Cap.

 1   3|       Tum Secundus «nihilne te» inquit, «Materne, fabulae malignorum
 2   3|   securiorem?» Tum ille «leges» inquit «quid Maternus sibi debuerit,
 3   3|  tragoediae istae non satiant,» inquit Aper «quo minus omissis
 4   5|                 5-~ ~«Ego vero» inquit Secundus, «antequam me iudicem
 5   5|   locupletiorem.» «Securus sit» inquit Aper «et Saleius Bassus
 6  11|   subridens Maternus «parantem» inquit «me non minus diu accusare
 7  14|          num parum tempestivus» inquit «interveni secretum consilium
 8  14| tractantibus?» «Minime, minime» inquit Secundus, «atque adeo vellem
 9  14|     similior oratio.» «Me vero» inquit «[et] sermo iste infinita
10  15|      denegares.» «Neque illius» inquit «sermonis mei paenitentiam
11  16|                  16-~ ~«Magnam» inquit Secundus «et dignam tractatu
12  16|           Et Messalla «aperiam» inquit «cogitationes meas, si illud
13  16|        adiuvetis.» «Pro duobus» inquit Maternus «promitto: nam
14  16|         concordiam.» «Non enim» inquit Aper «inauditum et indefensum
15  24|       dixisset, «adgnoscitisne» inquit Maternus «vim et ardorem
16  27|                27-~ ~«At parce» inquit Maternus «et potius exsolve
17  27|     tuos lacessendo.» «Non sum» inquit «offensus Apri mei disputatione,
18  27|     adfectus proferre.» «Perge» inquit Maternus «et cum de antiquis
19  33|       Et Maternus «mihi quidem» inquit «susceptum a te munus adeo
20  42|     dies esset exactus.» «Fiet» inquit Maternus «postea arbitratu
21  42|        et Aprum complexus «Ego» inquit «te poetis, Messalla autem
22  42|     rhetoribus et scholasticis» inquit. Cum adrisissent, discessimus. ~