Lib. Carm. Ver.

 1  1, Ecu,   94|              dum Romana dies. hoc et sub nocte silenti,~
 2  1, eph,   24|                    Ergo dies aderat Parcarum conditus
 3  1, eph,  210|                 Stella, dies? quanto salierunt pectora
 4  1, eph,  229|           Vixdum emissa dies, et iam socialia praesto~
 5  1, eph,  241|           hic fuit ille dies: noctem canat ipse maritus,~
 6  1, man,   13|      O longum memoranda dies! quae mente reporto~
 7  1, man,   23|              Pieriosque dies et habentes carmina somnos.~
 8  1, bal,   45|           multus ubique dies, radiis ubi culmina totis~
 9  1, kal,   98|    Quos ibit procul hic dies per annos!~
10  2, gla,   55|             hostilisque dies: nobis meminisse relictum.~
11  2, gla,  225| nos miseri; quibus unde dies suprema, quis aevi~
12  2, vil,   48|           cum iam fessa dies et in aequora montis opaci~
13  2, vil,  129|       deprendet suprema dies, sed abire paratum~
14  2, gen,   20|         vestra est ista dies, favete, Musae,~
15  3, her,   55|                  iamque dies aderat profugis cum regibus
16  3, pro,   83|   quosve queam perferre dies? quis cuncta paventi ~
17  3, pro,  127|          Ergo erit illa dies, qua te maiora daturus ~
18  3, con,   41|     ille mihi tua damna dies compescere cantu ~
19  3, con,  124|       felix a! si longa dies, si cernere vultus ~
20  3, con,  172|          Iamque in fine dies, et inexorabile pensum ~
21  4, euc,   13|    haec aevi mihi prima dies, hic limina vitae.~
22  5, lau,   88|            excidat illa dies aevo nec postera credant ~
23  5, pat,  219|          quam tuus ille dies, quam non mihi gloria maior! ~
24  5, pat,  230|                    illa dies, quantum potuit dempsisse
25  5, pat,  287|            in quo falsa dies caeloque simillimus aer. ~