| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Cornelius Tacitus Dialogus de oratoribus IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1504 34 | altercationes quoque exciperet et iurgiis interesset utque sic dixerim,
1505 35 | Cicero, «ludum impudentiae» iussi sunt. Sed ut dicere institueram,
1506 1 | Saepe ex me requiris, Iuste Fabi, cur, cum priora saecula
1507 16 | quaestionem movisti. Sed quis eam iustius explicabit quam tu, ad cuius
1508 31 | de honesto et turpi, de iusto et iniusto disputatur; haec
1509 6 | potentis venire plerumque ad iuvenem et pauperem, ut aut sua
1510 34 | constantiae, plurimum iudicii iuvenibus statim contingebat, in media
1511 2 | cupiditate et quodam ardore iuvenili, ut fabulas quoque eorum
1512 28 | inopia hominum, sed desidia iuventutis et neglegentia parentum
1513 | iuxta
1514 30 | accepimus, quorum infinitus labor et cotidiana meditatio et
1515 30 | in quibus et ipsis parum laboratur: nec in auctoribus cognoscendis
1516 11 | iam me deiungere a forensi labore constitui, nec comitatus
1517 40 | oritur. Quem enim oratorem Lacedae- monium, quem Cretensem accepimus?
1518 10 | illos et ad pugnam natos lacertos levitate iaculi aut iactu
1519 27 | offenderet maiores tuos lacessendo.» «Non sum» inquit «offensus
1520 12 | litigatore nec inter sordes ac lacrimas reorum componuntur, sed
1521 25 | ad Servium Galbam et C. Laelium attinet, et si quos alios
1522 14 | Materni pro carminibus suis laeta, utque poetas defendi decebat,
1523 7 | ipso fatear, non eum diem laetiorem egi, quo mihi latus clavus
1524 23 | Nam et te, Messalla, video laetissima quaeque antiquorum imitantem,
1525 4 | te poeticae exerceo. Quo laetor magis oblatum nobis iudicem,
1526 23 | aegrum non esse: fortem et laetum et alacrem volo. prope abest
1527 26 | actores ita utuntur, ut lascivia verborum et levitate sententiarum
1528 29 | parvulos adsuefaciunt, sed lasciviae et dicacitati, per quae
1529 10 | iucunditatem et elegorum lascivias et iamborum amaritudinem [
1530 17 | 17-~ ~Sed transeo ad Latinos oratores, in quibus non
1531 7 | laetiorem egi, quo mihi latus clavus oblatus est, vel
1532 19 | orationum spatia, atque id ipsum laudabat, si dicendo quis diem eximeret.
1533 26 | contentus neminem sequentium laudare ausus est nisi in publicum
1534 10 | ipsis auditoriis praecipue laudari et mox omnium sermonibus
1535 24 | satis enim illos fama sua laudat), sed causas cur in tantum
1536 24 | quemquam nostrum, quamquam modo laudati sumus, iis quos insectatus
1537 11 | fore enim arbitrabar ut a laudatione eorum digressus detrectaret
1538 24 | Igitur exprome nobis non laudationem antiquorum (satis enim illos
1539 31 | deliberationibus [de utilitate, in laudationibus] de honestate disserimus,
1540 23 | infirmitate, in quo sola sanitas laudatur. Vos vero, [viri] disertissimi,
1541 11 | accusare oratores quam Aper laudaverat (fore enim arbitrabar ut
1542 9 | inanis et gaudium volucre. laudavimus nuper ut miram et eximiam
1543 9 | voluptatem autem brevem, laudem inanem et infructuosam consequuntur.
