abduc-data | datam-ignot | ii-occur | ocean-seque | sequi-zenon
bold = Main text
Cap., Par. grey = Comment text
1503 X, 3 | admittat ab ultimo portatur oceano; vomunt ut edant, edunt
1504 VIII, 6 | et causas investigare vel ocius meandi vel tardius, <dum>
1505 VIII, 6 | Proinde, dum oculi mei ab illo spectaculo cuius
1506 VI, 2 | ambitio, alios necessitas officii publici, alios inposita
1507 XVIII, 3| otio frui. Certabunt in te officiis et unius desiderium duorum
1508 IX, 3 | prudentia, pietas, omnium officiorum recte dispensandorum ratio,
1509 XVIII, 8| exemplum. Hoc tibi tam sollemne officium pro remedio erit; non potest
1510 | olim
1511 XI, 7 | deis cognatus et omni mundo omnique aevo par; nam cogitatio
1512 X, 2 | strage animalium ventrem onerare nec conchylia ultimi maris
1513 XVI, 3 | abscondisti quasi indecens onus, nec intra viscera tua conceptas
1514 XIX, 5 | O quam multarum egregia opera in obscuro iacent! Si huic
1515 X, 8 | infecit.' Cuius exitum nosse operae pretium est.~9.
1516 XX, 1 | omnis occupationis expers operibus suis vacat et modo se levioribus
1517 XI, 1 | necessarium faciebat fecit operosum.~2.
1518 VIII, 3 | incorporalis ratio ingentium operum artifex, sive divinus spiritus
1519 V, 6 | terribile ac durum invenio quam opinio vulgi minabatur. Verbum
1520 XIX, 7 | parem virtutem exhibeas oportet et animum a luctu recipias
1521 IX, 8 | rei occurret? cui parti se opponet? Aget illum per omnes terras
1522 VI, 4 | quarum amoena positio et opportunitas regionis plures adlicit,
1523 VI, 2 | inposita legatio, alios luxuria opportunum et opulentum vitiis locum
1524 XIII, 6 | animus est isti contumeliae opportunus; qui vero adversus saevissimos
1525 X, 9 | exsorpsisset, aere alieno oppressus rationes suas tunc primum
1526 XIII, 6 | extollit et ea mala quibus alii opprimuntur evertit, ipsas miserias
1527 V, 6 | ego in illis quae omnes optant existimavi semper nihil
1528 XIX, 6 | quamvis numquam speret, semper optat. Multum erat, si per sedecim
1529 I, 1 | Saepe iam, mater optima, impetum cepi consolandi
1530 XX, 1 | optimis rebus. Sunt enim optimae, quoniam animus omnis occupationis
1531 XVI, 7 | comprimendaque aegritudine optime sequeris exemplum. ~
1532 XX, 1 | laetum et alacrem velut optimis rebus. Sunt enim optimae,
1533 XVII, 4 | Utinam quidem virorum optimus, pater meus, minus maiorum
1534 XVI, 5 | Non potes itaque ad optinendum dolorem muliebre nomen praetendere,
1535 XIX, 6 | quibus Aegyptum maritus eius optinuit numquam in publico conspecta
1536 VI, 2 | alios luxuria opportunum et opulentum vitiis locum quaerens, alios
1537 VII, 4 | eiecerunt; quosdam fertilis orae et in maius laudatae fama
1538 IX, 8 | Aegyptus infida, totus denique orbis, qui ad occasionem concussi
1539 XVIII, 6| suo statu turba: nihil de orbitate, nihil de condicione mea
1540 VI, 8 | lex et naturae necessitas ordinavit, aliunde alio deferuntur;
1541 XIII, 4 | tyrannos solus aliquando in ordinem redegerat carcerem intravit,
1542 VI, 7 | miraberis, si primam eius originem aspexeris: non est ex terreno
1543 XIII, 7 | neminem id ausurum puri oris; at ille abstersit faciem
1544 VII, 5 | accessionem validioris conversis oriuntur. Omnes autem istae populorum
1545 XVIII, 2| dignitatem excolit ut tibi ornamento sit, alter in hoc se ad
1546 XVI, 4 | cum poneretur: unicum tibi ornamentum, pulcherrima et nulli obnoxia
1547 VIII, 4 | nihil neque maius neque ornatius rerum natura genuit, <et>
1548 XVIII, 5| satiatura garrulitas? Deos oro, contingat hunc habere nobis
1549 VIII, 6 | inhaerere sideribus, dum ortus eorum occasusque et intervalla
1550 XIII, 7 | istum ne postea tam inprobe oscitet.' Hoc fuit contumeliam ipsi
1551 II, 5 | filium meum in manibus et in osculis tuis mortuum funeraveras,
1552 II, 5 | quo tres nepotes emiseras ossa trium nepotum recepisti;
1553 VI, 2 | quosdam industria laxam ostendendae virtuti nancta materiam;
1554 XVIII, 1| interim solacia tibi tua ostendere.~2.
1555 X, 4 | rerum natura edidisse ut ostenderet quid summa vitia in summa
1556 IV, 1 | Vincam autem, puto, primum si ostendero nihil me pati propter quod
1557 XVI, 7 | notavit. In expulso virtutem ostendit, in amisso prudentiam; nam
1558 X, 10 | gloriaretur, cum vitia sua ostentaret, cum civitatem in luxuriam
1559 VII, 1 | Ponticis inpositas litoribus ostentat: non perpetuae hiemis saevitia,
1560 XVIII, 3| dignitate defendi, alterius otio frui. Certabunt in te officiis
1561 XIX, 2 | quies, nihil secreti et ad otium repositi mores obstiterunt
1562 V, 4 | credidi, etiam cum videretur pacem agere; omnia illa quae in
1563 XVI, 1 | excusatione muliebris nominis, cui paene concessum est inmoderatum
1564 XIX, 7 | quis te putet partus tui paenitere. ~
