| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Gaius Plinius Cecilius Secundus Panegyricus Traiano IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Cap.
1001 LXXXII | laetum opere corpus, et crescentia laboribus membra mirabor. 1002 LXXI | fastigium superest, hic uno modo crescere potest, si se ipse submittat, 1003 XXVIII | Augetur enim quotidie et crescit: non quia cariores parentibus 1004 XXII | tamen ipsa cum ingressu tuo crevit, ac prope in singulos gradus 1005 XLIX | eadem domus, postquam non crudelitatis, sed amoris excubiis, non 1006 XXXVI | non spoliarium civium, cruentarumque praedarum saevum receptaculum, 1007 V | ceteros principes aut largus cruor hostiarum, aut sinister 1008 LII | effigies tanto victimarum cruore coleretur, quantum ipse 1009 LXXXIII | vero non modo domus, sed cubicula ipsa intimosque secessus 1010 VIII | assumsit. Itaque non tua in cubiculo, sed in templo; nec ante 1011 LI | invicem contueri: dabitur, non cubiculum principis, sed ipsum principem 1012 LXXXI | lustrare saltus, excutere cubilibus feras, superare immensa 1013 XL | nemo castigator adsistet. Cuicumque modica pecunia ex hereditate 1014 LXIX | oblivionis, indulgentia Caesaris, cuis est, ut nobiles et conservet 1015 XXVIII | detineres. Nullam congiario culpam, nullam alimentis crudelitatem 1016 | cumque 1017 LV | Quod quidem prolixe tibi cumulateque contingit, cuius laetissima 1018 XXIII | altaribus, augusta victimis cuncta! ut in unius salutem collata 1019 XCIV | oramus, non honores: simplex cunctaque ista complexum unum omnium 1020 XCV | tuendos socios iniunxeratis, cuncti constantiae antiquissimum 1021 XVI | triumphi; nec decertare cupere cum recusantibus: quorum 1022 LXXIX | interumque consulem habere cupiamus. Remissius istud contenderemus, 1023 VII | principatum iter! Non te propria cupiditas, proprius metus; sed aliena 1024 XXIV | legibus, sumus. Nam et illae cupiditates nostras libidinesque moderantur, 1025 XXXIII | corporibus amor laudis et cupido victoriae cerneretur. Quam 1026 LXX | campus: ex hoc quisque, quod cupit, petat, et assecutus, sibi 1027 XLI | XLI. ~Feres, Caesar, curam et solicitudinem consularem. 1028 VII | Assumptus es in laborum curarumque consortium, nec te laeta 1029 XCII | honoribus nostris suffragator in curia, in campo declarator exsisteres. 1030 LXXV | quidem nostrae parietibus curiae claudebantur. Erant enim, 1031 XVII | domitarum gentium tergo; ante currum autem clypeos, quos ipse 1032 XXXI | venti ferentes et brevis cursus optentur. Mirum, Caesar, 1033 LVI | quid, immanes campos sella curuli victorisque vestigio premere? 1034 LXXI | videretur? quum velut affixi curulibus suis manum tantum, et hanc 1035 LXI | auribus insederat; quum rursus curulis, rursusque purpura: ut olim, 1036 XXXVIII | quam maioribus, haberetur? curve non retro quoque recurreret 1037 XCIV | fine orationis praesides custodesque imperii deos, ego consul 1038 LXVII | si contra, illi quoque a custodia tui [capitis] oculos dimoverent, 1039 XLIX | experimento, fidissimam esse custodiam principis ipsius innocentiam? 1040 XLIX | inclusit. Dimovit perfregitque custodias poena, angustosque per aditus 1041 LXV | religiosius, quod iuraverit, custodiendum, quam cuius maxime interest, 1042 XI | legesque ut acciperent, dabant. ~~ 1043 XXVIII | sed quia principi cives. Dabis congiaria, si voles; [praestabis 1044 LI | civibus tuis invicem contueri: dabitur, non cubiculum principis, 1045 LXXIX | nobis, quam usum negari. Dabiturne rursus videre consulem illum? 1046 XXXV | sed spectent paria praemio damna, nec maiores spes, quam 1047 XLVI | pantomimis quoque aversatur et damnat effeminatas artes, et indecora 1048 XII | non emimus: nec ingentibus damnis immensisque muneribus paciscimur, 1049 XXXVII | verum etiam affinitatum damno bene compensari putarent; 1050 XXV | ne quis e plebe Romana, dante congiarium te, hominem magis 1051 VI | accipiendo fecisti, immo ultro dantem obligasti: communicato enim 1052 XVI | Auguste, magnum est stare in Danubii ripa, si transeas, certum 1053 LXIII | ab illis abesse, tanquam Danubio Rhenoque dirimare! Averseris 1054 XXXVII | adipiscerentur, eius Vicesimam ne darent. Eandem immunitatem in paternis 1055 I | terris, an aliquo numine darentur: principem tamen nostrum 1056 XXVII | laudaverim, quam quod congiarium das de tuo, alimenta de tuo: 1057 XXV | placet, locupletatas tribus, datumque congiarium populo, et datum 1058 LXXXII | inde antiquitus maritos dearum, ac deorum liberos, nec 1059 XCV | Patres Conscripti, quantum debeam, publicis etiam monimentis 1060 LXI | semper tamen plures, quibus debeas dare, supersint. ~ 1061 XXXVII | putarent; sed iis maxime debebat gratuita contingere, a quibus 1062 LXVI | atque identidem tractare debemus. Illuxerat