Cap.

 1   2|               venerunt ad eum Marcus Aper et Iulius Secundus, celeberrima
 2   2|       profluens sermo non defuit, et Aper omni eruditione imbutus
 3   3|           istae non satiant,» inquit Aper «quo minus omissis orationum
 4   5|       Secundus, «antequam me iudicem Aper recuset, faciam quod probi
 5   5| locupletiorem.» «Securus sit» inquit Aper «et Saleius Bassus et quisquis
 6  11|              11-~ ~Quae cum dixisset Aper acrius, ut solebat, et intento
 7  11|           diu accusare oratores quam Aper laudaverat (fore enim arbitrabar
 8  12|              et secretum ipsum, quod Aper increpabat, tantam mihi
 9  12|         natus, atque, ut tu dicebas, Aper, in locum teli repertus.
10  12|           illud certe mihi concedes, Aper, non minorem honorem Homero
11  15|                            15-~ ~Tum Aper: «non desinis, Messalla,
12  15|           aut Maternum aut te ipsum, Aper, quamquam interdum in contrarium
13  16|       concordiam.» «Non enim» inquit Aper «inauditum et indefensum
14  24|                       24-~ ~Quae cum Aper dixisset, «adgnoscitisne»
15  24|              iis quos insectatus est Aper comparamus. Ac ne ipse quidem
16  25|              quos alios antiquiorum [Aper] agitare non destitit, non
17  26|          Cassium Severum, quem solum Aper noster nominare ausus est,
18  26|              superat, quorum neminem Aper nominare et velut in aciem
19  27|            minus iratus, antequam te Aper offenderet maiores tuos
20  33|          vultu videntur.» Deinde cum Aper quoque et Secundus idem