|
1.
Maximum
adhuc solacium tuum tacueram, sororem tuam, illud fidelissimum tibi pectus, in
quod omnes curae tuae pro indiviso transferuntur, illum animum omnibus nobis
maternum. Cum hac tu lacrimas tuas miscuisti, in huius primum respirasti
sinu.
2.
Illa quidem adfectus tuos semper sequitur; in mea
tamen persona non tantum pro te dolet. Illius manibus in urbem perlatus sum,
illius pio maternoque nutricio per longum tempus aeger convalui; illa pro
quaestura mea gratiam suam extendit et, quae ne sermonis quidem aut clarae
salutationis sustinuit audaciam, pro me vicit indulgentia verecundiam. Nihil
illi seductum vitae genus, nihil modestia in tanta feminarum petulantia
rustica, nihil quies, nihil secreti et ad otium repositi mores obstiterunt
quominus pro me etiam ambitiosa fieret.
3.
Hoc est, mater carissima, solacium quo reficiaris:
illi te quantum potes iunge, illius artissimis amplexibus alliga. Solent
maerentes ea quae maxime diligunt fugere et libertatem dolori suo quaerere: tu
ad illam te, quidquid cogitaveris, confer; sive servare istum habitum voles
sive deponere, apud illam invenies vel finem doloris tui vel comitem.
4.
Sed si prudentiam perfectissimae feminae novi, non
patietur te nihil profuturo maerore consumi et exemplum tibi suum, cuius ego
etiam spectator fui, narrabit. Carissimum virum amiserat, avunculum nostrum,
cui virgo nupserat, in ipsa quidem navigatione; tulit tamen eodem tempore et
luctum et metum evictisque tempestatibus corpus eius naufraga evexit.
5.
O quam multarum egregia opera in obscuro iacent! Si
huic illa simplex admirandis virtutibus contigisset antiquitas, quanto
ingeniorum certamine celebraretur uxor quae oblita inbecillitatis, oblita
metuendi etiam firmissimis maris, caput suum periculis pro sepultura obiecit
et, dum cogitat de viri funere, nihil de suo timuit! Nobilitatur carminibus
omnium quae se pro coniuge vicariam dedit: hoc amplius est, discrimine vitae
sepulcrum viro quaerere; maior est amor qui pari periculo minus redimit.
6.
Post hoc nemo miretur quod per sedecim annos quibus
Aegyptum maritus eius optinuit numquam in publico conspecta est, neminem
provincialem domum suam admisit, nihil a viro petit, nihil a se peti passa est.
Itaque loquax et in contumelias praefectorum ingeniosa provincia, in qua etiam
qui vitaverunt culpam non effugerunt infamiam, velut unicum sanctitatis
exemplum suspexit et, quod illi difficillimum est cui etiam periculosi sales
placent, omnem verborum licentiam continuit et hodie similem illi, quamvis
numquam speret, semper optat. Multum erat, si per sedecim annos illam provincia
probasset: plus est quod ignoravit.
7.
Haec non ideo refero ut laudes eius exequar, quas
circumscribere est tam parce transcurrere, sed ut intellegas magni animi esse
feminam quam non ambitio, non avaritia, comites omnis potentiae et pestes,
vicerunt, non metus mortis iam exarmata nave naufragium suum spectantem
deterruit quominus exanimi viro haerens non quaereret quemadmodum inde exiret
sed quemadmodum efferret. Huic parem
virtutem exhibeas oportet et animum a luctu recipias et id agas ne quis te
putet partus tui paenitere.
|