primus consulatus 1063 XC | agam, pro quo non minus debeo? praesertim quum indulgentissimus 1064 XV | perdisceres, quae mox praecipere deberes. Neque enim prospexisse 1065 LXIX | generi honorem, sed antequam deberetur, offerres? Tandem ergo nobilitas 1066 XCIII | metus consulares animos debilitat et frangit: nihil invitis 1067 XLIII | liberalitatem iucundiorem debitor gratus, clariorem ingratus 1068 XL | debere, quod non esset postea debiturus. Idem effecisti, ne malos 1069 XV | Cognovisti per stipendia decem mores gentium, regionum 1070 LXXIV | fortasse alium, ipsum se nemo deceperit. Introspiciat modo vitam, 1071 LXVI | princeps, nisi qui prius ipse decepit. ~ 1072 LXVI | fallentis. Neque enim unquam deceptus est princeps, nisi qui prius 1073 XCIII | audiendum, nihil coactis decernendum erit. Manet manebitque honori 1074 XCI | nec ne, neutram in partem decernere audeamus; quia nec fas est, 1075 LV | modici honores, saepius nulli decernerentur. Et sane, si velimus cum 1076 LIV | ut crederetur noluisse decerni. Quod ego titulis omnibus 1077 LV | tuam vicit, quae qualiaque decernimus nos, tu non recusas! ut 1078 XVI | transeas, certum triumphi; nec decertare cupere cum recusantibus: 1079 LXII | singulis creditur: singuli enim decipere et decipi possunt: nemo 1080 XCII | suffragator in curia, in campo declarator exsisteres. Nam quod eum 1081 VIII | exortum victoriae insigne decoraret. Hanc Imperator Nerva in 1082 LXI | collegii tui sanctitate decorasti? ut sit nemini dubium, hanc 1083 LXXXII | Rhenus tantum illud nostri decoris vehere gaudebant, non minore 1084 LXI | excelsa, procerioribus admota, decrescant; item, ut altissimae civium 1085 LIV | posset. Nam plerosque ex decretis honoribus et alii non receperunt; 1086 LXXXIII | patitur sexus, imitetur? Decuerit hoc illam, etiamsi diversa 1087 LXXXIII | effecisti. Multis illustribus dedecori fuit aut inconsultius uxor 1088 VI | Magnum quidem illud seculo dedecus, magnum reipublicae vulnus 1089 LXI | plurimis tertios consulatus dederis, semper tamen plures, quibus 1090 LXXXIX | triumphalia, coelum alteri dederit: non minor tamen vestra 1091 XXVIII | serventque animum, quem dederunt: et quanto maiorem infantium 1092 LXIII | honorem, quem dedigneris, dedignari, quem concupieris: quumque 1093 XVIII | inertia et contumacia et dedignatione parendi? Tutum est reverentiam, 1094 LXXIX | se desidiae ac voluptati dedisset, otio tamen et quiete recreasset: 1095 LXXIV | princeps? Civitas religionibus dedita, semperque deorum indulgentiam 1096 XXXIV | conquisita, ac tempestatibus dediti. Abirent, fugerentque vastatas 1097 XXVII | alat, dum non occidat: nec deerunt, qui filios concupiscant. 1098 XXVI | proceres, plebe neglecta, ut defectum corpore caput nutaturumque 1099 LVI | quia princeps et pater deferebat. At postquam ad te imperii 1100 LXXXII | superflua, nunc liquida ac deferentia, lustrare navigiis, nandoque 1101 XXXIX | et quasi renasci iubere; deferre, quod negabatur, atque id 1102 XXXIX | ne remotus quidem, iamque deficientis affinitatis gradus, a qualibet 1103 XXIX | pressi ad vetera tributa deficiunt. Emit fiscus, quidquid videtur 1104 LXXXVIII| quam paternum; nec magis definite distincteque designat, qui 1105 LXXVI | interrogabantur? Ceteri quidem defixi et attoniti ipsam illam 1106 LXXXII | capta nave, sequeretur. Nec deformitate ista saltem flumina carebant 1107 XLI | supersint? Nunquam principibus defuerunt, qui fronte gravi et tristi 1108 XXXVII | sua semperque possessa, ac deinceps proximo cuique transmittenda 1109 XLII | monstrantemque crimina, quae tanquam delata puniret magnum et inevitabile, 1110 VI | imperatorem imperatoris tibi voce delatum est. Imploratus adoptione, 1111 XLV | alio sua quemque natura delectat; deinde, quod patientiores 1112 LIV | a nobis offeruntur, aut delibare parcissime, aut omnino soleas 1113 XXXVIII | indulgentissimi fecit, quod delibasse quaedam, seu potius demonstrasse 1114 LIX | inertiae renuntiare, paullisper delicias differre, paullisper et 1115 LXXXIII | Nonne, si Pontifici Maximo deligenda sit coniux, aut hanc, aut 1116 III | gratioremque existimari, qui delubris eorum puram castamquem mentem, 1117 XXXIII | unco et ignibus expiavit. Demens ille, verique honoris ignarus, 1118 LXXX | temperat nutu, si quando oculos demisit in terras et fata mortalium 1119 LXXIII | humescentes oculos tuos, demissumque gaudio vultum, tantumque 1120 LV | statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio, negligit 1121 LXII | cuiusque caritate certatur. Demonstramus invicem, credimus invicem, 1122 XXXVIII | delibasse quaedam, seu potius demonstrasse contentus, largam ac prope 1123 XXVIII | alimentis opus non sit. Dent tibi, Caesar, aetatem dii, 1124 II | quando sint actae. Nusquam ut