Lib. Cap.

 1  1,     9|                             Hinc consules coepere, pro uno rege duo,
 2  1,     9|        primo ab expulsis regibus consules L. Iunius Brutus, qui maxime
 3  1,    10|         Ita primus annus quinque consules habuit, cum Tarquinius Collatinus
 4  1,    13|       per quos contra senatum et consules tutus esse posset.~ ~14.
 5  2,     3|          perseveraverunt. Rursus consules facti.~ ~4.
 6  2,     9|         M. Curius Dentatus, ambo consules, contra Samnitas missi ingentibus
 7  2,    13|          Sulpicius et Decius Mus consules. Certamine commisso Pyrrus
 8  2,    14|          Samnitibus triumphavit. Consules deinde M. Curius Dentatus
 9  2,    21|        in deditionem acceperunt. Consules usque ad Carthaginem processerunt
10  2,    22| Nobiliore consulibus ambo Romani consules ad Africam profecti sunt
11  2,    22|  exercitus expectare non posset. Consules cum victrici classe redeuntes
12  2,    23|     Caepio C. Sempronius Blaesus consules cum ducentis sexaginta navibus
13  2,    28|           Q. Lutatius A. Manlius consules creati sunt bellum Faliscis
14  2,    28|          quondam fuit. Quod ambo consules intra sex dies, quam venerant,
15  3,     4|   Albinus Cn. Fulvius Centumalus consules bellum contra Illyrios gesserunt
16  3,    10|       succedunt, qui abiens ambo consules monuit, ut Hannibalem, callidum
17  3,    10|      Apulia pugnatum esset, ambo consules ab Hannibale vincuntur.
18  4,    22|        et Sex. Domitius Calvinus consules Gallis transalpinis bellum
19  4,    22|    deductus est, magnaque gloria consules ambo triumphaverunt.~ ~23.
20  5,     1|        Iugurtham geritur, Romani consules M. Manlius et Q. Caepio
21  5,     7|   adversus Norbanum et Scipionem consules. Et primo proelio contra
22  5,     8|            Sed, cum Romae mutati consules essent, Marius, Marii filius,
23  6,     6|      invadere. Adversus eum ambo consules missi variam habuere fortunam.
24  6,    19|      patriam cum exercitu venit. Consules cum Pompeio senatusque omnis
25  7,     1|          ad eum persequendum duo consules, Pansa et Hirtius, et Octavianus,
26  7,     1|         Evenit tamen ut victores consules ambo morerentur. Quare tres