Cap., Par.
1 I, 2 | inritarent et accenderent -- nam in morbis quoque nihil est
2 I, 2 | illis comploraretur; ita in re nova haesitabam verebarque
3 II, 2 | mala revocare et animum in omnium aerumnarum suarum
4 II, 2 | aegre ferre unum vulnus in corpore tam cicatricoso.~
5 II, 4 | obsequio et pietate, quanta vel in filia conspici potest, matrem
6 II, 5 | liberis, quasi de industria in id tempus coniectis malis
7 II, 5 | metus, quos sine intervallo in te incursantis pertulisti:
8 II, 5 | incursantis pertulisti: modo modo in eundem sinum ex quo tres
9 II, 5 | vicesimum diem quam filium meum in manibus et in osculis tuis
10 II, 5 | filium meum in manibus et in osculis tuis mortuum funeraveras,
11 III, 1 | est ex omnibus quae umquam in corpus tuum descenderunt
12 V, 1 | beatum potest. Leve momentum in adventiciis rebus est et
13 V, 1 | adventiciis rebus est et quod in neutram partem magnas vires
14 V, 1 | laboravit enim semper ut in se plurimum poneret, ut
15 V, 2 | omnium fortunatissimum et in vicinum deo perductum praedicarem:
16 V, 2 | me viris dedi et nondum in auxilium mei validus in
17 V, 2 | in auxilium mei validus in aliena castra confugi, eorum
18 V, 3 | iusserunt stare adsidue velut in praesidio positum et omnis
19 V, 4 | pacem agere; omnia illa quae in me indulgentissime conferebat,
20 V, 5 | exploratae iam firmitatis; nam in ipsa felicitate quid contra
21 V, 6 | Itaque ego in illis quae omnes optant
22 V, 6 | fronti suae simile: nunc in his quae mala vocantur nihil
23 VI, 1 | eius et quidquid pessimum in se habet subtrahere, hanc
24 VI, 3 | hominum genus concucurrit in urbem et virtutibus et vitiis
25 VI, 3 | relictis sedibus suis venerit in maximam quidem ac pulcherrimam
26 VI, 4 | nullum invenies exilium in quo non aliquis animi causa
27 VI, 6 | spargitur, et cogitationes suas in omnia nota atque ignota
28 VI, 7 | caelestium autem natura semper in motu est, fugit et velocissimo
29 VI, 7 | quamvis cum universo vertatur, in contrarium nihilo minus
30 VI, 8 | Omnia volvuntur semper et in transitu sunt; ut lex et
31 VII, 1 | sedem. Quid sibi volunt in mediis barbarorum regionibus
32 VII, 2 | Atheniensis in Asia turba est; Miletus
33 VII, 2 | septuaginta urbium populum in diversa effudit; totum Italiae
34 VII, 2 | Tyrii Africam incolunt, [in] Hispaniam Poeni; Graeci
35 VII, 2 | Hispaniam Poeni; Graeci se in Galliam inmiserunt, in Graeciam
36 VII, 2 | se in Galliam inmiserunt, in Graeciam Galli; Pyrenaeus
37 VII, 3 | occupaverunt, alii armis sibi ius in aliena terra fecerunt; quasdam
38 VII, 4 | hostilibus armis elapsos in aliena spoliatos suis expulerunt;
39 VII, 4 | quosdam fertilis orae et in maius laudatae fama corrupit.~
40 VII, 5 | discursus est; cotidie aliquid in tam magno orbe mutatur:
41 VII, 5 | extinctis prioribus aut in accessionem validioris conversis
42 VII, 6 | Patavi conditorem et Evandrum in ripa Tiberis regna Arcadum
43 VII, 7 | metus longinqua quaerentem in Italiam detulit. Hic deinde
44 VII, 7 | deinde populus quot colonias in omnem provinciam misit!
45 VII, 8 | unum tamen adiciam quod in oculos se ingerit: haec
46 VII, 8 | Massiliam incolunt prius in hac insula consederunt,
47 VII, 8 | natura inportuosi maris; nam in causa non fuisse feritatem
48 VII, 9 | Transierunt deinde Ligures in eam, transierunt et Hispani,