deo, nusquam ut numini blandiamur: 1125 VIII | laetus (nam quantulum refert, deponas, an partiaris imperium, 1126 LXXXVII | Caesar, qui officia mandes deponere optantibus; qui petentibus 1127 XXXI | frumenta, quae miserat, deportatasque messes revexit. Discat igitur 1128 LXXXVI | fructu suscepti, ita maiore depositi officii gloria fruitur: 1129 VIII | rebus adsumsit. Inde quasi deposito imperio, qua securitate, 1130 LIII | longa consuetudine corruptos depravatosque mores principatus parens 1131 LIX | quum tropaea, quum statuas deprecaris: tribuenda est verecundiae 1132 LXXXIV | Augustarum, quod certatim deprecatae sunt, quam diu appellationem 1133 LV | caducosque titulos, aut depreceris, aut temperes. Scis enim, 1134 LXVII | aut iram aut negligentiam deprecor: quaeso immo et obtestor, 1135 LXVIII | gaudium exsultationemque deprehenderes! quos omnium cum coniugibus 1136 LXI | collatione fastigii tui quasi deprimantur, quantoque propius ad magnitudinem 1137 LV | hostemque victorem moenibus depulerunt: hic regnum ipsum, quaeque 1138 XVIII | exstinctamque refovisti, depulso prioris seculi malo, inertia 1139 XCI | fas est, affirmationi tuae derogare, et onerosum confiteri, 1140 LXI | tuus, aut fortuna lassetur. Des quam plurimis tertios consulatus, 1141 LXXXV | est, qui superior factus, descendis in omnia familiaritatis 1142 LXI | adscenderint, tantum etiam a sua descendisse videantur. Illos tamen tu, 1143 LXXV | ad bonam famam, sed non deserendum: non submovenda adulatio, 1144 LXXVII | expetitis honoribus aut deservit, aut sufficit? Et sane aequum 1145 L | oculis flumina, fontes, maria deserviunt. Est, quod Caesar non suum 1146 XXXI | Mirum, Caesar, videretur, si desidem Aegyptum cessantemque Nilum 1147 LX | quantaque fuerint, quae desiderabamus? Parum est, ut in curiam 1148 X | eo ipso carus omnibus ac desiderandus, quod prospexerat, ne desideraretur. ~ 1149 LXXXVI | est, desiderare principem desiderantem. Et ille quidem, ut maximo 1150 LXXXVI | felicius iucundiusque est, desiderare principem desiderantem. 1151 X | desiderandus, quod prospexerat, ne desideraretur. ~ 1152 XXII | dies ille, quo exspectatus desideratusque urbem tuam ingressus es! 1153 XX | XX. ~Iam te civium desideria revocabant, amoremque castrorum 1154 LXXIX | Videmus, ut provinciarum desideriis, ut singularum etiam civitatum 1155 LXXXVI | posses. Quantum amares eum, desiderio expertus es, distractus 1156 XI | proximos divinitate parentum desides ac superbos potius, quam 1157 LXXIX | labores, si non continuo se desidiae ac voluptati dedisset, otio 1158 LXVII | suam mutent, si talis esse desieris, qualis electus es. Sed 1159 VIII | nuper post adoptionem non desierit seditio, sed coeperit? Irritamentum 1160 LXXXIV | esse privatae, quae non desierunt. Obtulerat illis senatus 1161 LXXXVIII| magis definite distincteque designat, qui TRAIANUM, quam qui 1162 LXI | assidente, tertio consulem designatum rogari sententiam cernerem. 1163 VII | bono principe privatus esse desiisti. Assumptus es in laborum 1164 LVII | incipientes principes et desinentes adeo concupiscunt, ut auferant, 1165 LXIII | viderentur principes esse desinere, si quid facerent tanquam 1166 XL | subvenisti, cavistique, ut desineret quisque debere, quod non 1167 LIV | ibi, a quo incipi, in quo desini sub alio principe non posset. 1168 LIV | credamus. Incipimus inde, desinimus ibi, a quo incipi, in quo 1169 XXXVIII | momento, quo pater esse desisset, hoc quoque amitteret, quod 1170 XCI | arbitrabantur, si prius illos desperatio, et taedium, et similis 1171 XXXIII | arena colligebat, ac se despici et contemni, nisi etiam 1172 LXXVII | voluptatis, quantum prius ex destinatione capiebat. Stabant candidati 1173 XCV | perhibuistis. Vos proxime destinationem consulatus mei his acclamationibus 1174 LVII | recusasti: quem novi imperatores destinatum aliis, in se transferebant. 1175 XXXIX | velut truncum amputatumque destituet: iisdem omnes quibus ante 1176 XXXVII | non laturi homines essent, destringi aliquid et abradi bonis, 1177 LXXXIII | ita foris claros domestica destruebat infamia: et ne maximi cives 1178 XXXIV | dignius, quam quod contigit desuper intueri delatorum supina 1179 LXXXVII | diligat, quum leges amandi non det, sed accipiat? Hic praesens, 1180 LXX | claritatem virtute superasti, deterior esset conditio eorum, qui 1181 LXX | illos a crimine, et hos deterrebat a laude. At nunc, si bene 1182 L | intueri pulcherrimas aedes, deterso situ auctas ac vigentes. 