abduc-data | datam-ignot | ii-occur | ocean-seque | sequi-zenon
bold = Main text
Cap., Par. grey = Comment text
501 XIII, 3 | voluptatis causa homini datam sed propagandi generis,
502 XVIII, 7| Tene in gremio cito tibi daturam pronepotes Novatillam, quam
503 X, 2 | litore eruere: di istos deaeque perdant quorum luxuria tam
504 XVI, 6 | dedisset. Ex hac femina debuit nasci qui diceret in contione, '
505 V, 4 | comminuit nisi quem secunda decepit.~5.
506 V, 6 | tum inania et specioso ac deceptorio fuco circumlita inveni,
507 VIII, 6 | praestringentis aciem, quasi decidant, vel longo tractu cum luce
508 XVI, 1 | maeroris publica constitutione deciderent. Non prohibuerunt luctus
509 XII, 6 | putas quorum pantomimae deciens sestertio nubunt quam Scipionem,
510 XVII, 2 | malo illum desinere quam decipi.~3.
511 XVI, 4 | obnoxia aetati forma, maximum decus visa est pudicitia.~5.
512 XVIII, 8| illi dabis, etiam si nihil dederis praeter exemplum. Hoc tibi
513 XVI, 1 | spatium lugentibus viros dederunt ut cum pertinacia muliebris
514 V, 2 | leniendas, sapientibus me viris dedi et nondum in auxilium mei
515 XII, 7 | Dedignatur aliquis paupertatem, cuius
516 XVI, 6 | quae sibi filios Gracchos dedisset. Ex hac femina debuit nasci
517 XVII, 4 | minus maiorum consuetudini deditus voluisset te praeceptis
518 X, 6 | Libet dicere: 'quid deducitis naves? Quid manus et adversus
519 VII, 9 | Ligurumque a patrio descivit. Deductae deinde sunt duae civium
520 XII, 7 | cum omnibus illis quod deerat ideo honestius suppletum
521 XVIII, 3| potes alterius dignitate defendi, alterius otio frui. Certabunt
522 VI, 8 | ordinavit, aliunde alio deferuntur; cum per certa annorum spatia
523 IX, 6 | quia non sustineret videre deformatum virum. Illi quidem reditum
524 XII, 7 | aliquid sibi deesse, cum defuerit Scipioni dos, Regulo mercennarius,
525 XVI, 5 | necessario maerore cito defunctam iubebunt exsurgere, si modo
526 VI, 8 | ac migrationem puta, cum dei natura adsidua et citatissima
527 XIII, 7 | cui quisquis occurrerat deiciebat oculos et ingemescebat,
528 XI, 7 | umquam potest, liber et deis cognatus et omni mundo omnique
529 XVII, 5 | Illae consolabuntur, illae delectabunt, illae si bona fide in animum
530 IX, 2 | animus est quem terrena delectant: ad illa abducendus est
531 X, 10 | cum inmensis epulis non delectaretur tantum sed gloriaretur,
532 XVII, 2 | longa detineas vel amoena delectes, ut rationum accipiendarum
533 II, 3 | diutius et gemant, quorum delicatas mentes enervavit longa felicitas,
534 X, 3 | fastidienti gulae; quod dissolutus deliciis stomachus vix admittat ab
535 XVII, 2 | illum quam fallere; nam qui delusus et voluptatibus aut occupationibus
536 XII, 3 | argentoque fictilibus utantur. Dementes! hoc quod aliquando concupiscunt
537 V, 1 | sapientem evehunt nec adversa demittunt; laboravit enim semper ut
538 | demum
539 V, 2 | fortunatissimum et in vicinum deo perductum praedicarem: nunc,
540 XIX, 3 | istum habitum voles sive deponere, apud illam invenies vel
541 I, 1 | inpellebant: primum videbar depositurus omnia incommoda, cum lacrimas
542 XV, 1 | omnes sollicitudines meas deposui? Ubi conloquia, quorum inexplebilis
543 VII, 3 | illas rerum omnium inopia deposuit.~4.
544 IX, 6 | pro Marcello sed pro se deprecari, ne exules essent si sine
545 IX, 2 | latius vicos porrexerint, quo depressius aestivos specus foderint,
546 III, 1 | quae umquam in corpus tuum descenderunt recens vulnus, fateor; non
547 VI, 7 | ex illo caelesti spiritu descendit; caelestium autem natura
548 XVIII, 8| forma: altius praecepta descendunt quae teneris inprimuntur
549 VII, 9 | Graecorum Ligurumque a patrio descivit. Deductae deinde sunt duae
550 VI, 4 | regionis plures adlicit, deserta loca et asperrimas insulas,
551 XII, 5 | suum discessisse et ab eo desertum esse rus, quod senatui publice
552 V, 1 | geniti sumus, si eam non deseruerimus. Id egit rerum natura ut
553 XI, 1 | Haec quoque ad usum tantum desiderabit: neque tectum ei deerit
554 XIV, 3 | itaque ea in erepto filio desiderare quae in incolumi numquam
555 XI, 1 | At vestem ac domum desideraturus est exsul.' Haec quoque
556 X, 2 | perdidisse. Corporis exigua desideria sunt: frigus summoveri vult,
557 XVII, 2 | sunt; ego autem malo illum desinere quam decipi.~3.
558 X, 3 | dignantur. Ista si quis despicit, quid illi paupertas nocet?
559 V, 5 | et mobilia oblectamenta destituunt: at ille qui se laetis rebus
560 XVII, 2 | peregrinatione te vel longa detineas vel amoena delectes, ut
561 XVI, 7 | tristitia supervacua stultaque detinuit. Cum his te numerari feminis
