Cap., Par.

1  I, 2  |          eius qui consolatus suos esset, cum ipse ab illis comploraretur;
2  I, 2  | verebarque ne haec non consolatio esset sed exulceratio.~3.
3 II, 5  |     coniectis malis tuis ut nihil esset [haberes] ubi se dolor tuus
4  V, 1  |           non magno apparatu opus esset: unusquisque facere se beatum
5 IX, 4  |           qui sine illo rediturus esset, quam illum in exilio relinqui.~
6 XII, 5 |      colonus eius populus Romanus esset?~6.
7 XVII, 4|            non parandum tibi nunc esset auxilium contra fortunam