Cap.

 1   5|        quam reo et periclitanti eloquentia, praesidium simul ac telum,
 2   8|   beneficio venisse, [sed] ipsa eloquentia; cuius numen et caelestis
 3  10|        quamcumque aliam speciem eloquentia habeat, anteponendam ceteris
 4  11|   melius innocentia tuetur quam eloquentia, nec vereor ne mihi umquam
 5  21|     occupationes rerum minus in eloquentia effecerit, quam divinum
 6  23|         Virgilio legunt, quibus eloquentia Aufidii Bassi aut Servilii
 7  24|         causas cur in tantum ab eloquentia eorum recesserimus, cum
 8  26| gradibus fracta sit et deminuta eloquentia.» ~
 9  27|     magis degeneravimus quam ab eloquentia.» ~
10  30|       exuberat illa admirabilis eloquentia; neque oratoris vis et facultas,
11  32|      arbitror, cur in tantum ab eloquentia antiquorum oratorum recesserimus.
12  32|      verbis refert, quidquid in eloquentia effecerit, id se non rhetorum [
13  34|       vera statim et incorrupta eloquentia imbuebantur; et quamquam
14  36|  abiectum eloqui poterat. Magna eloquentia, sicut flamma, materia alitur
15  36|       persuaserant neminem sine eloquentia aut adsequi posse in civitate
16  36|    censere, nisi qui ingenio et eloquentia sententiam suam tueretur,
17  37|    magnam potentiam sine aliqua eloquentia consecutum. His accedebat
18  39|        debilitatur ac frangitur eloquentia. Ipsam quin immo curam et
19  40|         magna illa et notabilis eloquentia alumna licentiae, quam stulti
20  40|         rei publicae Gracchorum eloquentia fuit, ut pateretur et leges,
21  41|    summa illa laus et gloria in eloquentia neque illis modus et temperamentum