1544 21 | ut Caelium ex ea parte laudet qua antiquus est. Concedamus
1545 19 | suae insereret, in caelum laudibus ferebatur. Nec mirum; erant
1546 26 | auditu fas esse debeat, laudis et gloriae et ingenii loco
1547 32 | tamquam oratori necessariam laudo, ineptiis meis plausisse.»~
1548 22 | oratorem, sicut locupletem ac lautum patrem familiae, non eo
1549 39 | tribus et municipiorum etiam legationes ac pars Italiae periclitantibus
1550 38 | apud centumviros dictus legatur, exceptis orationibus Asinii,
1551 27 | esse eius modi sermonum legem, iudicium animi citra damnum
1552 18 | parum Atticus videretur. legistis utique et Calvi et Bruti
1553 32 | ita laude prosequitur, ut legitime studuisse, ut per omnis
1554 23 | et Lucretium pro Virgilio legunt, quibus eloquentia Aufidii
1555 31 | iudicis vel instiget vel leniat, qui scit quid ira, promptius
1556 6 | sollicitudo commendat eventum et lenocinatur voluptati. Sed extemporalis
1557 21 | rege ceterosque eiusdem lentitudinis ac teporis libros legit,
1558 37 | quoque et oratione valuisse; Lentulos et Metellos et Lucullos
1559 22 | carent vitiis antiquitatis: lentus est in principiis, longus
1560 26 | varietate eruditionis et lepore urbanitatis et ipsarum virium
1561 35 | quidem etsi tamquam plane leviores et minus prudentiae exigentes
1562 10 | mavis et summa adepturus in levioribus subsistis. ut si in Graecia
1563 31 | quasdam artis haurire, omnes libare debet. Ideoque et iuris
1564 9 | et subsellia conducit et libellos dispergit. Et ut beatissimus
1565 8 | sum, et Crispum Vibium (libentius enim novis et recentibus
1566 38 | horas perorare cogebatur et liberae comperendinationes erant
1567 6 | contingit. Quid enim dulcius libero et ingenuo animo et ad voluptates
1568 10 | et probata sit fides et libertas excusata.» ~
1569 27 | loquaris, utere antiqua libertate, a qua vel magis degeneravimus
1570 13 | potentia est? tantum posse liberti solent. Ne vero «dulces,»
1571 7 | apud principem ipsos illos libertos et procuratores principum
1572 8 | sunt civitatis ac, donec libuit, principes fori, nunc principes
1573 40 | notabilis eloquentia alumna licentiae, quam stulti libertatem
1574 37 | P. Quintius defensus aut Licinius Archias faciunt: Catilina
1575 31 | accedentibus controversiis linguam modo et vocem exercerent,
1576 33 | tantum et velut vestigia ac liniamenta quaedam ostendisse videaris.
1577 12 | causidicum, sed Orphea ac Linum ac, si introspicere altius
1578 23 | populus audit, vix denique litigator perpetitur: adeo maesti
1579 12 | nec sedente ante ostium litigatore nec inter sordes ac lacrimas
1580 5 | enim, quatenus arbitrum litis huius [inveniri], non patiar
1581 17 | inferentem arma Britanniae arcere litoribus et pellere adgressi sunt.
1582 2 | imbutus contemnebat potius litteras quam nesciebat, tamquam
1583 2 | naturae quam institutione et litteris famam eloquentiae consecutum.
1584 25 | credo solitos et invidere et livere et ceteris humanae infirmitatis
1585 12 | componuntur, sed secedit animus in loca pura atque innocentia fruiturque
1586 29 | obsessus animus quantulum loci bonis artibus relinquit?