49 VIII, 1 | satis hoc putat, quod licet in exilium euntibus virtutes
50 VIII, 2 | consolandum exulem, utraque in unum conlata fatebitur plurimum
51 VIII, 3 | id, inquam, actum est ut in alienum arbitrium nisi vilissima
52 VIII, 6 | alias inmobiles, alias non in magnum spatium exeuntis
53 VIII, 6 | rerum conspectum tendentem in sublimi semper habeam, quantum
54 IX, 3 | In eam te regionem casus eiecit
55 IX, 3 | te regionem casus eiecit in qua lautissimum receptaculum
56 IX, 3 | nullum exilium grave est in quod licet cum hoc ire comitatu.'~
57 IX, 4 | Brutus in eo libro quem de virtute
58 IX, 4 | adicit visum sibi se magis in exilium ire, qui sine illo
59 IX, 4 | rediturus esset, quam illum in exilio relinqui.~5.
60 IX, 5 | recederet! Quantus vir fuit qui in admirationem sui adduxit
61 X, 1 | tulit Marcellus nec quicquam in animo eius mutavit loci
62 X, 1 | eam paupertas sequeretur; in qua nihil mali esse, quisquis
63 X, 1 | quisquis modo nondum pervenit in insaniam omnia subvertentis
64 X, 1 | Quantulum enim est quod in tutelam hominis necessarium
65 X, 4 | ostenderet quid summa vitia in summa fortuna possent, centiens
66 X, 4 | sestertio cenavit uno die; et in hoc omnium adiutus ingenio
67 X, 8 | audit cum vilissimum cibum in foco ipse manu sua versaret --
68 X, 8 | hostem percusserat laureamque in Capitolini Iovis gremio
69 X, 8 | nostra memoria vixit, qui in ea urbe ex qua aliquando
70 X, 9 | Cum sestertium milliens in culinam coniecisset, cum
71 X, 9 | centiens computavit et velut in ultima fame victurus si
72 X, 9 | ultima fame victurus si in sestertio centiens vixisset,
73 X, 10 | ostentaret, cum civitatem in luxuriam suam converteret,
74 XI, 4 | Nec hoc in pecunia tantum aut alimentis
75 XI, 4 | evenit; eadem natura est in omni desiderio quod modo
76 XI, 4 | naturalem modum excedet, eum in summis quoque opibus paupertas
77 XI, 5 | est qui divites facit; hic in exilia sequitur, et in solitudinibus
78 XI, 5 | hic in exilia sequitur, et in solitudinibus asperrimis,
79 XI, 7 | eius circa omne caelum it, in omne praeteritum futurumque
80 XI, 7 | huc atque illuc iactatur; in hoc supplicia, in hoc latrocinia,
81 XI, 7 | iactatur; in hoc supplicia, in hoc latrocinia, in hoc morbi
82 XI, 7 | supplicia, in hoc latrocinia, in hoc morbi exercentur: animus
83 XII, 1 | sint quo animus illorum in pauciora distringitur.~2.
84 XII, 5 | Atilius Regulus, cum Poenos in Africa funderet, ad senatum
85 XII, 6 | liberi a senatu, tutore suo, in dotem aes grave acceperunt?~
86 XIII, 2 | pectore metum mortis eieceris, in id nullius rei timor audebit
87 XIII, 3 | pariter omnia prosternit: in universum semel vincitur.'~
88 XIII, 4 | moveri posse, qui omnia in se reposuit, qui ab opinionibus
89 XIII, 4 | tyrannos solus aliquando in ordinem redegerat carcerem
90 XIII, 4 | enim poterat carcer videri in quo Socrates erat.~5.
91 XIII, 5 | Catonis fuisse duplicem in petitione praeturae et consulatus
92 XIII, 7 | ingemescebat, non tamquam in hominem iustum sed tamquam
93 XIII, 7 | hominem iustum sed tamquam in ipsam iustitiam animadverteretur;
94 XIII, 7 | inventus est tamen qui in faciem eius inspueret. Poterat
95 XIV, 1 | mater carissima, quod te in infinitas lacrimas agat,
96 XIV, 2 | novi enim animum tuum nihil in suis praeter ipsos amantem.