1183 L | rerum venalium; quo sit detestanda avaritia illius, qui tam 1184 XLIV | expertus es, quantopere detestentur malos principes etiam, qui 1185 LIX | adscendere curulem, quam detineant; esse denique, quod concupierunt, 1186 XXX | haeserat; sed supino etiam ac detinenti solo placido se mollique 1187 XXVIII | sermones laetiore materia detineres. Nullam congiario culpam, 1188 LXXVI | nullus praecursorum tumultus detineret. Una erat in limine mora, 1189 LXXXII | principales ad segnitiem luxumque detorqueant; tunc ego, seu montibus, 1190 LXX | rectaque ingenia, etsi non detorquebat, hebetabat tamen misera, 1191 IV | nihil maiestati humanitate detrahitur! Iam firmitas, iam proceritas 1192 XXXV | quoscunque in scopulos detulissent. Iuvabat, prospectare statim 1193 XXIX | quiritantibus sociis auferuntur. Devehunt ipsi, quod terra genuit, 1194 LII | parte velut intercepti, devertere via cogebantur: quum saevissimi 1195 XXX | pinguescere, quam quas ipse devexerat, tantis segetibus induebatur, 1196 LXXI | nominaveras, osculo occurreres! devexus quidem in planum, et quasi 1197 XCIII | sed quasi adstrictos et devinctos putemus; eundemque locum 1198 LXVI | averteremus. At nunc tua dextera tuisque promissis freti 1199 XXIV | quae prior oris humanitas, dexterae verecundia. Incedebas pedibus; 1200 XX | hospitum exerceret, omniaque dextra laevaque perusta et attrita, 1201 LIV | singulos, nomini Caesarum dicabamus. Patiebantur illi, et, quasi 1202 LV | rempublicam merita privatis dicabantur. Visuntur eadem e materia 1203 II | exprimebat: nihil, quale ante, dicamus; nihil enim, quale antea, 1204 II | quid de Principe nostro ita dicant, ut idem illud de alio dici 1205 XVI | vel adoptionis tuae die dicata Capitolino Iovi laurus, 1206 LXXXVIII| admonemur eius, cui primum dicatum est, ita haec OPTIMI appellatio 1207 XI | sed alia mente, fecerunt. Dicavit coelo Tiberius Augustum, 1208 LXVI | quidquid de iureiurando dicendum erat. Neque enim, ut in 1209 I | oratio: utque omnibus, quae dicentur a me, libertas, fides, veritas 1210 IX | privatus. Magnum videretur, si dicerem, Nescisti te imperatorem 1211 LXXIV | O TE FELICEM! Quod quum diceremus, non opes tuas, sed animum 1212 LXXIV | aut de se, aut principi diceret mediocriter amanti? Pro 1213 XXXVI | quam de publico credis. Dicitur actori, atque etiam procuratori 1214 XXII | importari solebant: non dico quadriiugo curru, et albentibus 1215 LXXIV | proprie dicere, quam quod dictum est a cuncto senatu: O TE 1216 II | HAEC AUDIAT, quasi non dicturi, nisi fecerit, comprecamur? 1217 XLI | semper a nobis contra nos didicerunt. Sed ad tuas aures quum 1218 LIX | valet, in principum plus. Didicimus quidem, cui virtus aliqua 1219 LXVI | materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere, atque identidem 1220 LXXVII | aliis exigat. Reliqua pars diei tribunali dabatur. Ibi vero 1221 XXIII | tranquillitate, modestia differebant. Ubi vero coepisti Capitolium 1222 XXVI | impetrassent, donec plane scirent, differebantur. Tu ne rogari quidem sustinuisti, 1223 XIII | nisi robore ac praestantia differens; quum libero Marte nunc 1224 LXVIII | non literarum tarditas differt. Scis tibi ubique iurari, 1225 VIII | partiaris imperium, nisi quod difficilius hoc est?) non secus ac praesenti 1226 XII | quod amicissimum illis, difficillimum nobis: quum Danubius ripas 1227 XCI | beneficiis suis commendationem ex difficultate captabant, gratioresque 1228 LVI | fit, ut prope in immensum diffundatur oratio mea: et necdum de 1229 LIII | nostri non aliud amplius ac diffusius meritum est, quam quod insectari 1230 LXXXIV | modestiam suasit, hoc magis dignae sunt, quae in animis nostris 1231 XLVII | dicendi magistris, quam dignationem sapientiae doctoribus habes! 1232 LXXVII | quia ita sentiebat. Tantum dignationis in ipso honore ponebat, 1233 LXXXVII | noster familiariter inspicere dignatur, fovete iudicium eius, quod 1234 LXII | inter principem senatumque dignissimi cuiusque caritate certatur. 1235 XXXV | te filio, te successore dignissimus, postquam magna quaedam 1236 LXI | item, ut altissimae civium dignitates collatione fastigii tui 1237 XCIII | curae, quem reverentiae dignitatisque, teneamus. ~ 1238 L | principalibus rebus existimet dignos, nos non timeamus, quod 1239 II | Intelligamus ergo bona nostra, dignosque nos illis usu probemus, 1240 VII | quod uterque optimus erat, dignusque alter eligi, alter eligere. 