Cap., Par.

 1 VI, 1  |        aufert, videamus quid sit exilium. Nempe loci commutatio.
 2 VI, 4  |        percense: nullum invenies exilium in quo non aliquis animi
 3 VIII, 1|         hoc putat, quod licet in exilium euntibus virtutes suas secum
 4 VIII, 5|          terras: nullum inveniri exilium intra mundum <potest; nihil
 5 IX, 3  |   virtutium turbam capit; nullum exilium grave est in quod licet
 6 IX, 4  |    adicit visum sibi se magis in exilium ire, qui sine illo rediturus
 7 IX, 5  |         Marcellum eo tempore quo exilium suum Bruto adprobavit quam
 8 IX, 7  |        ad tolerandum aequo animo exilium saepe adhortatus sit: 'quod
 9  X, 1  |                        Bene ergo exilium tulit Marcellus nec quicquam
10  X, 11 |     habet; nullum enim tam inops exilium est quod non alendo homini
11 XIII, 8|    videri. His ego respondebo et exilium saepe contemptione omni
12 XVI, 7 |      Cottam filium secuta est in exilium et usque eo fuit indulgentia
13 XVI, 7 | indulgentia constricta ut mallet exilium pati quam desiderium, nec