1565 X, 5 | O miserabiles, quorum palatum nisi ad pretiosos cibos
1566 XII, 6 | Beatioresne istos putas quorum pantomimae deciens sestertio nubunt
1567 XI, 7 | omni mundo omnique aevo par; nam cogitatio eius circa
1568 X, 7 | erant, qui sibi manu sua parabant cibum, quibus terra cubile
1569 X, 5 | sed raritas et difficultas parandi facit. Alioqui, si ad sanam
1570 XVII, 4 | erudiri potius quam inbui! non parandum tibi nunc esset auxilium
1571 V, 3 | futuro se bello ante bellum paraverunt, compositi et aptati primum
1572 XIX, 7 | quas circumscribere est tam parce transcurrere, sed ut intellegas
1573 XIX, 7 | quemadmodum efferret. Huic parem virtutem exhibeas oportet
1574 VII, 3 | coniugesque et graves senio parentes traxerunt. Alii longo errore
1575 XIX, 5 | quaerere; maior est amor qui pari periculo minus redimit.~
1576 VIII, 5 | ad caelum erigitur acies, paribus intervallis omnia divina
1577 XIII, 3 | singula vitia ratio sed pariter omnia prosternit: in universum
1578 V, 6 | sed populi scita ex magna parte sapientes abrogant. ~
1579 X, 3 | popinam instruat, nec piget a Parthis, a quibus nondum poenas
1580 IX, 8 | primum rei occurret? cui parti se opponet? Aget illum per
1581 XIX, 7 | id agas ne quis te putet partus tui paenitere. ~
1582 X, 6 | Non vultis cogitare quam parva vobis corpora sint? Nonne
1583 XIX, 6 | viro petit, nihil a se peti passa est. Itaque loquax et in
1584 X, 5 | profundi perscrutatione? Passim iacent alimenta quae rerum
1585 XVII, 4 | minus te indulgere studiis passus est. Beneficio tamen rapacis
1586 VII, 6 | interest enumerare Antenorem Patavi conditorem et Evandrum in
1587 XVII, 5 | supervacua vexatio. Nulli horum patebit pectus tuum; nam ceteris
1588 IX, 3 | consolantis, si ideo id fortiter pateris quia Romuli casam nosti.
1589 II, 2 | conspectu conlocare vix unius patientem?' Sed is cogitet, quaecumque
1590 III, 1 | veterani quamvis confossi patienter ac sine gemitu velut aliena
1591 XIX, 4 | perfectissimae feminae novi, non patietur te nihil profuturo maerore
1592 III, 1 | aliena corpora exsaniari patiuntur, ita tu nunc debes fortiter
1593 XVIII, 7| me amisit, quamvis salvo patre pupilla; hanc et pro me
1594 XII, 5 | Menenius Agrippa, qui inter patres ac plebem publicae gratiae
1595 XVII, 2 | accipiendarum diligentia, patrimonii administratione multum occupes
1596 XII, 4 | viaticum exulum sit quam olim patrimonium principum fuit. Unum fuisse
1597 VII, 9 | conversatione Graecorum Ligurumque a patrio descivit. Deductae deinde
1598 XVII, 3 | utendum erat; sed quantum tibi patris mei antiquus rigor permisit,
1599 XII, 1 | sint quo animus illorum in pauciora distringitur.~2.
1600 XI, 3 | artificum argentum nobile, aes paucorum insania pretiosum et servorum
1601 XI, 2 | fortunae iste vitio sed suo pauper est. Etiam si illi quidquid
1602 XII, 1 | aspice quanto maior pars sit pauperum, quos nihilo notabis tristiores
1603 X, 10 | egestas fuit! i nunc et puta pecuniae modum ad rem pertinere,
1604 V, 4 | indulgentissime conferebat, pecuniam honores gratiam, eo loco
1605 XVI, 3 | periculosa etiam probis peiorum detorsit imitatio; numquam
1606 IV, 1 | fortunam, quae tota ex mea pendet.~2.
1607 XIV, 3 | alienis rebus utereris, pepercisti, et ex honoribus nostris
1608 XVI, 6 | meae male dicas quae me peperit?' Multo mihi vox matris
1609 XX, 2 | tumultuosum spatium; tum peragratis humilioribus ad summa perrumpit
1610 VI, 4 | Seriphum, Gyaram et Cossuran percense: nullum invenies exilium
1611 XV, 3 | non ut voluptatem ex filio perciperes, sed ut consuetudinem desiderii
1612 XV, 2 | tertium demum diem quam perculsus sum securam nec quicquam
1613 XV, 4 | fluxit: per ipsas cicatrices percussa es. ~
1614 X, 8 | illa qua iam saepe hostem percusserat laureamque in Capitolini
1615 X, 2 | eruere: di istos deaeque perdant quorum luxuria tam invidiosi
1616 XV, 3 | consuetudinem desiderii perderes. Si multo ante afuisses,
1617 III, 2 | dolor tumultuatur amove; perdidisti enim tot mala, si nondum
1618 VIII, 2 | Quantulum enim est quod perdimus! duo quae pulcherrima sunt
1619 V, 2 | fortunatissimum et in vicinum deo perductum praedicarem: nunc, quod
1620 VI, 4 | nulla non magnam partem peregrinae multitudinis habet. Transi
1621 XII, 2 | similes sint! Circumcisae sunt peregrinantium sarcinae, et quotiens festinationem
1622 XVII, 2 | usos esse multos scio, ut peregrinatione te vel longa detineas vel
1623 VI, 5 | intemperantius? Plures tamen hic peregrini quam cives consistunt. Usque
1624 XIX, 4 | Sed si prudentiam perfectissimae feminae novi, non patietur
1625 II, 3 | forti et inmobili constantia perferant. Unum habet adsidua infelicitas
1626 II, 5 | reclinaret. Transeo tot pericula, tot metus, quos sine intervallo
