortalium ope, consilio, honore, auspicarentur. Qui mos cui potius, quam 476 LXIII | incestarumque noctium conscii, auspicia polluere, sacratumque campum 477 LI | quinque millia adiecisti. Auxeras enim numerum eius congiarii 478 XXXIV | orbitas, non liberi proderant. Auxerat hoc malum principum avaritia. 479 XCIV | eripuisti. Neque enim sine auxilio tuo, quum altissima quaeque 480 VIII | filium sibi, hoc est, unicum auxilium fessis rebus adsumsit. Inde 481 XLI | omnibus, tum vel maxime avaris adulationibus obstructus 482 III | crudelitatem; quum de liberalitate, avaritiam; quum de benignitate, livorem; 483 XLVI | nunc in pantomimis quoque aversatur et damnat effeminatas artes, 484 LXIII | Danubio Rhenoque dirimare! Averseris tu honori tuo sperata suffragia, 485 LXVI | respublica) oculos, aures, animos averteremus. At nunc tua dextera tuisque 486 XXVIII | conscius ab insectatione eius averteres famam; nec ut tristes hominum 487 LXXVI | limine mora, consultare aves, revererique numinum monitus. 488 XXXIX | fratris soror, utque avus, avia, in neptis nepotisque, et 489 XLI | principes ipsi sua sponte avidi et rapaces, et qui magistris 490 XCIV | recepisti, quum praedonis avidissimi faucibus eripuisti. Neque 491 V | hostiarum, aut sinister volatus avium consulentibus nuntiavit: 492 LXXXII | quum sint ista ludus et avocamentum huius, quae quantaeque sint 493 LXXXII | non Albani lacus otium, Baianique torporem et silentium ferre, 494 LVI | intimo sinu pacis; sed iuxta barbaras gentes: ut illi solebant, 495 XX | vis aliqua, vel ipsi illi barbari, quos fugiebat, inciderent. 496 XII | uti, ultroque hiemem suam barbaris inferre, gaudebant. ~ 497 LVI | quietumque; quid, spernere barbaros fremitus, hostilemque terrorem 498 XVI | vinceremus. Quod si quis barbarus rex eo insolentiae furorisque 499 VI | principi illud in principatu beatissimum, quod nihil cogitur. Si 500 XVI | moderatio tua, quod innutritus bellicis laudibus pacem amas: nec