562 XVI, 3 | periculosa etiam probis peiorum detorsit imitatio; numquam te fecunditatis
563 VIII, 1 | ipsam commutationem locorum, detractis ceteris incommodis quae
564 XIII, 4 | intravit, ignominiam ipsi loco detracturus; neque enim poterat carcer
565 VII, 7 | longinqua quaerentem in Italiam detulit. Hic deinde populus quot
566 VIII, 3 | universi fuit, sive ille deus est potens omnium, sive
567 XVII, 1 | interim illum obruere et devorare gemitus; per ipsum tamen
568 X, 2 | ex ignoto litore eruere: di istos deaeque perdant quorum
569 IX, 3 | quia Romuli casam nosti. Dic illud potius: 'istud humile
570 VI, 6 | Invenio qui dicant inesse naturalem quandam
571 XVI, 6 | contione, 'tu matri meae male dicas quae me peperit?' Multo
572 XVI, 6 | femina debuit nasci qui diceret in contione, 'tu matri meae
573 V, 2 | ergo? sapientem esse me dico? Minime; nam id quidem si
574 X, 8 | Scilicet minus beate vivebat dictator noster qui Samnitium legatos
575 III, 2 | mala, si nondum misera esse didicisti. Ecquid videor non timide
576 II, 4 | saevitiam suam fortuna leviorem diducendo faceret, intra tricesimum
577 XIII, 1 | quid artificiose ista diducis quae singula sustineri possunt,
578 XII, 3 | exaequat: sumunt quosdam dies, cum iam illos divitiarum
579 XI, 3 | angustet, iumentorum corpora differta et coacta pinguescere et
580 XIX, 6 | exemplum suspexit et, quod illi difficillimum est cui etiam periculosi
581 X, 5 | faucium dulcedo sed raritas et difficultas parandi facit. Alioqui,
582 VIII, 3 | minima aequali intentione diffusus, sive fatum et inmutabilis
583 X, 3 | conquirunt nec concoquere dignantur. Ista si quis despicit,
584 XVIII, 2| intimos adfectus: alter in hoc dignitatem excolit ut tibi ornamento
585 XV, 2 | quicquam tale metuentem digredi voluit.~3.
586 I, 3 | modum excedentis necesse est dilectum verborum eripiat, cum saepe
587 XVIII, 7| pupilla; hanc et pro me dilige. Abstulit illi nuper fortuna
588 XVII, 2 | ut rationum accipiendarum diligentia, patrimonii administratione
589 XIX, 3 | maerentes ea quae maxime diligunt fugere et libertatem dolori
590 XIII, 2 | invulnerabilem praestat. Si avaritia dimisit, vehementissima generis
591 VI, 6 | omnia nota atque ignota dimittit, vaga et quietis inpatiens
592 XII, 2 | itineris exegit, comitum turba dimittitur. Militantes quotam partem
593 VII, 6 | Arcadum conlocantem? Quid Diomeden aliosque quos Troianum bellum
594 VI, 4 | Deinde ab hac civitate discede, quae veluti communis potest
595 XII, 5 | scripsit mercennarium suum discessisse et ab eo desertum esse rus,
596 XVII, 4 | tempore hausisti; iacta sunt disciplinarum omnium fundamenta: nunc
597 IX, 7 | non est miserum: ita te disciplinis inbuisti ut scires omnem
598 XIX, 5 | dedit: hoc amplius est, discrimine vitae sepulcrum viro quaerere;
599 VI, 7 | per omnis signorum partes discurrit, numquam resistit; perpetua
600 X, 6 | armatis? Quid tanto tumultu discurritis? Quid opes opibus adgeritis?
601 VII, 5 | Adsiduus generis humani discursus est; cotidie aliquid in
602 IX, 3 | omnium officiorum recte dispensandorum ratio, humanorum divinorumque
603 VII, 6 | victoresque per alienas terras dissipavit?~7.
604 X, 3 | fastidienti gulae; quod dissolutus deliciis stomachus vix admittat
605 VIII, 5 | divina ab omnibus humanis distant.~6.
606 XI, 2 | auro variisque et coloribus distinctam et artibus: non fortunae
607 XII, 1 | animus illorum in pauciora distringitur.~2.
608 XX, 2 | perrumpit et pulcherrimo divinorum spectaculo fruitur, aeternitatis
609 IX, 3 | dispensandorum ratio, humanorum divinorumque scientia. Nullus angustus
610 VIII, 3 | ingentium operum artifex, sive divinus spiritus per omnia maxima
611 XV, 3 | nos longinquitas locorum diviserat, bene aliquot annorum absentia
612 III, 1 | pectus et viscera ipsa divisit. Sed quemadmodum tirones
613 XI, 5 | Animus est qui divites facit; hic in exilia sequitur,
614 XVI, 3 | margaritae flexerunt; non tibi divitiae velut maximum generis humani
615 XII, 3 | quosdam dies, cum iam illos divitiarum taedium cepit, quibus humi
616 X, 11 | Haec accidunt divitias non ad rationem revocantibus,
617 XII, 1 | tristiores sollicitioresque divitibus: immo nescio an eo laetiores
618 X, 10 | sine malis exemplis per se docilem.~11.
619 VIII, 1 | hoc remedii putat Varro, doctissimus Romanorum, quod quocumque
620 XVIII, 7| ut perdidisse se matrem doleat tantum, non et sentiat.~
621 XVIII, 6| consistat; quidquid matri dolendum fuit, in me transierit,
622 XVIII, 8| non potest enim animum pie dolentem a sollicitudine avertere