1627 XIX, 5 | firmissimis maris, caput suum periculis pro sepultura obiecit et,
1628 XIX, 5 | maior est amor qui pari periculo minus redimit.~6.
1629 XVI, 3 | severa institutam domo, periculosa etiam probis peiorum detorsit
1630 XIX, 6 | difficillimum est cui etiam periculosi sales placent, omnem verborum
1631 XIX, 2 | Illius manibus in urbem perlatus sum, illius pio maternoque
1632 XI, 6 | volucri cogitatione divina perlustrat.~7.
1633 XVII, 3 | patris mei antiquus rigor permisit, omnes bonas artes non quidem
1634 VII, 10 | etiamnunc indigenae colant; permixta omnia et insiticia sunt.
1635 XVIII, 4| quod non circumfusus ille permulceat.~5.
1636 II, 2 | cogitet, quaecumque usque eo perniciosa sunt ut contra remedium
1637 I, 2 | morbis quoque nihil est perniciosius quam inmatura medicina;
1638 VII, 1 | litoribus ostentat: non perpetuae hiemis saevitia, non hominum
1639 XVII, 2 | quisquis rationi cessit, in perpetuum componitur. Non sum itaque
1640 XX, 2 | peragratis humilioribus ad summa perrumpit et pulcherrimo divinorum
1641 VII, 1 | urbes? Quid inter Indos Persasque Macedonicus sermo? Scythia
1642 X, 2 | laboratur. Non est necesse omne perscrutari profundum nec strage animalium
1643 X, 5 | silvarum? quid profundi perscrutatione? Passim iacent alimenta
1644 XIX, 2 | semper sequitur; in mea tamen persona non tantum pro te dolet.
1645 XX, 2 | plenum formidinis interiacet perspicit et hoc tonitribus fulminibus
1646 VI, 7 | inlustrantia: nullum eorum perstat. <Sol> labitur adsidue et
1647 XIV, 2 | Prior pars mihi leviter perstringenda est; novi enim animum tuum
1648 V, 6 | minabatur. Verbum quidem ipsum persuasione quadam et consensu iam asperius
1649 XVI, 1 | lugentibus viros dederunt ut cum pertinacia muliebris maeroris publica
1650 XIV, 3 | nisi voluptas et inpensa pertinuit. Numquam indulgentia ad
1651 II, 5 | intervallo in te incursantis pertulisti: modo modo in eundem sinum
1652 IV, 3 | quid incertis opinionibus perturberis, indico me non esse miserum.
1653 X, 5 | transeunt et omnes regiones pervagantur, maria traiciunt et, cum
1654 XVIII, 1| quem tibi studia promittunt pervenis, adminiculis quibus innitaris
1655 X, 1 | esse, quisquis modo nondum pervenit in insaniam omnia subvertentis
1656 VI, 1 | videar vim eius et quidquid pessimum in se habet subtrahere,
1657 XIX, 7 | comites omnis potentiae et pestes, vicerunt, non metus mortis
1658 VII, 4 | exonerandas vires emisit; alios pestilentia aut frequentes terrarum
1659 XIII, 2 | vehementissima generis humani pestis, moram tibi ambitio non
1660 IX, 1 | gignit quod aliae gentes petant, vix ad tutelam incolentium
1661 X, 3 | nondum poenas repetimus, aves petere. Undique convehunt omnia
1662 VII, 3 | quasdam gentes, cum ignota peterent, mare hausit, quaedam ibi
1663 V, 1 | poneret, ut a se omne gaudium peteret.~2.
1664 XIX, 6 | a viro petit, nihil a se peti passa est. Itaque loquax
1665 XIX, 6 | suam admisit, nihil a viro petit, nihil a se peti passa est.
1666 XIII, 5 | Catonis fuisse duplicem in petitione praeturae et consulatus
1667 XVI, 3 | omnis commendatio ex forma petitur, tumescentem uterum abscondisti
1668 XIX, 2 | modestia in tanta feminarum petulantia rustica, nihil quies, nihil
1669 X, 10 | extimuit et quod alii voto petunt veneno fugit. Illi vero
1670 X, 3 | Ultra Phasin capi volunt quod ambitiosam
1671 X, 8 | ea urbe ex qua aliquando philosophi velut corruptores iuventutis
1672 VII, 8 | vetustas obduxit, transeam, Phocide relicta Graii qui nunc Massiliam
1673 XVIII, 6| amplius doliturae domus piamentum.~7.
1674 XVIII, 8| non potest enim animum pie dolentem a sollicitudine
1675 XVI, 1 | inhumana duritia: optimum inter pietatem et rationem temperamentum
1676 X, 3 | ambitiosam popinam instruat, nec piget a Parthis, a quibus nondum
1677 XI, 3 | corpora differta et coacta pinguescere et nationum omnium lapides:
1678 XIX, 2 | urbem perlatus sum, illius pio maternoque nutricio per
1679 X, 5 | si ad sanam illis mentem placeat reverti, quid opus est tot
1680 IV, 2 | at ego mihi ipse magis placebo, quod inter eas res beatus
1681 XIX, 6 | cui etiam periculosi sales placent, omnem verborum licentiam
1682 I, 1 | utcumque conabar manu super plagam meam inposita ad obliganda
1683 XII, 4 | fuisse Homero servum, tres Platoni, nullum Zenoni, a quo coepit
1684 XII, 5 | Agrippa, qui inter patres ac plebem publicae gratiae sequester
1685 IX, 8 | resurgentis belli minis plena, trahit Hispania, quae fractas
1686 XX, 2 | quidquid inter caelum terrasque plenum formidinis interiacet perspicit
1687 II, 2 | contra remedium convaluerint, plerumque contrariis curari. Omnis
1688 XIII, 2 | si ultimum diem non quasi poenam sed quasi naturae legem