1587 22 | Ego autem oratorem, sicut locupletem ac lautum patrem familiae,
1588 6 | ipsos quin immo orbos et locupletes et potentis venire plerumque
1589 5 | accusatur, non alium video reum locupletiorem.» «Securus sit» inquit Aper «
1590 8 | hunc Eprium, de quo modo locutus sum, et Crispum Vibium (
1591 32 | propriis, aliter commodatis, longeque interesse manifestum est,
1592 41 | paratos. Quid enim opus est longis in senatu sententiis, cum
1593 15 | etiam Graecis accidisse ut longius absit [ab] Aeschine et Demosthene
1594 22 | lentus est in principiis, longus in narrationibus, otiosus
1595 27 | Maternus «et cum de antiquis loquaris, utere antiqua libertate,
1596 29 | qui domi quicquam aliud loquatur? Quos alios adulescentulorum
1597 12 | pectora influxit: sic oracula loquebantur. Nam lucrosae huius et sanguinantis
1598 37 | sciamusque nos de ea re loqui, quae facilius turbidis
1599 9 | Agamemnon aut Iason diserte loquitur? Quis ideo domum defensus
1600 5 | periculum increpuit, non hercule lorica et gladius in acie firmius
1601 13 | ferant; nec insanum ultra et lubricum forum famamque pallentem
1602 20 | ex Horatii et Virgilii et Lucani sacrario prolatus. Horum
1603 34 | statim contingebat, in media luce studentibus atque inter
1604 12 | 12-~ ~Nemora vero et luci et secretum ipsum, quod
1605 23 | versantur ante oculos isti, qui Lucilium pro Horatio et Lucretium
1606 9 | ipsi dicunt, in nemora et lucos, id est in solitudinem secedendum
1607 23 | Lucilium pro Horatio et Lucretium pro Virgilio legunt, quibus
1608 12 | oracula loquebantur. Nam lucrosae huius et sanguinantis eloquentiae
1609 37 | Lentulos et Metellos et Lucullos et Curiones et ceteram procerum
1610 10 | Graecia natus esses, ubi ludicras quoque artis exercere honestum
1611 35 | claudere, ut ait Cicero, «ludum impudentiae» iussi sunt.
1612 22 | sensus apte et cum quodam lumine terminantur. Nihil excerpere,
1613 10 | amaritudinem [et] epigrammatum lusus et quamcumque aliam speciem
1614 28 | curasque, sed remissiones etiam lususque puerorum sanctitate quadam
1615 25 | et Hyperides et Lysias et Lycurgus obtinent, omnium autem concessu
1616 10 | heroici carminis sonum, sed lyricorum quoque iucunditatem et elegorum
1617 12 | Euripidis aut Sophoclis quam Lysiae aut Hyperidis includi. Pluris
1618 25 | Aeschines et Hyperides et Lysias et Lycurgus obtinent, omnium
1619 40 | severissimae leges traduntur. Ne Macedonum quidem ac Persarum aut ullius
1620 21 | valetudinario haec ossa et hanc maciem probant: ipse mihi Calvus,
1621 26 | maturitatem quam calamistros Maecenatis aut tinnitus Gallionis:
1622 23 | litigator perpetitur: adeo maesti et inculti illam ipsam,
1623 13 | veniet: statuarque tumulo non maestus et atrox, sed hilaris et
1624 36 | hos ituri in provincias magistratus reverebantur, hos reversi
1625 38 | Calvi, non denique ullius magni oratoris liber apud centumviros
1626 36 | temporum eloquentiam et magnis cumulare praemiis videbantur,
1627 21 | sane C. Caesari, ut propter magnitudinem cogitationum et occupationes
1628 37 | accedebat splendor reorum et magnitudo causarum, quae et ipsa plurimum