97 XIV, 3 | administrasti ut tamquam in tuis laborares, tamquam
98 XIV, 3 | respexit; non potes itaque ea in erepto filio desiderare
99 XIV, 3 | erepto filio desiderare quae in incolumi numquam ad te pertinere
100 XV, 1 | tristem vultum relaxavi, in quo omnes sollicitudines
101 XVI, 1 | concessum est inmoderatum in lacrimis ius, non inmensum
102 XVI, 3 | saeculi malum, inpudicitia, in numerum plurium adduxit;
103 XVI, 3 | refulserunt; non te, bene in antiqua et severa institutam
104 XVI, 6 | debuit nasci qui diceret in contione, 'tu matri meae
105 XVI, 7 | Cottam filium secuta est in exilium et usque eo fuit
106 XVI, 7 | quam desiderium, nec ante in patriam quam cum filio rediit.
107 XVI, 7 | rediit. Eundem iam reducem et in re publica florentem tam
108 XVI, 7 | post elatum filium notavit. In expulso virtutem ostendit,
109 XVI, 7 | expulso virtutem ostendit, in amisso prudentiam; nam et
110 XVI, 7 | pietate deterruit et nihil in tristitia supervacua stultaque
111 XVI, 7 | semper imitata es, earum in coercenda comprimendaque
112 XVII, 1 | Scio rem non esse in nostra potestate nec ullum
113 XVII, 2 | quisquis rationi cessit, in perpetuum componitur. Non
114 XVII, 5 | delectabunt, illae si bona fide in animum tuum intraverint,
115 XVIII, 1| Sed quia, dum in illum portum quem tibi studia
116 XVIII, 2| non est accusare fortunam. In utroque habes quod te diversa
117 XVIII, 2| intimos adfectus: alter in hoc dignitatem excolit ut
118 XVIII, 2| tibi ornamento sit, alter in hoc se ad tranquillam quietamque
119 XVIII, 3| Bene liberos tuos et in auxilium et in oblectamentum
120 XVIII, 3| liberos tuos et in auxilium et in oblectamentum fortuna disposuit:
121 XVIII, 3| alterius otio frui. Certabunt in te officiis et unius desiderium
122 XVIII, 4| magnum, nihil tam recens in cuiusquam pectore furit
123 XVIII, 5| argutiae solvant? Quem non in iocos evocabit illa lascivia?
124 XVIII, 5| illa lascivia? Quem non in se convertet et abducet
125 XVIII, 6| In me omnis fatorum crudelitas
126 XVIII, 6| quidquid matri dolendum fuit, in me transierit, quidquid
127 XVIII, 6| transierit, quidquid aviae, in me. Floreat reliqua in suo
128 XVIII, 6| in me. Floreat reliqua in suo statu turba: nihil de
129 XVIII, 7| Tene in gremio cito tibi daturam
130 XVIII, 7| pronepotes Novatillam, quam sic in me transtuleram, sic mihi
131 XVIII, 9| ex adfectu tuo qui illius in te sit cogita: intelleges
132 XVIII, 9| aetatis actae feliciter in te vertitur. Illo vivo nefas
133 XIX, 1 | fidelissimum tibi pectus, in quod omnes curae tuae pro
134 XIX, 1 | lacrimas tuas miscuisti, in huius primum respirasti
135 XIX, 2 | adfectus tuos semper sequitur; in mea tamen persona non tantum
136 XIX, 2 | te dolet. Illius manibus in urbem perlatus sum, illius
137 XIX, 2 | vitae genus, nihil modestia in tanta feminarum petulantia
138 XIX, 4 | nostrum, cui virgo nupserat, in ipsa quidem navigatione;
139 XIX, 5 | quam multarum egregia opera in obscuro iacent! Si huic
140 XIX, 6 | maritus eius optinuit numquam in publico conspecta est, neminem
141 XIX, 6 | passa est. Itaque loquax et in contumelias praefectorum
142 XIX, 6 | praefectorum ingeniosa provincia, in qua etiam qui vitaverunt
143 XX, 2 | aeternitatis suae memor in omne quod fuit futurumque
|