1241 LXXXVI | confusionem tuam fuisse, quum digredientem prosequeris! Prosequutus 1242 LVII | laus acti consulatus; illa dilati, quod adhuc initio principatus, 1243 LXXXV | quum ipse ardentissime diligas, adhuc tamen ardentius diligaris: 1244 XCII | non dubitares, te salva diligentiae tuae ratione esse facturum, 1245 LXII | vester, sive eosdem maxime diligit, quos scit vobis esse carissimos: 1246 LXII | Conscripti, favete aperte, diligite constanter. Non iam dissimulandus 1247 XCV | numeror; si denique in tantum diligo optimum principem, in quantum 1248 XCIII | consulatus fastigio fuerit diminutum, nostra haec erit culpa, 1249 LXXXVI | ne quid amico negares. Dimisisti optimum virum tibique carissimum, 1250 LXI | adhuc oculis paullo ante dimissi fasces oberrabant: utriusque 1251 XCIII | disiunctos nos et quasi dimissos consulatu, sed quasi adstrictos 1252 XXIII | senatum osculo exciperes, ut dimissus osculo fueras; gratum, quod 1253 LXXIX | respondendo mora: adeunt statim, dimittuntur statim: tandemque principis 1254 LXVII | custodia tui [capitis] oculos dimoverent, teque relinquerent votis, 1255 XLIX | scelerum deum inclusit. Dimovit perfregitque custodias poena, 1256 LXXVI | consulti omnes, atque etiam dinumerati sumus: vicitque sententia 1257 XXXII | transferret referretque! qui diremptam mari gentem, ut partem aliquam 1258 XLV | eaque perpetua: ad hanc dirigimur, ad hanc convertimur: nec 1259 LXIII | tanquam Danubio Rhenoque dirimare! Averseris tu honori tuo 1260 XIV | his comparentur, muniunt dirimuntque. Per hoc omne spatium quum 1261 XXXI | deportatasque messes revexit. Discat igitur Aegyptus, credatque 1262 LXXVI | quod placuit: dissentire, discedere, et copiam iudicii sui reipublicae 1263 XV | statim dux posses, nihilque discendum haberes tempore docendi. 1264 XXXVI | malint. Liberum est autem disceptanti dicere: Nolo eum eligere. 1265 II | secreto loquimur, quae prius. Discernatur orationibus nostris diversitas 1266 LXXV | acclamationes veras falsasque discernere, habeantque muneris tui, 1267 XLIX | defenditur! Ecquid ergo discimus experimento, fidissimam 1268 LXV | primum audio, nunc primum disco: non est princeps supra 1269 XXXII | discant, quanto libertate discordi servientibus sit utilius, 1270 XXXVII | Romana instar erat odii et discordiae et orbitatis, quum carissima 1271 LV | Brutorum, qua Camillorum. Nec discrepat caussa. Illi enim reges 1272 XXXII | esse, cui serviant. Quippe discretis quidem bonis omnium, sua 1273 LVIII | fecerat longum quendam et sine discrimine annum: his te confero, quos 1274 XIV | proximum campum alacritate, discursu, pulvere attolleres. Initium 1275 XCIII | operam subtrahamus, nec disiunctos nos et quasi dimissos consulatu, 1276 XXXV | singula quantum tibi gratiae dispensata adiecissent! At tu simul 1277 LXXVI | Adeo nulla magis omnibus displicent, quam quae sic fiunt, tanquam 1278 XLVI | modus, ut appareat, auctorem displicuisse, non factum. Idem ergo populus 1279 XCI | collega, ac si a seipso dissentiat. Non ergo temporarium et 1280 LXXVI | Interrogavit quisque, quod placuit: dissentire, discedere, et copiam iudicii 1281 XCIV | precabamur; exaudi, quae pro dissimillimo optamus. Non te distringimus 1282 LIX | esse privato, consulem quam dissimillimum, deceat. ~ 1283 LXII | diligite constanter. Non iam dissimulandus est amor, ne noceat: non 1284 LXXX | mitis severitas, quam non dissoluta clementia! Non locupletando 1285 LXXXII | creditur. Nam quis adeo dissolutus, cuius non occupationibus 1286 LVI | postulantium habitus, ac dissonae voces, raraque sine interprete 1287 LXXXVIII| paternum; nec magis definite distincteque designat, qui TRAIANUM, 1288 LXVIII | principes alios cura et metu distinebat: quum suspensi et attoniti, 1289 XXV | hic mari, ille fluminibus distinebatur: exspectatum est provisumque, 1290 LXXXVI | desiderio expertus es, distractus separatusque, dum cedis 1291 XXXVII | salva ipsorum pietate, distraheret. Inveniebantur tamen, quibus 1292 XCIV | dissimillimo optamus. Non te distringimus votis. Non enim pacem, non 1293 XXI | receperunt, tu usque eo distulisti, donec tu quoque, beneficiorum 1294 XXXII | provincias omnes in fidem nostram ditionemque venisse, postquam contigit 1295 LXVI | freti et innixi, obsepta diutina servitute ora reseramus, 1296 XLVIII | ac tanto liberalius ac diutius voluptatis huius copiam 1297 LXXXIX | LXXXIX. ~Quanto nunc, dive Nerva, gaudio frueris, quum 1298 XV | opportunitates locorum, et diversam aquarum coelique temperiem, 1299 XXIX | mare, litora mari reddidit, diversasque gentes ita commercio miscuit, 1300 LVI | maiestatem praesidentis, diversi postulantium habitus, ac 1301 XCI | bis quidem, sed temporibus diversis obligantur: nos duos consulatus 1302 XXIV | Iunxisti enim ac miscuisti res diversissimas, securitatem olim imperantis, 1303 XXV | quamquam in hac quoque diversitate aequalitatis ratio servata 1304 LXV | quam dignum te, quamque diversum consuetudine illorum, qui 1305 LXXX | et fata mortalium inter divina opera numerare dignatus 1306 XI | accessit? num hos proximos divinitate parentum desides ac superbos 1307 XI | una itemque certissima divinitatis fides est bonus successor. 