1629 37 | composuit, nec Ciceronem magnum oratorem P. Quintius defensus
1630 2 | quam nesciebat, tamquam maiorem industriae et laboris gloriam
1631 28 | severitate ac disciplina maiorum circa educandos formandosque
1632 38 | exerceri solita sint, quod maius argumentum est quam quod
1633 35 | an genus studiorum plus mali ingeniis adferant. Nam in
1634 2 | penitus exciperem, quamvis maligne plerique opinarentur, nec
1635 25 | hos arbitror Brutum non malignitate nec invidia, sed simpliciter
1636 3 | inquit, «Materne, fabulae malignorum terrent, quo minus offensas
1637 26 | eligenda sit forma dicendi, malim hercule C. Gracchi impetum
1638 13 | ad consulatus evexerint, malo securum et quietum Virgilii
1639 37 | tanti fuerit rei publicae malos ferre cives, ut uberem ad
1640 28 | fusa, iam in provincias manant. Quamquam vestra vobis notiora
1641 37 | antiquariorum bibliothecis adhuc manent et cum maxime a Muciano
1642 21 | hercule in omnium studiosorum manibus versantur accusationes quae
1643 16 | ante dixisti et ipse satis manifestus est iam dudum in contrarium
1644 9 | refert aut clientelam aut mansurum in animo cuiusquam beneficium,
1645 2 | haberetur, venerunt ad eum Marcus Aper et Iulius Secundus,
1646 20 | tegulis exstruuntur, sed marmore nitent et auro radiantur? ~
1647 35 | compositae! sequitur autem, ut materiae abhorrenti a veritate declamatio
1648 35 | contrariae. Nempe enim duo genera materiarum apud rhetoras tractantur,
1649 28 | Caesaris, sic Atiam Augusti [matrem] praefuisse educationibus
1650 35 | pestilentiae remedia aut incesta matrum aut quidquid in schola cotidie
1651 3 | ipse formavi. Atque ideo maturare libri huius editionem festino,
1652 26 | Gracchi impetum aut L. Crassi maturitatem quam calamistros Maecenatis
1653 14 | Secundus, «atque adeo vellem maturius intervenisses; delectasset
1654 10 | eloquentiae ferat, errare mavis et summa adepturus in levioribus
1655 | mea
1656 | meam
1657 | meas
1658 | mecum
1659 12 | liber tam inlustris est quam Medea Ovidii aut Varii Thyestes. ~
1660 3 | studiis omne tempus modo circa Medeam, ecce nunc circa Thyestem
1661 41 | minimumque profectus ars medentis habet in iis gentibus, quae
1662 34 | iuvenibus statim contingebat, in media luce studentibus atque inter
1663 23 | corpore quidem valetudinem medici probant quae animi anxietate
1664 41 | orator sicut inter sanos medicus. Quo modo tamen minimum
1665 38 | ab ipso tamen Pollione mediis divi Augusti temporibus
1666 18 | adquiritur, eam docerem in medio sitam et propiorem nobis
1667 10 | oratores sequitur, quoniam mediocris poetas nemo novit, bonos
1668 7 | quam eos, quibus mihi pro mediocritate huius quantulaecumque in
1669 6 | maiora sunt. Sive accuratam meditatamque profert orationem, est quoddam
1670 14 | consilium et causae alicuius meditationem tractantibus?» «Minime,
1671 33 | ut scientiae meditatio, meditationi facultas, facultati usus
1672 10 | subitae dictionis impetu: meditatus videris [aut] elegisse personam
1673 32 | necessariam laudo, ineptiis meis plausisse.»~
1674 3 | emitteres Catonem non quidem meliorem, sed tamen securiorem?»