1689 X, 3 | Parthis, a quibus nondum poenas repetimus, aves petere.
1690 VII, 2 | incolunt, [in] Hispaniam Poeni; Graeci se in Galliam inmiserunt,
1691 XII, 5 | est. Atilius Regulus, cum Poenos in Africa funderet, ad senatum
1692 XVI, 4 | coloribus ac lenociniis polluisti; numquam tibi placuit vestis
1693 XI, 6 | mensarum orbes, terrena sunt pondera, quae non potest amare sincerus
1694 VI, 3 | virtutibus et vitiis magna pretia ponentem. Iube istos omnes ad nomen
1695 V, 1 | semper ut in se plurimum poneret, ut a se omne gaudium peteret.~
1696 XVI, 4 | nihil amplius nudaret cum poneretur: unicum tibi ornamentum,
1697 VII, 1 | tractus civitates Achaiae Ponticis inpositas litoribus ostentat:
1698 X, 8 | abire iussi sunt scientiam popinae professus disciplina sua
1699 X, 3 | capi volunt quod ambitiosam popinam instruat, nec piget a Parthis,
1700 VII, 8 | trucibus et inconditis Galliae populis se interposuerunt.~9.
1701 VII, 5 | oriuntur. Omnes autem istae populorum transportationes quid aliud
1702 VII, 1 | converte: videbis gentes populosque universos mutasse sedem.
1703 IX, 2 | sustulerint, quo latius vicos porrexerint, quo depressius aestivos
1704 IX, 7 | viro patriam esse. Quid porro? hic qui te expulit, non
1705 X, 3 | stomachus vix admittat ab ultimo portatur oceano; vomunt ut edant,
1706 IX, 2 | credita obstare. Quo longiores porticus expedierint, quo altius
1707 XVIII, 1| Sed quia, dum in illum portum quem tibi studia promittunt
1708 VI, 4 | Transi ab iis quarum amoena positio et opportunitas regionis
1709 V, 3 | adsidue velut in praesidio positum et omnis conatus fortunae,
1710 V, 2 | nam id quidem si profiteri possem, non tantum negarem miserum
1711 X, 4 | summa vitia in summa fortuna possent, centiens sestertio cenavit
1712 V, 4 | gratiam, eo loco posui unde posset sine motu meo repetere.
1713 IV, 1 | pati propter quod ipse dici possim miser, nedum propter quod
1714 XVI, 5 | virtus inter magnos viros posuit.~6.
1715 VIII, 3 | fuit, sive ille deus est potens omnium, sive incorporalis
1716 XIX, 7 | avaritia, comites omnis potentiae et pestes, vicerunt, non
1717 II, 1 | indulgentia tua promiserim mihi: potentiorem me futurum apud te non dubito
1718 II, 1 | quo nihil est apud miseros potentius. Itaque ne statim cum eo
1719 XVII, 1 | Scio rem non esse in nostra potestate nec ullum adfectum servire,
1720 X, 10 | pravae mentis homini ultima potio saluberrima fuit: tunc venena
1721 XIII, 8 | esse gravius, mortem ipsis potiorem videri. His ego respondebo
1722 IV, 2 | manifestum; sin id credi non potuerit, at ego mihi ipse magis
1723 IV, 2 | nihil mihi mali esse. Si potuero, ipsas res quibus me putas
1724 I, 1 | etiam si supprimere non potuissem, interim certe abstersissem;
1725 IX, 6 | exulem Brutus relinquere non potuit, Caesar videre. Contigit
1726 III, 1 | ita tu nunc debes fortiter praebere te curationi.~2.
1727 XVIII, 8| compone, nunc forma: altius praecepta descendunt quae teneris
1728 V, 2 | in vicinum deo perductum praedicarem: nunc, quod satis est ad
1729 XIX, 6 | loquax et in contumelias praefectorum ingeniosa provincia, in
1730 XV, 3 | annorum absentia huic te malo praeparaverat: redisti, non ut voluptatem
1731 VII, 8 | utrum caeli gravitas an praepotentis Italiae conspectus an natura
1732 XVII, 5 | Haec quidem certissima praesidia sunt et quae sola te fortunae
1733 V, 3 | iusserunt stare adsidue velut in praesidio positum et omnis conatus
1734 XIV, 1 | aut illud te movet quod praesidium aliquod videris amisisse,
1735 XVII, 4 | illas revertere; tutam te praestabunt.~5.
1736 XIII, 2 | undique invulnerabilem praestat. Si avaritia dimisit, vehementissima
1737 VIII, 6 | erumpentis, quasdam igne fuso praestringentis aciem, quasi decidant, vel
1738 XVI, 5 | optinendum dolorem muliebre nomen praetendere, ex quo te virtutes tuae
1739 XIII, 3 | alia cupiditas intactum praeteribit. Non singula vitia ratio
1740 XI, 7 | omne caelum it, in omne praeteritum futurumque tempus inmittitur.
1741 IX, 6 | ait C. Caesarem Mytilenas praetervectum, quia non sustineret videre
1742 VIII, 6 | longo tractu cum luce multa praetervolantis, dum cum his sim et caelestibus,
1743 X, 10 | veneno fugit. Illi vero tam pravae mentis homini ultima potio
1744 IX, 2 | veris bonis per falsa et prave credita obstare. Quo longiores
1745 IX, 6 | inpetravit senatus publicis precibus, tam sollicitus ac maestus
1746 IV, 2 | ipsas res quibus me putas premi non esse intolerabiles faciam
1747 VI, 3 | virtutibus et vitiis magna pretia ponentem. Iube istos omnes
1748 XI, 3 | nobile, aes paucorum insania pretiosum et servorum turbam quae
1749 IX, 1 | incolentium fertilis; non pretiosus hic lapis caeditur, non
1750 X, 8 | Cuius exitum nosse operae pretium est.~9.