1308 I | principem tamen nostrum liqueret divinitus constitutum. Non enim occulta 1309 X | vindicaverunt, ne quid post illud divinum et immortale factum mortale 1310 XXV | Enimvero qua benignitate divisum est! quantae curae tibi 1311 XLII | publicae signo illud, ut sic dixerim, servile bellum sustulisti, 1312 III | videar, prout satis aut parum dixero. Animadverto enim, etiam 1313 LXVI | Omnes ante te eadem ista dixerunt, nemini tamen ante te creditum 1314 LXXIV | nostri, maiore tamen tui diximus. Alius enim fortasse alium, 1315 LIX | postulamus,] ut futuros principes doceas inertiae renuntiare, paullisper 1316 LXXVII | posset. Facturus consules doceat, accepturisque amplissimum 1317 XV | discendum haberes tempore docendi. Cognovisti per stipendia 1318 XLV | Melius homines exemplis docentur, quae in primis hoc in se 1319 XLVII | quam dignationem sapientiae doctoribus habes! Ut sub te spiritum 1320 XC | ita tunc communis nobis dolor et metus erat. Habuerat 1321 LIII | constantius, Patres Conscripti, et dolores nostros et gaudia proferamus: 1322 LIII | principes tutum est. An excidit dolori nostro modo vindicatus Nero? 1323 LII | si singulos ictus sanguis dolorque sequeretur. Nemo tam temperans 1324 XLIX | salutem suam tueri videbatur, dolum secum et insidias, et ultorem 1325 LXXXIII | patientius: ita foris claros domestica destruebat infamia: et ne 1326 XLII | credit. Omnes accusatore domestico liberasti, unoque salutis 1327 XLV | ut sunt diversa natura dominatio et principatus, ita non 1328 LXXXV | tam erectus, et liber, et dominationis impatiens, nec qui magis 1329 XLII | principem illum in capita dominorum servos subornantem, monstrantemque 1330 LXXXI | certat frangere fluctus, domitare ventos reluctantes, remisque 1331 XVII | sublimem, instantemque curru domitarum gentium tergo; ante currum 1332 LXXXI | poterant: usurpabant autem, ut domitas fractasque claustris feras, 1333 XX | provinciis erat, illud iter Domitiani fuisse, non principis. Itaque 1334 XI | irrideret: Vespasianum Titus, Domitianus Titum: sed ille, ut dei 1335 LVI | imperatorem: nomenque, quod alii domitis hostibus, tu contemptis 1336 LV | et infinitae potestatis domitor ac frenator animus ipsa 1337 LXII | securas tandem ac patentes domos: quisquis probatos senatui 1338 XLIII | pater tuus multa, et ipse donasti. Cesserit parum gratus: 1339 XXV | populo, et datum totum, quum donativi partem milites accepissent. 1340 XLI | te collationes remisisse, donativum reddidisse, congiarium obtulisse, 1341 XLIII | velint, quam si cogantur. Donavit pater tuus multa, et ipse 1342 LXXXIV | existimandum est, quod mulieribus duabus in una domo, parique fortuna, 1343 LXXXIV | eam uxori tuae conferat, dubitare cogatur, utrum sit efficacius 1344 XCII | nostrae fiducia fuit, ut non dubitares, te salva diligentiae tuae 1345 XXXIV | supplicia gravioresque poenas ducerentur. Congesti sunt in navigia 1346 XIV | omne spatium quum legiones duceres, seu potius (tanta velocitas 1347 XLV | Flexibiles quamcunque in partem ducimur a principe, atque, ut ita 1348 LII | praestitisset alius, illi iam dudum radiatum caput, et media 1349 XXXVII | tolerabile et facile heredibus dumtaxat extraneis, domesticis grave. 1350 XX | sciant tamen, propositisque duobus exemplis meminerint, perinde 1351 LXI | extendendi consulatus tui, ut duorum consulatus amplecteretur, 1352 XL | tarditatemque solvendi dupli vel et quadrupli irrogatione 1353 XXXIV | litus incoleret: ageret duram et anxiam vitam, relictaque 1354 XIV | Iove post saevos labores duraque imperia regi suo indomitus 1355 XII | Danubius ripas gelu iungit, duratusque glacie ingentia tergo bella 1356 LXXXII | laudaverim per se magnopere duritiam corporis ac lacertorum: 1357 XIII | tela tentares, ac si quid durius accipienti videretur, ipse 1358 LXXXVI | nimium fortis, ac prope durus videretur? Nec dubito, quin 1359 XLIII | patrimoniis nostris suum duxit, quod esset de suo? Nonne 1360 XLV | vita principis censura est, eaque perpetua: ad hanc dirigimur, 1361 | earum 1362 | eas 1363 XLVII | reverentia, relegaret. At tu easdem artes in complexu, oculis, 1364 LIX | quod est arduum, duas, easque summas, simul capere potestates, 1365 LXX | nec urbana coniuratione eblanditas preces, sed decreta coloniarum, 1366 LII | deos sedes auro staret aut ebore, augustioribusque aris et 1367 XLIX | celebritate defenditur! Ecquid ergo discimus experimento, 1368 XXXIII | cerneretur. Quam deinde in edendo liberalitatem, quam iustitiam 1369 XX | tanquam rationem redditurus; edicat, quid absumpserit. Ita fiet, 1370 XL | eiusmodi ex caussis in diem edicti Vicesimam deberent, nondum 1371 LXI | aequare, quum velles, adeo in edito collocasti, ut tantum super 1372 XXVI | adulantia verba blandasque voces edocere: reddebant illi, quae monebantur. 1373 XXVII | numeratur. Magnum quidem est educandi incitamentum, tollere liberos 1374 XXVI | cohortantur; pauperibus educandis una ratio est, bonus princeps. 