1675 21 | ac bonus sanguis implet membra et exsurgit toris ipsosque
1676 37 | subinde admoneo, quaestionis meminerimus sciamusque nos de ea re
1677 32 | Platonis auditorem fuisse memoriae proditum est? Et Cicero
1678 21 | sit, videtur mihi inter Menenios et Appios studuisse. Pacuvium
1679 17 | oratores, in quibus non Menenium, ut puto, Agrippam, qui
1680 16 | quo nos, sed etiam eodem mense extitisse. ~
1681 9 | indulgentiam principis ingenio mereri: quanto tamen pulchrius,
1682 26 | induere quam fucatis et meretriciis vestibus insignire. Neque
1683 31 | dicendi genus plus fidei meretur: apud hos dedisse operam
1684 18 | C. Carboni quosque alios merito antiquos vocaverimus; sunt
1685 12 | detrectent: nec ullus Asinii aut Messallae liber tam inlustris est
1686 17 | et Brutum et Asinium et Messallam: quos quid antiquis potius
1687 37 | oratione valuisse; Lentulos et Metellos et Lucullos et Curiones
1688 31 | iucunditatem; ne Epicuri quidem et Metrodori honestas quasdam exclamationes
1689 5 | invidis vero et inimicis metum et terrorem ultro feras,
1690 | meus
1691 16 | vocamus annorum duodecim milia nongentos quinquaginta quattuor
1692 8 | alterius [bis alterius] ter milies sestertium praestat, quamquam
1693 28 | honestas, et sive ad rem militarem sive ad iuris scientiam
1694 37 | Archias faciunt: Catilina et Milo et Verres et Antonius hanc
1695 5 | opposuit? Qua accinctus et minax disertam quidem, sed inexercitatam
1696 41 | medicus. Quo modo tamen minimum usus minimumque profectus
1697 41 | modo tamen minimum usus minimumque profectus ars medentis habet
1698 29 | vilissimus nec cuiquam serio ministerio adcommodatus. Horum fabulis
1699 41 | corporibus utuntur, sic minor oratorum honor obscuriorque
1700 8 | oblitteratis exemplis utor) non minores esse in extremis partibus
1701 2 | et in publico adsectabar mira studiorum cupiditate et
1702 22 | est. Illi enim antiquos mirabantur, ipse suorum temporum eloquentiam
1703 9 | volucre. laudavimus nuper ut miram et eximiam Vespasiani liberalitatem,
1704 41 | saeculis aut illi, quos miramur, his nati essent, ac deus
1705 18 | Catone Appium Caecum magis mirarentur? satis constat ne Ciceroni
1706 15 | vetera tantum et antiqua mirari, nostrorum autem temporum
1707 21 | qui et carmina eorundem miratur. fecerunt enim et carmina
1708 37 | secura velint, [periculosa mirentur]. ~
1709 31 | plerumque haec ipsa in vicem misceantur: de quibus copiose et varie
1710 23 | nitorem et cultum verborum miscetis, ea electio inventionis,
1711 41 | advocat nisi aut nocens aut miser? Quod municipium in clientelam
1712 31 | scit quid ira, promptius ad miserationem impellat, qui scit quid
1713 31 | impellat, qui scit quid sit misericordia et quibus animi motibus
1714 18 | Calvi et Bruti ad Ciceronem missas epistulas, ex quibus facile
1715 11 | prosterneret) arte quadam mitigavit, concedendo iis, qui causas
1716 36 | adsequi videbantur, cum mixtis omnibus et moderatore uno
1717 5 | recuset, faciam quod probi et moderati iudices solent, ut in iis
1718 40 | concordia, nulla in iudiciis moderatio, nulla superiorum reverentia,
1719 36 | videbantur, cum mixtis omnibus et moderatore uno carentibus tantum quisque
1720 29 | parentes non probitati neque modestiae parvulos adsuefaciunt, sed
1721 26 | compositionis histrionalis modos exprimant. Quodque vix auditu
1722 6 | iucunditas non uno aliquo momento, sed omnibus prope diebus
1723 40 | Quem enim oratorem Lacedae- monium, quem Cretensem accepimus?