623 XVIII, 6| fuerim tantum nihil amplius doliturae domus piamentum.~7.
624 IX, 6 | sine Marcello reverti se doluit, Caesar erubuit.~7.
625 VII, 4 | spoliatos suis expulerunt; alios domestica seditio summovit; alios
626 VII, 5 | Alios alia causa excivit domibus suis: illud utique manifestum
627 VI, 6 | commutandi sedes et transferendi domicilia; mobilis enim et inquieta
628 VII, 1 | horrentia transferentibus domos suas obstiterunt.~2.
629 XVIII, 6| nihil amplius doliturae domus piamentum.~7.
630 XII, 7 | deesse, cum defuerit Scipioni dos, Regulo mercennarius, Menenio
631 IX, 7 | caruit? propagandi sine dubio imperii causa; sed nempe
632 I, 1 | habiturum me auctoritatis non dubitabam ad excitandam te, si prior
633 IX, 7 | Num dubitas quin se ille [Marcellus]
634 II, 1 | potentiorem me futurum apud te non dubito quam dolorem tuum, quo nihil
635 XIII, 7 | Ducebatur Athenis ad supplicium Aristides,
636 XVII, 3 | Itaque illo te duco quo omnibus qui fortunam
637 X, 5 | sapor aut aliqua faucium dulcedo sed raritas et difficultas
638 VIII, 2 | enim est quod perdimus! duo quae pulcherrima sunt quocumque
639 XVI, 6 | Corneliam ex duodecim liberis ad duos fortuna
640 XVIII, 3| officiis et unius desiderium duorum pietate supplebitur. Audacter
641 XVI, 6 | Corneliam ex duodecim liberis ad duos fortuna redegerat: si numerare
642 XIII, 5 | putet Marci Catonis fuisse duplicem in petitione praeturae et
643 XVIII, 4| conspectum nulla potest durare tristitia; nihil tam magnum,
644 XV, 4 | Sed quanto ista duriora sunt, tanto maior tibi virtus
645 XVI, 1 | indulgentia est, et nullo inhumana duritia: optimum inter pietatem
646 V, 6 | vocantur nihil tam terribile ac durum invenio quam opinio vulgi
647 XIV, 3 | numquam ad te pertinere duxisti. ~
648 | eas
649 | ecce
650 III, 2 | nondum misera esse didicisti. Ecquid videor non timide tecum
651 X, 3 | portatur oceano; vomunt ut edant, edunt ut vomant, et epulas
652 X, 10 | saluberrima fuit: tunc venena edebat bibebatque cum inmensis
653 X, 4 | mihi videtur rerum natura edidisse ut ostenderet quid summa
654 X, 3 | oceano; vomunt ut edant, edunt ut vomant, et epulas quas
655 XVIII, 9| nepotes pronepotesque dando effecisti ne unica esses; consummatio
656 IX, 5 | Quantus ille vir fuit qui effecit ut aliquis exul sibi videretur
657 XIX, 7 | inde exiret sed quemadmodum efferret. Huic parem virtutem exhibeas
658 VIII, 2 | quis singula parum iudicat efficacia ad consolandum exulem, utraque
659 I, 4 | sed quia possum instar efficacissimae consolationis esse ipse
660 XV, 2 | convictuum et, ut necesse est, efficacissimas ad vexandos animos recentis
661 XVIII, 7| fortuna matrem: tua potest efficere pietas ut perdidisse se
662 VII, 2 | urbium populum in diversa effudit; totum Italiae latus quod
663 XIX, 6 | qui vitaverunt culpam non effugerunt infamiam, velut unicum sanctitatis
664 X, 10 | cui centiens sestertium egestas fuit! i nunc et puta pecuniae
665 III, 2 | videor non timide tecum egisse? nihil tibi subduxi ex malis
666 V, 1 | eam non deseruerimus. Id egit rerum natura ut ad bene
667 XIX, 5 | O quam multarum egregia opera in obscuro iacent!
668 XIII, 2 | quo pectore metum mortis eieceris, in id nullius rei timor
669 VII, 4 | intoleranda infelicis soli vitia eiecerunt; quosdam fertilis orae et
670 IX, 3 | In eam te regionem casus eiecit in qua lautissimum receptaculum
671 VII, 10 | fuit; ille unde expulerat eiectus est. Ita fato placuit, nullius
672 III, 2 | Lamentationes quidem et eiulatus et alia per quae fere muliebris
673 VII, 4 | suarum hostilibus armis elapsos in aliena spoliatos suis
674 XVI, 7 | quisquam lacrimas eius post elatum filium notavit. In expulso
675 VII, 3 | errore iactati non iudicio elegerunt locum sed lassitudine proximum
676 XII, 1 | Ne me putes ad elevanda incommoda paupertatis, quam
677 XVI, 3 | conceptas spes liberorum elisisti;~4.
678 VIII, 5 | intrepido gradu properemus, emetiamur quascumque terras: nullum
679 XI, 6 | emissus fuerit ad summa emicaturus; interim, quantum per moras
680 II, 5 | sinum ex quo tres nepotes emiseras ossa trium nepotum recepisti;
681 VII, 4 | frequentia ad exonerandas vires emisit; alios pestilentia aut frequentes
682 XI, 6 | expeditus, et quandoque emissus fuerit ad summa emicaturus;
683 II, 3 | quorum delicatas mentes enervavit longa felicitas, et ad levissimarum
684 VII, 6 | circumitu traho? Quid interest enumerare Antenorem Patavi conditorem
685 VII, 8 | quidem non desiderat plurium enumerationem; unum tamen adiciam quod
686 X, 3 | edant, edunt ut vomant, et epulas quas toto orbe conquirunt