1751 XVII, 5 | nam ceteris vitiis iam pridem clusum est. Haec quidem
1752 VI, 1 | ergo iudicio plurium, quos prima rerum species, utcumque
1753 VI, 7 | Quod non miraberis, si primam eius originem aspexeris:
1754 VII, 5 | gentium nomina extinctis prioribus aut in accessionem validioris
1755 XIX, 6 | sedecim annos illam provincia probasset: plus est quod ignoravit.~
1756 IV, 1 | deinde si ad te transiero et probavero ne tuam quidem gravem esse
1757 XVI, 3 | institutam domo, periculosa etiam probis peiorum detorsit imitatio;
1758 X, 3 | concupiscit, illi paupertas etiam prodest; invitus enim sanatur et,
1759 II, 1 | excitetur ingeram; omnia proferam et rescindam quae iam obducta
1760 XVII, 4 | auxilium contra fortunam sed proferendum. Propter istas quae litteris
1761 X, 8 | iussi sunt scientiam popinae professus disciplina sua saeculum
1762 V, 2 | Minime; nam id quidem si profiteri possem, non tantum negarem
1763 VII, 7 | auctorem exulem respicit, quem profugum capta patria, exiguas reliquias
1764 X, 5 | vastatione silvarum? quid profundi perscrutatione? Passim iacent
1765 X, 2 | necesse omne perscrutari profundum nec strage animalium ventrem
1766 XVII, 1 | fictumque vultum lacrimae profunduntur. Ludis interim aut gladiatoribus
1767 XIX, 4 | novi, non patietur te nihil profuturo maerore consumi et exemplum
1768 XVI, 1 | constitutione deciderent. Non prohibuerunt luctus sed finierunt; nam
1769 XIII, 6 | contemptus est. Humilis et proiectus animus est isti contumeliae
1770 | Proinde
1771 XII, 4 | quidem eo temporum luxuria prolapsa est ut maius viaticum exulum
1772 II, 1 | quantum de indulgentia tua promiserim mihi: potentiorem me futurum
1773 XVIII, 3| supplebitur. Audacter possum promittere: nihil tibi deerit praeter
1774 XVIII, 1| portum quem tibi studia promittunt pervenis, adminiculis quibus
1775 X, 6 | itaque augeatis census, promoveatis fines, numquam tamen corpora
1776 XVIII, 7| gremio cito tibi daturam pronepotes Novatillam, quam sic in
1777 XVIII, 9| Cui tu quidem tot nepotes pronepotesque dando effecisti ne unica
1778 VIII, 5 | tulerit intrepido gradu properemus, emetiamur quascumque terras:
1779 I, 2 | Hoc propositum meum erant rursus quae retardarent:
1780 V, 3 | fortunae, omnis impetus prospicere multo ante quam incurrant.
1781 XVII, 2 | ista ad exiguum momentum prosunt nec remedia doloris sed
1782 XIX, 6 | publico conspecta est, neminem provincialem domum suam admisit, nihil
1783 VII, 7 | populus quot colonias in omnem provinciam misit! ubicumque vicit Romanus,
1784 X, 4 | tamen invenit quomodo trium provinciarum tributum una cena fieret.~
1785 VII, 3 | elegerunt locum sed lassitudine proximum occupaverunt, alii armis
1786 IX, 3 | fuerit, cum continentia, cum prudentia, pietas, omnium officiorum
1787 XII, 5 | desertum esse rus, quod senatui publice curari dum abesset Regulus
1788 VI, 2 | alios necessitas officii publici, alios inposita legatio,
1789 IX, 6 | reditum inpetravit senatus publicis precibus, tam sollicitus
1790 XIX, 6 | eius optinuit numquam in publico conspecta est, neminem provincialem
1791 II, 2 | secare. Quid consequar? ut pudeat animum tot miseriarum victorem
1792 XII, 4 | paupertatis uti solaciis pudet, quoniam quidem eo temporum
1793 XVI, 4 | maximum decus visa est pudicitia.~5.
1794 XVI, 3 | quasi exprobraret aetatem, puduit, numquam more aliarum, quibus
1795 XII, 6 | exigeret. O felices viros puellarum quibus populus Romanus loco
1796 V, 5 | et maerent cum vanos et pueriles animos, omnis solidae voluptatis
1797 XV, 1 | occursus? Ubi matre visa semper puerilis hilaritas?'~2.
1798 XVIII, 4| respice: Marcum blandissimum puerum, ad cuius conspectum nulla
1799 VI, 3 | venerit in maximam quidem ac pulcherrimam urbem, non tamen suam.~4.
1800 XX, 2 | humilioribus ad summa perrumpit et pulcherrimo divinorum spectaculo fruitur,
1801 XVIII, 7| amisit, quamvis salvo patre pupilla; hanc et pro me dilige.
1802 XIII, 7 | sciebat neminem id ausurum puri oris; at ille abstersit
1803 XI, 2 | saturatam multo conchylio purpuram, intextam auro variisque
1804 IX, 3 | receptaculum casa est: ne [et] tu pusilli animi es et sordide se consolantis,
1805 XII, 1 | Ne me putes ad elevanda incommoda paupertatis,
1806 IV, 1 | circumscribere. Vincam autem, puto, primum si ostendero nihil
1807 VII, 2 | inmiserunt, in Graeciam Galli; Pyrenaeus Germanorum transitus non
1808 V, 6 | quidem ipsum persuasione quadam et consensu iam asperius
1809 | quaecumque
1810 VIII, 3 | arbitrium nisi vilissima quaeque non caderent.~4.
1811 VI, 3 | unde domo' quisque sit quaere: videbis maiorem partem
1812 VII, 4 | eadem causa relinquendi quaerendique patriam fuit: alios excidia