1724 30 | dialecticae subtilitatem, ille moralis partis utilitatem, ille
1725 22 | tarda et inerti structura in morem annalium componantur; fugitet
1726 41 | obscuriorque gloria est inter bonos mores et in obsequium regentis
1727 28 | praecipientium et oblivione moris antiqui? Quae mala primum
1728 12 | habitu cultuque commoda mortalibus in illa casta et nullis
1729 30 | partis utilitatem, ille rerum motus causasque cognoverat. Ita
1730 16 | dignam tractatu quaestionem movisti. Sed quis eam iustius explicabit
1731 25 | opinor, nominis controversiam movit, tamquam parum proprie antiqui
1732 37 | adhuc manent et cum maxime a Muciano contrahuntur, ac iam undecim,
1733 41 | publica non imperiti et multi deliberent, sed sapientissimus
1734 41 | optimi cito consentiant? Quid multis apud populum contionibus,
1735 16 | essent. Ex quo apparet non multo pluris quam trecentos annos
1736 7 | quoque et peregrini iam in municipiis et coloniis suis auditos,
1737 41 | aut nocens aut miser? Quod municipium in clientelam nostram venit,
1738 5 | gladius in acie firmius munimentum quam reo et periclitanti
1739 5 | perpetua potentia ac potestate munitus? cuius vis et utilitas rebus
1740 13 | dulces,» ut Virgilius ait, «Musae,» remotum a sollicitudinibus
1741 31 | comprehendebant, et grammatica musica geometria imbuebantur. Incidunt
1742 30 | licet, non geometriae, non musicae, non grammaticae, non denique
1743 19 | ac speciem orationis esse mutandam. facile perferebat prior
1744 18 | si illud ante praedixero, mutari cum temporibus formas quoque
1745 41 | vestra] tempora repente mutasset, nec vobis summa illa laus
1746 25 | eorum inserta, ex quibus mutua malignitas detegitur, non
1747 31 | delectat: ad hos permovendos mutuabimur a Peripateticis aptos et
1748 9 | quidem gratis; nam et domum mutuatur et auditorium exstruit et
1749 24 | eruditione et arte ab ipsis mutuatus est per quae mox ipsos incesseret!
1750 32 | possideat quis quae profert an mutuetur. deinde ipsa multarum artium
1751 36 | et gloriosum, sic contra mutum et elinguem videri deforme
1752 15 | si quis alius Ephesum vel Mytilenas concentu scholasticorum
1753 | namque
1754 17 | iterum accepisse congiarium narrabant. Ex quo colligi potest et
1755 22 | in principiis, longus in narrationibus, otiosus circa excessus;
1756 19 | principiorum praeparatio et narrationis alte repetita series et
1757 25 | quaedam eloquentiae eorum ut nascenti adhuc nec satis adultae
1758 8 | paupertas et angustiae rerum nascentis eos circumsteterunt, eo
1759 28 | Quae mala primum in urbe nata, mox per Italiam fusa, iam
1760 8 | quod sine commendatione natalium, sine substantia facultatum,
1761 36 | clientelis etiam exterarum nationum redundabant, hos ituri in
1762 6 | et ad voluptates honestas nato quam videre plenam semper
1763 28 | Eligebatur autem maior aliqua natu propinqua, cuius probatis
1764 32 | scientiam tamquam oratori necessariam laudo, ineptiis meis plausisse.»~
1765 22 | instrui supellectile quae necessariis usibus sufficiat, sed sit
1766 36 | eloquentiae praemia magna etiam necessitas accedebat, et quo modo disertum
1767 13 | sollicitudinibus et curis et necessitate cotidie aliquid contra animum
1768 10 | offendis. Nec excusatur offensa necessitudine officii aut fide advocationis
1769 26 | saltare dicantur. Equidem non negaverim Cassium Severum, quem solum
1770 28 | sed desidia iuventutis et neglegentia parentum et inscientia praecipientium
1771 32 | armatus exierit. Quod adeo neglegitur ab horum temporum disertis,
1772 8 | statuae, quae neque ipsa tamen negleguntur, tam hercule quam divitiae
1773 38 | apud quos quanto maiora negotia olim exerceri solita sint,
1774 14 | oratores, non forensibus tantum negotiis et declamatorio studio ingenia
1775 19 | dum illi libeat de ipso negotio dicere, sed saepe ultro
1776 7 | sunt in urbe non solum apud negotiosos et rebus intentos, sed etiam
1777 11 | cum quidem [imperante] Nerone inprobam et studiorum quoque
1778 17 | quaternos denos Claudii et Neronis annos, atque illum Galbae
1779 21 | exsurgit toris ipsosque nervos rubor tegit et decor commendat.