687 X, 10 | bibebatque cum inmensis epulis non delectaretur tantum
688 | eram
689 | eras
690 VIII, 5 | Alacres itaque et erecti quocumque res tulerit intrepido
691 XIV, 3 | non potes itaque ea in erepto filio desiderare quae in
692 VIII, 5 | Undecumque ex aequo ad caelum erigitur acies, paribus intervallis
693 XVII, 5 | et quae sola te fortunae eripere possint. ~
694 VIII, 4 | potentiam iacet, nec dari nec eripi potest. Mundus hic, quo
695 I, 3 | necesse est dilectum verborum eripiat, cum saepe vocem quoque
696 | ero
697 X, 6 | furor et ultimus mentium error est, cum tam exiguum capias,
698 VII, 3 | parentes traxerunt. Alii longo errore iactati non iudicio elegerunt
699 IX, 6 | reverti se doluit, Caesar erubuit.~7.
700 XVII, 4 | te praeceptis sapientiae erudiri potius quam inbui! non parandum
701 X, 2 | ultimi maris ex ignoto litore eruere: di istos deaeque perdant
702 VIII, 6 | vestigium, quasdam subito erumpentis, quasdam igne fuso praestringentis
703 IX, 1 | non auri argentique venae eruuntur.'~2.
704 IX, 6 | se deprecari, ne exules essent si sine illo fuissent; sed
705 XVIII, 9| dando effecisti ne unica esses; consummatio tamen aetatis
706 VIII, 1 | putat, quod licet in exilium euntibus virtutes suas secum ferre.~
707 VII, 6 | Antenorem Patavi conditorem et Evandrum in ripa Tiberis regna Arcadum
708 V, 1 | habeat: nec secunda sapientem evehunt nec adversa demittunt; laboravit
709 XVII, 3 | illa omnem tristitiam tibi evellent. His etiam si numquam adsuesses,
710 XI, 4 | pecunia tantum aut alimentis evenit; eadem natura est in omni
711 XIII, 6 | quibus alii opprimuntur evertit, ipsas miserias infularum
712 XIX, 4 | tempestatibus corpus eius naufraga evexit.~5.
713 XIX, 4 | tempore et luctum et metum evictisque tempestatibus corpus eius
714 XVIII, 5| solvant? Quem non in iocos evocabit illa lascivia? Quem non
715 I, 2 | moderandosque luctus composita evolverem, non inveniebam exemplum
716 XII, 3 | locorum inopia pauperibus exaequat: sumunt quosdam dies, cum
717 XIX, 7 | spectantem deterruit quominus exanimi viro haerens non quaereret
718 XIX, 7 | vicerunt, non metus mortis iam exarmata nave naufragium suum spectantem
719 XIII, 5 | conspiciendam veritatem excaecatus est ut ignominiam putet
720 I, 3 | magnitudo doloris modum excedentis necesse est dilectum verborum
721 XI, 4 | sentiet; qui naturalem modum excedet, eum in summis quoque opibus
722 II, 4 | ne natalem quidem tuum excepit: amisisti matrem statim
723 VII, 4 | quaerendique patriam fuit: alios excidia urbium suarum hostilibus
724 V, 3 | tumultuosissimus est ictum facile excipiunt.~4.
725 I, 1 | auctoritatis non dubitabam ad excitandam te, si prior ipse consurrexissem;
726 X, 5 | nisi ad pretiosos cibos non excitatur! Pretiosos autem non eximius
727 II, 1 | adero prius illi et quibus excitetur ingeram; omnia proferam
728 VII, 5 | Alios alia causa excivit domibus suis: illud utique
729 XVIII, 2| alter in hoc dignitatem excolit ut tibi ornamento sit, alter
730 XVI, 2 | fortior; non potest muliebris excusatio contingere ei a qua omnia
731 XVI, 1 | Non est quod utaris excusatione muliebris nominis, cui paene
732 V, 6 | audientis tamquam triste et execrabile ferit: ita enim populus
733 XVI, 6 | tamen circa se et fatum eius execrantibus interdixit ne fortunam accusarent,
734 XII, 2 | festinationem necessitas itineris exegit, comitum turba dimittitur.
735 XII, 4 | quidem, quotiens ad antiqua exempla respexi, paupertatis uti
736 X, 10 | sollicitaret etiam sine malis exemplis per se docilem.~11.
737 XIX, 7 | ideo refero ut laudes eius exequar, quas circumscribere est
738 XIV, 2 | liberorum muliebri inpotentia exercent, quae, quia feminis honores
739 XI, 7 | latrocinia, in hoc morbi exercentur: animus quidem ipse sacer
740 XII, 3 | ignorantia veritatis * * * exercet, quam voluptatis causa imitantur!~
741 VIII, 6 | alias non in magnum spatium exeuntis sed intra suum se circumagentis
742 XIV, 2 | quae patrimonia filiorum et exhauriunt et captant, quae eloquentiam
743 XIX, 7 | efferret. Huic parem virtutem exhibeas oportet et animum a luctu
744 XII, 6 | cum a Carthagine semper exigeret. O felices viros puellarum
745 XVI, 2 | numquam exuerunt): a te plus exigit vita ab initio fortior;
746 X, 2 | occupationes perdidisse. Corporis exigua desideria sunt: frigus summoveri
747 VII, 7 | quem profugum capta patria, exiguas reliquias trahentem, necessitas
748 X, 5 | excitatur! Pretiosos autem non eximius sapor aut aliqua faucium
749 XIX, 7 | quaereret quemadmodum inde exiret sed quemadmodum efferret.
750 V, 6 | illis quae omnes optant existimavi semper nihil veri boni inesse,