1813 VI, 2 | et opulentum vitiis locum quaerens, alios liberalium studiorum
1814 VII, 7 | victoris metus longinqua quaerentem in Italiam detulit. Hic
1815 XIX, 7 | exanimi viro haerens non quaereret quemadmodum inde exiret
1816 XX, 2 | Terras primum situmque earum quaerit, deinde condicionem circumfusi
1817 XIX, 2 | aeger convalui; illa pro quaestura mea gratiam suam extendit
1818 XX, 1 | ad id referre quod dolet, qualem me cogites accipe: laetum
1819 XIII, 2 | utendum erit: 'si contra unam quamlibet partem fortunae satis tibi
1820 VI, 6 | dicant inesse naturalem quandam inritationem animis commutandi
1821 | quando
1822 | quandoque
1823 VIII, 5 | gradu properemus, emetiamur quascumque terras: nullum inveniri
1824 XVIII, 6| nihil de condicione mea querar, fuerim tantum nihil amplius
1825 XVIII, 9| nefas est te quod vixeris queri. ~
1826 XIX, 2 | petulantia rustica, nihil quies, nihil secreti et ad otium
1827 XVIII, 2| in hoc se ad tranquillam quietamque vitam recepit ut tibi vacet.~
1828 VI, 6 | ignota dimittit, vaga et quietis inpatiens et novitate rerum
1829 IX, 7 | Num dubitas quin se ille [Marcellus] tantus
1830 VII, 2 | Asia turba est; Miletus quinque et septuaginta urbium populum
1831 | quisque
1832 II, 4 | dum nasceris, et ad vitam quodam modo exposita es. Crevisti
1833 | quomodo
1834 | quot
1835 XII, 2 | turba dimittitur. Militantes quotam partem rerum suarum secum
1836 XVII, 4 | passus est. Beneficio tamen rapacis ingenii plus quam pro tempore
1837 II, 5 | tuis mortuum funeraveras, raptum me audisti: hoc adhuc defuerat
1838 X, 5 | aliqua faucium dulcedo sed raritas et difficultas parandi facit.
1839 X, 9 | exsorpsisset, aere alieno oppressus rationes suas tunc primum coactus
1840 XVII, 2 | saeviendum colligit: at quisquis rationi cessit, in perpetuum componitur.
1841 XVII, 2 | vel amoena delectes, ut rationum accipiendarum diligentia,
1842 IX, 5 | videretur quod ab exule recederet! Quantus vir fuit qui in
1843 XV, 2 | efficacissimas ad vexandos animos recentis conversationis notas. Nam
1844 II, 5 | emiseras ossa trium nepotum recepisti; intra vicesimum diem quam
1845 XVIII, 2| tranquillam quietamque vitam recepit ut tibi vacet.~3.
1846 IX, 3 | eiecit in qua lautissimum receptaculum casa est: ne [et] tu pusilli
1847 XV, 3 | desiderium molliente; si non recessisses, ultimum certe fructum biduo
1848 XIX, 7 | oportet et animum a luctu recipias et id agas ne quis te putet
1849 II, 5 | haberes] ubi se dolor tuus reclinaret. Transeo tot pericula, tot
1850 | recte
1851 XX, 1 | tamen tuas subinde ad me recurrere nec quemquam nunc ex liberis
1852 XX, 2 | cursusque eius alternos et recursus; tunc quidquid inter caelum
1853 X, 7 | morituri, ne fallerent, redibant.~8.
1854 XVI, 7 | in patriam quam cum filio rediit. Eundem iam reducem et in
1855 XIX, 5 | qui pari periculo minus redimit.~6.
1856 XV, 3 | huic te malo praeparaverat: redisti, non ut voluptatem ex filio
1857 IX, 6 | deformatum virum. Illi quidem reditum inpetravit senatus publicis
1858 IX, 4 | exilium ire, qui sine illo rediturus esset, quam illum in exilio
1859 XVI, 7 | filio rediit. Eundem iam reducem et in re publica florentem
1860 XIX, 7 | Haec non ideo refero ut laudes eius exequar,
1861 XX, 1 | est manum saepius ad id referre quod dolet, qualem me cogites
1862 VIII, 6 | sublimi semper habeam, quantum refert mea quid calcem? ~
1863 VI, 7 | nihilo minus ipsi mundo refertur, per omnis signorum partes
1864 XIX, 3 | carissima, solacium quo reficiaris: illi te quantum potes iunge,
1865 IX, 8 | fractas et adflictas partes refovet, trahit Aegyptus infida,
1866 XVI, 3 | maximum generis humani bonum refulserunt; non te, bene in antiqua
1867 IX, 3 | In eam te regionem casus eiecit in qua lautissimum
1868 X, 5 | caeci transeunt et omnes regiones pervagantur, maria traiciunt
1869 VII, 1 | volunt in mediis barbarorum regionibus Graecae urbes? Quid inter
1870 VI, 4 | positio et opportunitas regionis plures adlicit, deserta
1871 XII, 7 | cum defuerit Scipioni dos, Regulo mercennarius, Menenio funus,
1872 XV, 1 | quo viso tristem vultum relaxavi, in quo omnes sollicitudines
1873 VII, 8 | obduxit, transeam, Phocide relicta Graii qui nunc Massiliam
1874 X, 7 | itaque tunc per fictiles deos religiose iurabatur: qui illos invocaverant,
1875 XIII, 8 | sacrarum ruinae calcantur, quas religiosi aeque ac stantis adorant.
1876 VII, 4 | Nec omnibus eadem causa relinquendi quaerendique patriam fuit:
1877 IX, 6 | die illum exulem Brutus relinquere non potuit, Caesar videre.
1878 IX, 4 | esset, quam illum in exilio relinqui.~5.
1879 XVIII, 6| quidquid aviae, in me. Floreat reliqua in suo statu turba: nihil
1880 XII, 6 | acceperunt, quia nihil illis reliquerat pater: aequum mehercules