1780 33 | aut illi scierint aut nos nesciamus, ita hoc quoque cognoscam,
1781 2 | contemnebat potius litteras quam nesciebat, tamquam maiorem industriae
1782 37 | impetratos male tuerentur. Nescio an venerint in manus vestras
1783 5 | gratia praevalere. Quis enim nescit neminem mihi coniunctiorem
1784 16 | versantur ante oculos Ulixes ac Nestor, quorum aetas mille fere
1785 8 | sine substantia facultatum, neuter moribus egregius, alter
1786 15 | Demosthene Sacerdos ille Nicetes, et si quis alius Ephesum
1787 10 | exercere honestum est, ac tibi Nicostrati robur ac vires di dedissent,
1788 25 | ante centum annos fuisse. Nihi autem de vocabulo pugna
1789 3 | deprehendimus. Tum Secundus «nihilne te» inquit, «Materne, fabulae
1790 39 | Cornelium et M. Scaurum et T. Nilonem et L. Bestiam et P. Vatinium
1791 12 | accepimus. vel si haec fabulosa nimis et composita videntur, illud
1792 8 | acceperint nec accipi possit. Ninimum inter tot ac tanta locum
1793 20 | exstruuntur, sed marmore nitent et auro radiantur? ~
1794 8 | ceteros quidem amicos suos iis niti, quae ab ipso acceperint
1795 20 | colore sententiarum aut nitore et cultu descriptionum invitatus
1796 21 | stetit quo minus laetitiam nitoremque nostrorum temporum exprimeret,
1797 39 | cum tot pariter ac tam nobiles forum coartarent, cum clientelae
1798 39 | explicantur? Nam quo modo nobilis equos cursus et spatia probant,
1799 37 | altior et excelsior et illis nobilitata discriminibus in ore hominum
1800 41 | enim nos advocat nisi aut nocens aut miser? Quod municipium
1801 9 | anno, per omnes dies, magna noctium parte unum librum excudit
1802 11 | imagines, quae etiam me nolente in domum meam inruperunt.
1803 1 | possumus, aut de iudiciis, si nolumus, vix hercule auderem, si
1804 26 | plurisque vel certe totidem nominaret, ex quibus alium Ciceroni,
1805 26 | opponeremus. Nunc detrectasse nominatim antiquos oratores contentus
1806 16 | vocamus annorum duodecim milia nongentos quinquaginta quattuor complectitur,
1807 23 | Aufidii Bassi aut Servilii Noniani ex comparatione Sisennae
1808 34 | cuicumque causae par erat. Nono decimo aetatis anno L. Crassus
1809 | noster
1810 3 | Domitium et Catonem, id est nostras quoque historias et Romana
1811 | nostro
1812 6 | et tantum ipsis orantibus nota maiora sunt. Sive accuratam
1813 10 | aut] elegisse personam notabilem et cum auctoritate dicturam.
1814 8 | abiectius nati sunt quoque notabilior paupertas et angustiae rerum
1815 40 | gaudeat, sed est magna illa et notabilis eloquentia alumna licentiae,
1816 34 | experimentis, cui cotidie audienti notae leges, non novi iudicum
1817 28 | manant. Quamquam vestra vobis notiora sunt: ego de urbe et his
1818 30 | etiam continentur libris. Notus est vobis utique Ciceronis
1819 19 | Nec mirum; erant enim haec nova et incognita, et ipsorum
1820 3 | ut dimissa priore cura novae cogitationi toto pectore
1821 6 | pondus et constantia; sive novam et recentem curam non sine
1822 34 | audienti notae leges, non novi iudicum vultus, frequens
1823 40 | contenta fuerit, eloquentiam novimus. Rhodii quidam, plurimi
1824 10 | quoniam mediocris poetas nemo novit, bonos pauci. Quando enim
1825 14 | recessit et otium suum mavult novorum rhetorum more quam veterum
1826 7 | oblatus est, vel quo homo novus et in civitate minime favorabili
1827 30 | educationem refert: se apud Q. Nucium ius civile didicisse, apud
1828 | nulli
1829 22 | oblitterata et olentia: nullum sit verbum velut rubigine
1830 | nullus
1831 8 | ipsa eloquentia; cuius numen et caelestis vis multa quidem
1832 37 | loco potius quam patronorum numerarentur, ne traditae a maioribus
1833 12 | praecipuos carminum fructus numerem, quod non in strepitu nec
1834 26 | fruitur, ut se ante Ciceronem numeret, sed plane post Gabinianum?