751 XIII, 3 | infixum visceribus ipsis exitium, omnis alia cupiditas intactum
752 X, 8 | saeculum infecit.' Cuius exitum nosse operae pretium est.~
753 VII, 4 | superfluentis populi frequentia ad exonerandas vires emisit; alios pestilentia
754 I, 2 | quam inmatura medicina; expectabam itaque dum ipse vires suas
755 II, 4 | virum, cum adventum eius expectares, amisisti; et ne saevitiam
756 V, 3 | eam sustinet qui semper expectat. Nam et hostium adventus
757 IX, 2 | Quo longiores porticus expedierint, quo altius turres sustulerint,
758 XI, 6 | suae memor, levis ipse, expeditus, et quandoque emissus fuerit
759 XX, 1 | animus omnis occupationis expers operibus suis vacat et modo
760 V, 5 | contra infelicitatem valeret expertus est.~6.
761 XI, 3 | congerantur licet, numquam explebunt inexplebilem animum, non
762 VI, 8 | annorum spatia orbes suos explicuerint, iterum ibunt per quae venerant:
763 V, 5 | statum invictum animum tenet exploratae iam firmitatis; nam in ipsa
764 II, 4 | et ad vitam quodam modo exposita es. Crevisti sub noverca,
765 XVI, 3 | fecunditatis tuae, quasi exprobraret aetatem, puduit, numquam
766 VII, 10 | fastidio fuit; ille unde expulerat eiectus est. Ita fato placuit,
767 VII, 4 | in aliena spoliatos suis expulerunt; alios domestica seditio
768 IX, 7 | Quid porro? hic qui te expulit, non ipse per annos decem
769 XVI, 7 | elatum filium notavit. In expulso virtutem ostendit, in amisso
770 III, 1 | gemitu velut aliena corpora exsaniari patiuntur, ita tu nunc debes
771 X, 9 | singulis comisationibus exsorpsisset, aere alieno oppressus rationes
772 XI, 1 | domum desideraturus est exsul.' Haec quoque ad usum tantum
773 XI, 2 | deerit ex eo quod cupit quam exsuli ex eo quod habuit.~3.
774 XVI, 5 | cito defunctam iubebunt exsurgere, si modo illas intueri voles
775 XIX, 2 | quaestura mea gratiam suam extendit et, quae ne sermonis quidem
776 X, 10 | Sestertium centiens aliquis extimuit et quod alii voto petunt
777 VII, 5 | iaciuntur, nova gentium nomina extinctis prioribus aut in accessionem
778 X, 2 | alimentis famem ac sitim extinguere; quidquid extra concupiscitur,
779 XIII, 6 | adversus saevissimos casus se extollit et ea mala quibus alii opprimuntur
780 II, 4 | mater trium liberorum eras, extulisti.~5.
781 XVI, 2 | inposita lugubria numquam exuerunt): a te plus exigit vita
782 IX, 4 | Marcellum vidisse Mytilenis exulantem et, quantum modo natura
783 XI, 7 | Ideoque nec exulare umquam potest, liber et
784 I, 2 | non consolatio esset sed exulceratio.~3.
785 IX, 5 | exul sibi videretur quod ab exule recederet! Quantus vir fuit
786 IX, 6 | sed pro se deprecari, ne exules essent si sine illo fuissent;
787 X, 11 | parum. Nullum ergo paupertas exulis incommodum habet; nullum
788 XII, 4 | prolapsa est ut maius viaticum exulum sit quam olim patrimonium
789 II, 4 | fortuna leviorem diducendo faceret, intra tricesimum diem carissimum
790 XI, 1 | natura quod necessarium faciebat fecit operosum.~2.
791 XIII, 2 | moram tibi ambitio non faciet; si ultimum diem non quasi
792 XVII, 2 | melius est vincere illum quam fallere; nam qui delusus et voluptatibus
793 X, 7 | ad hostem morituri, ne fallerent, redibant.~8.
794 VII, 4 | orae et in maius laudatae fama corrupit.~5.
795 X, 9 | computavit et velut in ultima fame victurus si in sestertio
796 XIV, 3 | non inponeres; tu filia familiae locupletibus filiis ultro
797 XV, 1 | quibus libentius quam femina, familiarius quam mater intereram? Ubi
798 X, 3 | Undique convehunt omnia nota fastidienti gulae; quod dissolutus deliciis
799 VII, 10 | hic concupivit quod illi fastidio fuit; ille unde expulerat
800 IX, 2 | foderint, quo maiori mole fastigia cenationum subduxerint,
801 VIII, 2 | utraque in unum conlata fatebitur plurimum posse. Quantulum
802 III, 1 | descenderunt recens vulnus, fateor; non summam cutem rupit,
803 XIV, 2 | eloquentiam commodando aliis fatigant:~3.
804 VII, 10 | expulerat eiectus est. Ita fato placuit, nullius rei eodem
805 XVIII, 6| In me omnis fatorum crudelitas lassata consistat;
806 X, 5 | eximius sapor aut aliqua faucium dulcedo sed raritas et difficultas
807 XX, 1 | quia necesse est, cum omnia feceris, cogitationes tamen tuas
808 VII, 3 | sibi ius in aliena terra fecerunt; quasdam gentes, cum ignota
809 IV, 1 | Magno id animo feci; constitui enim vincere
810 XI, 1 | quod necessarium faciebat fecit operosum.~2.
811 XVI, 3 | detorsit imitatio; numquam te fecunditatis tuae, quasi exprobraret
812 XII, 6 | Carthagine semper exigeret. O felices viros puellarum quibus populus