1881 VII, 7 | profugum capta patria, exiguas reliquias trahentem, necessitas et
1882 VIII, 1 | exilio adhaerent, satis hoc remedii putat Varro, doctissimus
1883 XVIII, 8| tam sollemne officium pro remedio erit; non potest enim animum
1884 V, 3 | Illis gravis est quibus repentina est: facile eam sustinet
1885 V, 4 | unde posset sine motu meo repetere. Intervallum inter illa
1886 X, 3 | a quibus nondum poenas repetimus, aves petere. Undique convehunt
1887 XIX, 2 | nihil secreti et ad otium repositi mores obstiterunt quominus
1888 X, 8 | Capitolini Iovis gremio reposuerat -- quam Apicius nostra memoria
1889 XIII, 4 | moveri posse, qui omnia in se reposuit, qui ab opinionibus vulgi
1890 I, 1 | obliganda vulnera vestra reptare.~2.
1891 XIII, 5 | praeturae et consulatus repulsam? ignominia illa praeturae
1892 II, 1 | ingeram; omnia proferam et rescindam quae iam obducta sunt.~2.
1893 VI, 7 | partes discurrit, numquam resistit; perpetua eius agitatio
1894 XII, 4 | quotiens ad antiqua exempla respexi, paupertatis uti solaciis
1895 XIV, 3 | indulgentia ad utilitatem respexit; non potes itaque ea in
1896 XVI, 2 | quod ad quasdam feminas respicias quarum tristitiam semel
1897 VI, 5 | hoc saxum? Quid ad copias respicienti ieiunius? Quid ad homines
1898 VII, 7 | imperium nempe auctorem exulem respicit, quem profugum capta patria,
1899 XIX, 1 | miscuisti, in huius primum respirasti sinu.~2.
1900 XIII, 8 | potiorem videri. His ego respondebo et exilium saepe contemptione
1901 XIII, 1 | Responderi potest: 'quid artificiose
1902 XI, 2 | si illi quidquid amisit restitueris, nihil ages; plus enim restituto
1903 XI, 2 | restitueris, nihil ages; plus enim restituto deerit ex eo quod cupit
1904 IX, 8 | trahit illum ad se Africa resurgentis belli minis plena, trahit
1905 XVII, 2 | occupationibus abductus est resurgit et ipsa quiete impetum ad
1906 I, 2 | propositum meum erant rursus quae retardarent: dolori tuo, dum recens
1907 X, 6 | negotiatio, multum militia rettulerit, cum indagati undique cibi
1908 XVII, 4 | fundamenta: nunc ad illas revertere; tutam te praestabunt.~5.
1909 X, 11 | divitias non ad rationem revocantibus, cuius certi fines sunt,
1910 II, 2 | consolandi, obliterata mala revocare et animum in omnium aerumnarum
1911 XII, 4 | a quo coepit Stoicorum rigida ac virilis sapientia, satis
1912 XVII, 3 | tibi patris mei antiquus rigor permisit, omnes bonas artes
1913 VII, 6 | conditorem et Evandrum in ripa Tiberis regna Arcadum conlocantem?
1914 VII, 9 | Hispani, quod ex similitudine ritus apparet; eadem enim tegmenta
1915 XIII, 2 | partem fortunae satis tibi roboris est, idem adversus omnis
1916 I, 3 | consolandos suos ex ipso rogo caput adlevanti? Omnis autem
1917 IX, 3 | id fortiter pateris quia Romuli casam nosti. Dic illud potius: '
1918 XIII, 8 | contemni quam aedium sacrarum ruinae calcantur, quas religiosi
1919 III, 1 | fateor; non summam cutem rupit, pectus et viscera ipsa
1920 | rursus
1921 XII, 5 | discessisse et ab eo desertum esse rus, quod senatui publice curari
1922 XIX, 2 | tanta feminarum petulantia rustica, nihil quies, nihil secreti
1923 XVI, 7 | Rutilia Cottam filium secuta est
1924 XI, 7 | exercentur: animus quidem ipse sacer et aeternus est et cui non
1925 XIII, 8 | illum contemni quam aedium sacrarum ruinae calcantur, quas religiosi
1926 XVI, 3 | Non te maximum saeculi malum, inpudicitia, in numerum
1927 XX, 2 | futurumque est vadit omnibus saeculis. ~
1928 X, 8 | professus disciplina sua saeculum infecit.' Cuius exitum nosse
1929 XX, 1 | quia naturale est manum saepius ad id referre quod dolet,
1930 XVII, 2 | et ipsa quiete impetum ad saeviendum colligit: at quisquis rationi
1931 I, 2 | dolori tuo, dum recens saeviret, sciebam occurrendum non
1932 XIII, 6 | opportunus; qui vero adversus saevissimos casus se extollit et ea
1933 VII, 1 | ostentat: non perpetuae hiemis saevitia, non hominum ingenia ad
1934 II, 4 | expectares, amisisti; et ne saevitiam suam fortuna leviorem diducendo
1935 XIX, 6 | est cui etiam periculosi sales placent, omnem verborum
1936 X, 10 | mentis homini ultima potio saluberrima fuit: tunc venena edebat
1937 XIX, 2 | sermonis quidem aut clarae salutationis sustinuit audaciam, pro
1938 XVIII, 2| Respice fratres meos, quibus salvis fas tibi non est accusare
1939 XVIII, 7| quod me amisit, quamvis salvo patre pupilla; hanc et pro
1940 X, 8 | vivebat dictator noster qui Samnitium legatos audit cum vilissimum
1941 XVII, 3 | ad liberalia studia: illa sanabunt vulnus tuum, illa omnem
1942 X, 5 | parandi facit. Alioqui, si ad sanam illis mentem placeat reverti,
1943 X, 3 | etiam prodest; invitus enim sanatur et, si remedia ne coactus