1375 XXVI | parentem publicum munere educationis experirentur; crescerent 1376 XXVII | nae ille iam brevi tempore effecerit, ut omnes non posterorum 1377 LXXI | an improbem illos, qui effecerunt, ut istud magnum videretur? 1378 XLVI | efficere, quod reverentia tui effecit? Obtinuit aliquis, ut spectaculum 1379 VIII | amiserat, auctoritate eius effectum esse, cui dabatur? Simul 1380 XLV | Perge modo, Caesar, et vim effectumque censurae tuum propositum, 1381 XLVI | quoque aversatur et damnat effeminatas artes, et indecora seculo 1382 LIV | atque in omne ludibrium effeminatis vocibus, modis, gestibus, 1383 LXX | populi, gentes inseruntur. Efficacissimum pro candidato genus est 1384 LXXXIV | dubitare cogatur, utrum sit efficacius ad recte vivendum, bene 1385 XLVI | Et quis terror valuisset efficere, quod reverentia tui effecit? 1386 LXIX | nobiles et conservet et efficiat. ~ 1387 LXXXIII | maximi cives haberentur, hoc efficiebat, quod mariti minores erant. 1388 X | parendum imperanti putares, efficiebatur eo, quod ab aliis minus 1389 LX | viribus in maius extollis. Efficis enim, ut tantum tibi quisque 1390 XVI | fortitudine, alterum moderatione efficitur. Nam ut ipse nolis pugnare, 1391 XXXVIII | Ambitio enim et iactantia, et effusio, et quidvis potius, quam 1392 LXXXIV | cedunt: quumque te utraque effusissime diligat, nihil sua putant 1393 XLIX | munimentum, munimento non egere. Frustra se terrore succinxerit, 1394 XLI | rapaces, et qui magistris non egerent: plura tamen semper a nobis 1395 LXX | profuerint, quibus gratias egerint, de nullo queri cogentur. 1396 LXVII | suscipiantur, semperque solvantur. Egit cum diis, ipso te auctore, 1397 XXXVIII | amitteret, quod fuisset. Egregie, Caesar, quod lacrymas parentum 1398 XXVI | die, observare principis egressum in publicum, insidere vias 1399 LXXVI | eius componebatur: ceterum egressus, statim se recipiebat in 1400 IX | non ab exercitu factum? eidem, quum Germaniae praesideret, 1401 XC | fuerat, ut memoriae principis elaberentur. ~ 1402 XXII | sola corporis proceritate elatior aliis et excelsior, non 1403 LXII | et fecit hoc ordine, quo electi a vobis erant. Magnus utique 1404 X | Nervae iudicium illud, illa electio fuit. Nam qui ubique sunt 1405 XI | es. In principe enim, qui electo successore fato concessit, 1406 LXII | consules fecit, quos vos elegeratis: et fecit hoc ordine, quo 1407 XX | facturos, prout hoc vel illud elegerint. ~ 1408 VII | arbitratus, genueris an elegeris, si perinde sine iudicio 1409 LXXXIII | ubi est autem similis?) elegerit? Quam illa nihil sibi ex 1410 LXXXIX | fuisse genuisse talem, an elegisse! Macte uterque ingenti in 1411 XCIV | negatur, in consilio sis eligenti, monstresque aliquem, quem 1412 XLVI | iidemque emendatores, qui emendandi fuerunt. Itaque nemo de 1413 XLVI | castigari merebantur: iidemque emendatores, qui emendandi fuerunt. 1414 VI | castrorum, ut tu corrector emendatorque contingeres: inductum pessimum 1415 L | digni esse videmur. Nec vero emendi tantum civibus tuis copiam 1416 XXIX | fiscus, quidquid videtur emere. Inde copiae, inde annona, 1417 XV | Quoties equos, quoties emerita arma mutasti! Veniet ergo 1418 XXIV | et inter nos versantur. Emines, excellis, ut honor, ut 1419 II | hoc magis excellit atque eminet, quod unum ex nobis putat; 1420 LXXXI | ipsorum quidem ludibrium emissas, mentita sagacitate colligerent. 1421 XXIX | vetera tributa deficiunt. Emit fiscus, quidquid videtur 1422 XXXIII | est spectaculum inde non enerve, nec fluxum, nec quod animos 1423 XLV | speraverint dissimiles: eoque obsequii continuatione pervenimus, 1424 XLIX | sermones? Non ipsum tempus epularum tuarum, quum frugalitas 1425 XXII | quadriiugo curru, et albentibus equis, sed humeris hominum, quod 1426 LXXI | princeps et candidatus [equitis] simul stantes: [contigit] 1427 XV | ferre consuesti. Quoties equos, quoties emerita arma mutasti! 1428 XIV | non vehiculum unquam, non equum respexisti. Levis hic, non 1429 XXV | post edictum tuum in locum erasorum subditi fuerant: aequatique 1430 LXXXV | neque est ullus affectus tam erectus, et liber, et dominationis 1431 VI | servandorum hominum potestas; ereptumque principi illud in principatu 1432 LXX | facias! Accensa est iuventus, erexitque animos ad aemulandum, quod 1433 | erimus 1434 XXXIX | impetrassent, postremo, ipsum sibi eripere tot beneficiorum occasiones, 1435 XCIV | praedonis avidissimi faucibus eripuisti. Neque enim sine auxilio 1436 XLI | principis, ut tot impendiis, tot erogationibus sola sufficiat. Nam quid 1437 XXVI | genus dignius, quam quod erogatur in posteros. Locupletes 1438 LXXXV | videbantur? Tu hanc pulsam et errantem reduxisti: habes amicos, 1439 XLVI | timent nec timentur. Mederis erroribus, sed implorantibus: omnibusque, 1440 XXXI | sterilitatis insolitae, nec minus erubescebat fame, quam torquebatur; 1441 XLIX | inanibus plenus ipse et eructans, non tam apponis, quam obiicis 1442 LXXIV | AMARENT DII, QUOMODO TU. Estne verum, quod inter ista clamavimus: 1443 XXXV | Ereptum alienas pecunias eunt? perdant, quas habent: expellere 1444 XIV | cohiberes, Rhenumque et Euphratem admirationis tuae fama coniungeres? 