813 II, 3 | delicatas mentes enervavit longa felicitas, et ad levissimarum iniuriarum
814 V, 5 | firmitatis; nam in ipsa felicitate quid contra infelicitatem
815 XVIII, 9| consummatio tamen aetatis actae feliciter in te vertitur. Illo vivo
816 XIX, 7 | intellegas magni animi esse feminam quam non ambitio, non avaritia,
817 VII, 1 | sermo? Scythia et totus ille ferarum indomitarumque gentium tractus
818 X, 6 | Quid manus et adversus feras et adversus homines armatis?
819 IX, 1 | frugiferarum aut laetarum arborum ferax; non magnis nec navigabilibus
820 III, 2 | eiulatus et alia per quae fere muliebris dolor tumultuatur
821 V, 6 | tamquam triste et execrabile ferit: ita enim populus iussit,
822 VII, 8 | nam in causa non fuisse feritatem accolarum eo apparet quod
823 XVII, 1 | qui ex dolore nascitur; ferox enim et adversus omne remedium
824 III, 1 | manus medicorum magis quam ferrum horrent, at veterani quamvis
825 X, 11 | non alendo homini abunde fertile sit. ~
826 XII, 2 | peregrinantium sarcinae, et quotiens festinationem necessitas itineris exegit,
827 X, 7 | nitebant; itaque tunc per fictiles deos religiose iurabatur:
828 XII, 3 | et remoto auro argentoque fictilibus utantur. Dementes! hoc quod
829 XVII, 1 | per ipsum tamen compositum fictumque vultum lacrimae profunduntur.
830 XVII, 5 | delectabunt, illae si bona fide in animum tuum intraverint,
831 XIX, 1 | tacueram, sororem tuam, illud fidelissimum tibi pectus, in quod omnes
832 I, 4 | Utcumque conitar, non fiducia ingenii, sed quia possum
833 XII, 6 | Scipionis filiae ex aerario dotem acceperunt,
834 XIV, 2 | ambitiosae sunt, quae patrimonia filiorum et exhauriunt et captant,
835 XVI, 6 | fortunam accusarent, quae sibi filios Gracchos dedisset. Ex hac
836 XVI, 6 | matris videtur animosior: filius magno aestimavit Gracchorum
837 XIX, 3 | apud illam invenies vel finem doloris tui vel comitem.~
838 XVIII, 8| adsuescat sermonibus, ad tuum fingatur arbitrium: multum illi dabis,
839 XVI, 1 | prohibuerunt luctus sed finierunt; nam et infinito dolore,
840 XI, 4 | quidquid illi congesseris, non finis erit cupiditatis sed gradus.
841 XIX, 5 | inbecillitatis, oblita metuendi etiam firmissimis maris, caput suum periculis
842 V, 5 | animum tenet exploratae iam firmitatis; nam in ipsa felicitate
843 XX, 2 | tonitribus fulminibus ventorum flatibus ac nimborum nivisque et
844 II, 3 | Fleant itaque diutius et gemant,
845 XVI, 6 | aestimare, amiserat Gracchos. Flentibus tamen circa se et fatum
846 XVI, 3 | gemmae te, non margaritae flexerunt; non tibi divitiae velut
847 XVIII, 6| quidquid aviae, in me. Floreat reliqua in suo statu turba:
848 XVI, 7 | reducem et in re publica florentem tam fortiter amisit quam
849 IX, 1 | magnis nec navigabilibus fluminum alveis inrigatur; nihil
850 XV, 4 | corpore tuo sanguis hic fluxit: per ipsas cicatrices percussa
851 X, 8 | cum vilissimum cibum in foco ipse manu sua versaret --
852 IX, 2 | depressius aestivos specus foderint, quo maiori mole fastigia
853 VI, 2 | materiam; quidam venalem formam attulerunt, quidam venalem
854 VIII, 3 | crede, ab illo, quisquis formator universi fuit, sive ille
855 XX, 2 | caelum terrasque plenum formidinis interiacet perspicit et
856 IX, 3 | recipit? iam omnibus templis formosius erit, cum illic iustitia
857 II, 3 | transierunt, gravissima quoque forti et inmobili constantia perferant.
858 XVI, 2 | plus exigit vita ab initio fortior; non potest muliebris excusatio
859 II, 4 | indulgentissimum, optimum ac fortissimum virum, cum adventum eius
860 XV, 3 | Si multo ante afuisses, fortius tulisses, ipso intervallo
861 IX, 5 | O fortunatiorem Marcellum eo tempore quo
862 V, 2 | miserum esse me, sed omnium fortunatissimum et in vicinum deo perductum
863 IX, 8 | plena, trahit Hispania, quae fractas et adflictas partes refovet,
864 I, 2 | itaque dum ipse vires suas frangeret et ad sustinenda remedia
865 XVIII, 2| Respice fratres meos, quibus salvis fas
866 XVIII, 2| utriusque pietate. Novi fratrum meorum intimos adfectus:
867 VII, 4 | emisit; alios pestilentia aut frequentes terrarum hiatus aut aliqua
868 VII, 4 | nimia superfluentis populi frequentia ad exonerandas vires emisit;
869 VI, 2 | est.' Aspice agedum hanc frequentiam, cui vix urbis inmensae
870 XX, 1 | quemquam nunc ex liberis tuis frequentius tibi obversari, non quia
871 X, 2 | Corporis exigua desideria sunt: frigus summoveri vult, alimentis
872 V, 6 | inveni, intra nihil habentia fronti suae simile: nunc in his
873 XV, 3 | recessisses, ultimum certe fructum biduo diutius videndi filium
874 IX, 1 | At non est haec terra frugiferarum aut laetarum arborum ferax;