1944 XIX, 6 | effugerunt infamiam, velut unicum sanctitatis exemplum suspexit et, quod
1945 XV, 4 | Non ex intacto corpore tuo sanguis hic fluxit: per ipsas cicatrices
1946 XVIII, 2| industria consecutus est, alter sapienter contempsit. Adquiesce alterius
1947 V, 6 | populi scita ex magna parte sapientes abrogant. ~
1948 IX, 7 | inbuisti ut scires omnem locum sapienti viro patriam esse. Quid
1949 XII, 4 | Stoicorum rigida ac virilis sapientia, satis constat: num ergo
1950 XVII, 4 | voluisset te praeceptis sapientiae erudiri potius quam inbui!
1951 XVII, 4 | istas quae litteris non ad sapientiam utuntur sed ad luxuriam
1952 V, 2 | omnis miserias leniendas, sapientibus me viris dedi et nondum
1953 XII, 1 | putat, uti tantum praeceptis sapientium, primum aspice quanto maior
1954 X, 5 | Pretiosos autem non eximius sapor aut aliqua faucium dulcedo
1955 XII, 2 | Circumcisae sunt peregrinantium sarcinae, et quotiens festinationem
1956 XI, 6 | hanc circumfusam gravem sarcinam licet, celeri et volucri
1957 XI, 3 | ullus sufficiet umor ad satiandum eum cuius desiderium non
1958 XVIII, 5| cogitationibus illa neminem satiatura garrulitas? Deos oro, contingat
1959 XI, 2 | Sed desiderat saturatam multo conchylio purpuram,
1960 III, 1 | quemadmodum tirones leviter saucii tamen vociferantur et manus
1961 VII, 9 | totiens huius aridi et spinosi saxi mutatus est populus!~10.
1962 VI, 5 | abruptum undique quam hoc saxum? Quid ad copias respicienti
1963 VI, 4 | loca et asperrimas insulas, Sciathum et Seriphum, Gyaram et Cossuran
1964 I, 2 | tuo, dum recens saeviret, sciebam occurrendum non esse ne
1965 XIII, 7 | ob hoc moleste ferre quod sciebat neminem id ausurum puri
1966 IX, 3 | humanorum divinorumque scientia. Nullus angustus est locus
1967 X, 8 | iuventutis abire iussi sunt scientiam popinae professus disciplina
1968 XII, 6 | deciens sestertio nubunt quam Scipionem, cuius liberi a senatu,
1969 XII, 6 | Scipionis filiae ex aerario dotem
1970 IX, 7 | disciplinis inbuisti ut scires omnem locum sapienti viro
1971 V, 6 | populus iussit, sed populi scita ex magna parte sapientes
1972 XII, 5 | Africa funderet, ad senatum scripsit mercennarium suum discessisse
1973 VII, 1 | Persasque Macedonicus sermo? Scythia et totus ille ferarum indomitarumque
1974 II, 2 | via mederi, sed urere ac secare. Quid consequar? ut pudeat
1975 XIII, 4 | qui ab opinionibus vulgi secessit? Plus etiam quam ignominia
1976 XIX, 2 | rustica, nihil quies, nihil secreti et ad otium repositi mores
1977 XIII, 3 | quem non violaverit hoc secretum et infixum visceribus ipsis
1978 XV, 2 | diem quam perculsus sum securam nec quicquam tale metuentem
1979 IV, 3 | esse miserum. Adiciam, quo securior sis, ne fieri quidem me
1980 X, 5 | cum famem exiguo possint sedare, magno inritant.~6.
1981 VII, 1 | populosque universos mutasse sedem. Quid sibi volunt in mediis
1982 VI, 6 | inritationem animis commutandi sedes et transferendi domicilia;
1983 VI, 3 | partem esse quae relictis sedibus suis venerit in maximam
1984 VII, 4 | expulerunt; alios domestica seditio summovit; alios nimia superfluentis
1985 XIX, 2 | verecundiam. Nihil illi seductum vitae genus, nihil modestia
1986 XVI, 5 | ex quo te virtutes tuae seduxerunt; tantum debes a feminarum
1987 VI, 8 | isdem quibus divina constant seminibus compositum, moleste ferre
1988 XII, 6 | Scipionem, cuius liberi a senatu, tutore suo, in dotem aes
1989 XII, 5 | desertum esse rus, quod senatui publice curari dum abesset
1990 XII, 5 | Poenos in Africa funderet, ad senatum scripsit mercennarium suum
1991 IX, 6 | quidem reditum inpetravit senatus publicis precibus, tam sollicitus
1992 VII, 7 | maria sequebatur colonos senex.~8.
1993 VII, 3 | Liberos coniugesque et graves senio parentes traxerunt. Alii
1994 XVIII, 7| matrem doleat tantum, non et sentiat.~8.
1995 XI, 4 | naturalem modum, paupertatem non sentiet; qui naturalem modum excedet,
1996 XVI, 1 | rationem temperamentum est et sentire desiderium et opprimere.~
1997 XII, 1 | paupertatis, quam nemo gravem sentit nisi qui putat, uti tantum
1998 VII, 2 | est; Miletus quinque et septuaginta urbium populum in diversa
1999 XIX, 5 | amplius est, discrimine vitae sepulcrum viro quaerere; maior est
2000 XIX, 5 | caput suum periculis pro sepultura obiecit et, dum cogitat
2001 VII, 7 | relictis aris suis trans maria sequebatur colonos senex.~8.
2002 VIII, 2 | quocumque nos moverimus sequentur, natura communis et propria
2003 X, 1 | mutatio, quamvis eam paupertas sequeretur; in qua nihil mali esse,
2004 XVI, 7 | comprimendaque aegritudine optime sequeris exemplum. ~
2005 XII, 5 | plebem publicae gratiae sequester fuit, aere conlato funeratus
2006 XI, 4 | quoque opibus paupertas sequetur. Necessariis rebus et exilia
|