1445 LXXII | comitiorum bene ac feliciter eveniret NOBIS, REI PUBLICAE, TIBI; 1446 XLI | suadeant, non sunt. Quo evenit, ut tibi quum plurimum pro 1447 V | deum, ceterum, ut docuit eventus, te consalutavit imperatorem. 1448 XXXIV | fundata legibus civitas eversa legibus videretur. Licet 1449 LVIII | quam Caesar, esset. Sic exactis regibus coepit liber annus: 1450 XIX | omnium laboremque, et tanquam exactor intenderes, et tanquam particeps 1451 XLVI | patre tuo, ut restitueret, exactum est. Utrumque recte: nam 1452 XXIX | quam pulsus ambitus campo, exactus hostis mari, Oriens triumphis 1453 XXVI | publicum, insidere vias examina infantium futurusque populus 1454 LXXXIV | coniunctione, aliter aequalitate, exardescit invidia, cuius finis est 1455 LXXIII | magis a te reprimebatur, exarsimus, non contumacia, Caesar: 1456 XVI | subsedisse montes, flumina exaruisse, interceptum mare, illatasque 1457 XXX | ad iniuriam sterilitatis exaruit: quia piger Nilus cunctanter 1458 XCIV | malo principi precabamur; exaudi, quae pro dissimillimo optamus. 1459 XXIV | inter nos versantur. Emines, excellis, ut honor, ut potestas, 1460 II | se ex nobis, et hoc magis excellit atque eminet, quod unum 1461 LXI | corpora quamlibet ardua et excelsa, procerioribus admota, decrescant; 1462 XXXVIII | Tu quidem, Caesar, illam exceptionem removisti, si modo filius 1463 XLV | priores quidem principes, excepto patre tuo, praeterea uno 1464 LXXI | assensu senatus, quo gaudio exceptum est, quum candidatis, ut 1465 LIV | finibus nunc ingentes arcus, excessurosque templorum fastigium titulos, 1466 LXXXVII | absentis, quam ut animo caritas excidat. ~ 1467 LIII | principes tutum est. An excidit dolori nostro modo vindicatus 1468 XCII | alterius, tamquam parum esset excipere, praevenit. Tanta tibi integritatis 1469 LXXI | nomina honore, quo solent, exciperent: tu quoque inter excipientes 1470 XXIII | cunctis, quod senatum osculo exciperes, ut dimissus osculo fueras; 1471 XXVI | infantium, puerorum clamor exciperet. Haec prima parvulorum civium 1472 LXVIII | consensu deorum. Nam quum excipias, ut ITA DEMUM TE DII SERVENT, 1473 LXXI | exciperent: tu quoque inter excipientes eras, et ex ore principis 1474 XLVIII | XLVIII. ~Ipse autem ut excipis omnes! ut exspectas! ut 1475 I | optimo principi gratias excitamur? Quod enim praestabilius 1476 LIX | felicitatis somno velut excitatos, induere praetextam quam 1477 XIV | validissimum praesidium, exciverat, iners ipse alienisque virtutibus 1478 XXXVI | assignat: licet reiicere, licet exclamare: Hunc nolo, timidus est, 1479 VI | admoveret; prope est ut exclamem, tanti fuisse. Corrupta 1480 LXXIX | tandemque principis fores exclusa legationum turba non obsidet. ~ 1481 XLVIII | et par metus admissis et exclusis. Ad haec ipse occursu quoque 1482 LII | horrendasque imagines abietas, excoctasque flammis; ut ex illo terrore 1483 XXXV | videbatur, qui tam multa excogitasti, ut si ante te nihil esset 1484 LXXII | quando dixisti? Multa quidem excogitat metus, sed quae appareant 1485 XXXVI | tribunal. Nam tribunal quoque excogitatum principatui est, par ceteris, 1486 LII | intras, tibi maximus honor excubare pro templis, postibusque 1487 XLIX | crudelitatis, sed amoris excubiis, non solitudine et claustris, 1488 XLVIII | semper tibi, nec unquam excusandi sumus. Scis enim sibi quemque 1489 XLVIII | magis necessarium teneat: excusati semper tibi, nec unquam 1490 XLIV | bono principi, et afferebas excusationem adoptanti. An prona parvaque 1491 LVII | initio principatus, ut iam excusatus honoribus et expletus, consulatum 1492 XXXII | magis, quia non exigimus, excuset. ~ 1493 XI | sustulerant animos, et iugum excusserant: nec iam nobiscum de sua 1494 LXXXI | tibi, nisi lustrare saltus, excutere cubilibus feras, superare 1495 XX | imperio calculum ponere: sic exeat, sic redeat, tanquam rationem 1496 XXXIX | Vicesimae, secundum quoque exemit, cavitque, ut in sororis 1497 LXIII | immortalitatis, et gloriae, et exempli, quod sequerentur boni principes, 1498 LXXXII | seu montibus, seu mari exerceatur, et laetum opere corpus, 1499 XX | fuit, cum abactus hospitum exerceret, omniaque dextra laevaque 1500 XXI | benignitate, qua indulgentia exerces! ut cum civibus tuis, quasi 1501 LXXXVI | laboriosa ista statione et exercita debeamus, quum otium a te, 1502 LIX | consulatum, scio: illum exercitibus, illum provinciis, illum