875 V, 6 | et specioso ac deceptorio fuco circumlita inveni, intra
876 XVIII, 6| de condicione mea querar, fuerim tantum nihil amplius doliturae
877 VII, 8 | consederunt, ex qua quid eos fugaverit incertum est, utrum caeli
878 XIX, 3 | ea quae maxime diligunt fugere et libertatem dolori suo
879 XVII, 3 | quo omnibus qui fortunam fugiunt confugiendum est, ad liberalia
880 | fui
881 IX, 6 | exules essent si sine illo fuissent; sed plus multo consecutus
882 XII, 5 | abesset Regulus placuit: fuitne tanti servum non habere
883 X, 7 | quorum tecta nondum auro fulgebant, quorum templa nondum gemmis
884 XI, 3 | Sed desiderat aureis fulgentem vasis supellectilem et antiquis
885 XX, 2 | perspicit et hoc tonitribus fulminibus ventorum flatibus ac nimborum
886 XII, 5 | Regulus, cum Poenos in Africa funderet, ad senatum scripsit mercennarium
887 XII, 5 | sequester fuit, aere conlato funeratus est. Atilius Regulus, cum
888 II, 5 | in osculis tuis mortuum funeraveras, raptum me audisti: hoc
889 XIX, 5 | et, dum cogitat de viri funere, nihil de suo timuit! Nobilitatur
890 XII, 7 | Regulo mercennarius, Menenio funus, cum omnibus illis quod
891 XVIII, 4| recens in cuiusquam pectore furit quod non circumfusus ille
892 X, 6 | vobis corpora sint? Nonne furor et ultimus mentium error
893 VIII, 6 | erumpentis, quasdam igne fuso praestringentis aciem, quasi
894 V, 3 | inopinantis occupavit: at qui futuro se bello ante bellum paraverunt,
895 II, 1 | promiserim mihi: potentiorem me futurum apud te non dubito quam
896 VII, 2 | inmiserunt, in Graeciam Galli; Pyrenaeus Germanorum transitus
897 VII, 8 | tunc trucibus et inconditis Galliae populis se interposuerunt.~
898 VII, 2 | Hispaniam Poeni; Graeci se in Galliam inmiserunt, in Graeciam
899 XVIII, 5| cogitationibus illa neminem satiatura garrulitas? Deos oro, contingat hunc
900 V, 1 | plurimum poneret, ut a se omne gaudium peteret.~2.
901 XIV, 3 | liberorum tuorum bonis plurimum gavisa es, minimum usa; tu liberalitati
902 II, 3 | Fleant itaque diutius et gemant, quorum delicatas mentes
903 III, 1 | confossi patienter ac sine gemitu velut aliena corpora exsaniari
904 XVII, 1 | illum obruere et devorare gemitus; per ipsum tamen compositum
905 XVI, 3 | numerum plurium adduxit; non gemmae te, non margaritae flexerunt;
906 X, 7 | fulgebant, quorum templa nondum gemmis nitebant; itaque tunc per
907 V, 1 | Bona condicione geniti sumus, si eam non deseruerimus.
908 VII, 5 | eodem loco mansisse quo genitum est. Adsiduus generis humani
909 VIII, 4 | neque ornatius rerum natura genuit, <et> animus contemplator
910 XIV, 2 | feminis honores non licet gerere, per illos ambitiosae sunt,
911 VII, 2 | Graeciam Galli; Pyrenaeus Germanorum transitus non inhibuit --
912 IV, 2 | adgrediar quod pietas tua audire gestit, nihil mihi mali esse. Si
913 IX, 1 | alveis inrigatur; nihil gignit quod aliae gentes petant,
914 XVII, 1 | profunduntur. Ludis interim aut gladiatoribus animum occupamus; at illum
915 X, 10 | delectaretur tantum sed gloriaretur, cum vitia sua ostentaret,
916 XVI, 6 | filius magno aestimavit Gracchorum natales, mater et funera.~
917 VIII, 5 | quocumque res tulerit intrepido gradu properemus, emetiamur quascumque
918 XI, 4 | finis erit cupiditatis sed gradus. Qui continebit itaque se
919 VII, 1 | mediis barbarorum regionibus Graecae urbes? Quid inter Indos
920 VII, 2 | incolunt, [in] Hispaniam Poeni; Graeci se in Galliam inmiserunt,
921 VII, 2 | infero mari adluitur maior Graecia fuit. Tuscos Asia sibi vindicat;
922 VII, 2 | in Galliam inmiserunt, in Graeciam Galli; Pyrenaeus Germanorum
923 VII, 9 | totus sermo conversatione Graecorum Ligurumque a patrio descivit.
924 VII, 8 | transeam, Phocide relicta Graii qui nunc Massiliam incolunt
925 XX, 2 | ac nimborum nivisque et grandinis iactu tumultuosum spatium;
926 XII, 7 | tantum tuta est sed etiam gratiosa paupertas. ~
927 XV, 2 | Adicis istis loca ipsa gratulationum et convictuum et, ut necesse
928 VII, 3 | Liberos coniugesque et graves senio parentes traxerunt.
929 VI, 7 | aspexeris: non est ex terreno et gravi concreta corpore, ex illo
930 II, 3 | calamitates transierunt, gravissima quoque forti et inmobili
931 II, 4 | fortuna vacationem dedit a gravissimis luctibus, ne natalem quidem
932 III, 1 | Gravissimum est ex omnibus quae umquam
933 VII, 8 | incertum est, utrum caeli gravitas an praepotentis Italiae
934 XIII, 8 | dicere contemptu nihil esse gravius, mortem ipsis potiorem videri.
935 X, 3 | convehunt omnia nota fastidienti gulae; quod dissolutus deliciis
936 VI, 4 | insulas, Sciathum et Seriphum, Gyaram et Cossuran percense: nullum
937 VIII, 6 | tendentem in sublimi semper habeam, quantum refert mea quid
938 V, 1 | neutram partem magnas vires habeat: nec secunda sapientem evehunt
939 XIII, 5 | quibus ex Catone honor habebatur.~6.
940 X, 6 | undique cibi coierint, non habebitis ubi istos apparatus vestros
941 XII, 2 | partem rerum suarum secum habent, cum omnem apparatum castrensis
942 X, 1 | potest ullam modo virtutem habenti?~2.
943 V, 6 | circumlita inveni, intra nihil habentia fronti suae simile: nunc
944 II, 5 | malis tuis ut nihil esset [haberes] ubi se dolor tuus reclinaret.
945 VII, 7 | ubicumque vicit Romanus, habitat. Ad hanc commutationem locorum
946 XIX, 3 | confer; sive servare istum habitum voles sive deponere, apud
947 I, 1 | abstersissem; deinde plus habiturum me auctoritatis non dubitabam
948 V, 4 | inter illa et me magnum habui; itaque abstulit illa, non
949 XI, 2 | cupit quam exsuli ex eo quod habuit.~3.
950 XIX, 7 | deterruit quominus exanimi viro haerens non quaereret quemadmodum
951 I, 2 | comploraretur; ita in re nova haesitabam verebarque ne haec non consolatio
952 XVII, 4 | ingenii plus quam pro tempore hausisti; iacta sunt disciplinarum
953 VII, 3 | cum ignota peterent, mare hausit, quaedam ibi consederunt
954 VII, 4 | aut frequentes terrarum hiatus aut aliqua intoleranda infelicis
955 VII, 1 | ostentat: non perpetuae hiemis saevitia, non hominum ingenia
956 VII, 9 | Ligures in eam, transierunt et Hispani, quod ex similitudine ritus
957 IX, 8 | belli minis plena, trahit Hispania, quae fractas et adflictas
958 VII, 2 | Tyrii Africam incolunt, [in] Hispaniam Poeni; Graeci se in Galliam
959 XIX, 6 | verborum licentiam continuit et hodie similem illi, quamvis numquam
960 XII, 4 | principum fuit. Unum fuisse Homero servum, tres Platoni, nullum
961 XIII, 6 | admirationem occupet quam homo fortiter miser.~7.
962 XVIII, 8| avertere nisi aut ratio aut honesta occupatio.~9.
963 XII, 7 | omnibus illis quod deerat ideo honestius suppletum sit quia defuerat?
964 XIII, 5 | consulatus fuit, quibus ex Catone honor habebatur.~6.
965 XIV, 3 | utereris, pepercisti, et ex honoribus nostris nihil ad te nisi
966 III, 1 | medicorum magis quam ferrum horrent, at veterani quamvis confossi
967 VII, 1 | similitudinem caeli sui horrentia transferentibus domos suas
968 VI, 5 | Quid ad ipsum loci situm horridius? Quid ad caeli naturam intemperantius?
969 | horum
970 XV, 4 | advocanda est, et velut cum hoste noto ac saepe iam victo
971 VII, 4 | alios excidia urbium suarum hostilibus armis elapsos in aliena
972 V, 3 | semper expectat. Nam et hostium adventus eos prosternit
973 | huc
974 VIII, 4 | optimum homini est, id extra humanam potentiam iacet, nec dari
975 VIII, 5 | omnia divina ab omnibus humanis distant.~6.
976 IX, 3 | recte dispensandorum ratio, humanorum divinorumque scientia. Nullus
977 VI, 8 | quae venerant: i nunc et humanum animum, ex isdem quibus
978 XII, 3 | divitiarum taedium cepit, quibus humi cenent et remoto auro argentoque
979 IX, 3 | Dic illud potius: 'istud humile tugurium nempe virtutes
980 XX, 2 | spatium; tum peragratis humilioribus ad summa perrumpit et pulcherrimo
981 XIII, 6 | se ante contemptus est. Humilis et proiectus animus est
982 VIII, 4 | extra humanam potentiam iacet, nec dari nec eripi potest.
983 VII, 5 | nova urbium fundamenta iaciuntur, nova gentium nomina extinctis
984 XVII, 4 | quam pro tempore hausisti; iacta sunt disciplinarum omnium
985 VII, 3 | traxerunt. Alii longo errore iactati non iudicio elegerunt locum
986 XI, 7 | vinculum animi, huc atque illuc iactatur; in hoc supplicia, in hoc
987 XX, 2 | nimborum nivisque et grandinis iactu tumultuosum spatium; tum
988 XIII, 8 | magnus vir cecidit, magnus iacuit, non magis illum contemni
989 | ibi
990 VI, 8 | suos explicuerint, iterum ibunt per quae venerant: i nunc
991 V, 3 | qui tumultuosissimus est ictum facile excipiunt.~4.
992 VII, 9 | eadem enim tegmenta capitum idemque genus calciamenti quod Cantabris
993 XI, 7 | Ideoque nec exulare umquam potest,
994 VI, 5 | Quid ad copias respicienti ieiunius? Quid ad homines inmansuetius?
995 V, 5 | omnis solidae voluptatis ignaros, falsa et mobilia oblectamenta
996 VIII, 6 | subito erumpentis, quasdam igne fuso praestringentis aciem,
997 XIII, 4 | quam ignominia est mors ignominiosa: Socrates tamen eodem illo
998 XII, 3 | illos caligo mentium, quanta ignorantia veritatis * * * exercet,
999 XIX, 6 | probasset: plus est quod ignoravit.~7.
1000 X, 2 | conchylia ultimi maris ex ignoto litore eruere: di istos
|