1835 1 | ingenii redderent, isdem nunc numeris isdemque rationibus persequar,
1836 32 | ut per omnis eloquentiae numeros isse, ut denique oratorem
1837 25 | consentiant. Adstrictior Calvus, numerosior Asinius, splendidior Caesar,
1838 38 | sibi quisque sumebat et numerus neque dierum neque patronorum
1839 | numquam
1840 28 | natus, non in cellula emptae nutricis, sed gremio ac sinu matris
1841 4 | cui desidiam advocationum obicis, cotidianum hoc patrocinium
1842 4 | exerceo. Quo laetor magis oblatum nobis iudicem, qui me vel
1843 7 | egi, quo mihi latus clavus oblatus est, vel quo homo novus
1844 14 | litterarum iucundissimum oblectamentum cum vobis, qui ista disputatis,
1845 10 | modo in hac studiorum parte oblectare otium et nomen inserere
1846 9 | ideo domum defensus et tibi obligatus redit? Quis Saleium nostrum,
1847 22 | procul arceantur ut iam oblitterata et olentia: nullum sit verbum
1848 8 | recentibus quam remotis et oblitteratis exemplis utor) non minores
1849 28 | inscientia praecipientium et oblivione moris antiqui? Quae mala
1850 10 | patrocinatur, tamquam minus obnoxium sit offendere poetarum quam
1851 38 | splendore aliorum iudiciorum obruebantur, ut neque Ciceronis neque
1852 42 | arbitratu tuo, et si qua tibi obscura in hoc meo sermone visa
1853 33 | quae perceperis. Sed si cui obscuriora haec videntur isque scientiam
1854 41 | sic minor oratorum honor obscuriorque gloria est inter bonos mores
1855 40 | populi incitamentum, sine obsequio, sine severitate, contumax,
1856 41 | inter bonos mores et in obsequium regentis paratos. Quid enim
1857 29 | studia: quibus occupatus et obsessus animus quantulum loci bonis
1858 20 | igitur auribus et iudiciis obtemperans nostrorum oratorum aetas
1859 34 | principem in civitate locum obtinebat. Hunc sectari, hunc prosequi,
1860 41 | saeculi sui quisque citra obtrectationem alterius utatur.» ~
1861 18 | constat ne Ciceroni quidem obtrectatores defuisse, quibus inflatus
1862 25 | cognationem. Nam quod invicem se obtrectaverunt et sunt aliqua epistulis
1863 41 | cum clementia cognoscentis obviam periclitantibus eat? credite,
1864 17 | septimo idus [Decembris] occisus est, quo anno divus Augustus
1865 21 | magnitudinem cogitationum et occupationes rerum minus in eloquentia
1866 29 | equorumque studia: quibus occupatus et obsessus animus quantulum
1867 23 | commentarios fastidiunt, oderunt, Calvi mirantur. Quos more
1868 19 | honore erat; quod si quis odoratus philosophiam videretur et
1869 10 | periculosius est, pro Catone offendis. Nec excusatur offensa necessitudine
1870 2 | Catonem recitaverat, cum offendisse potentium animos diceretur,
1871 10 | offendis. Nec excusatur offensa necessitudine officii aut
1872 3 | malignorum terrent, quo minus offensas Catonis tui ames? An ideo
1873 27 | lacessendo.» «Non sum» inquit «offensus Apri mei disputatione, nec
1874 9 | urbis, deserenda cetera officia utque ipsi dicunt, in nemora
1875 32 | effecerit, id se non rhetorum [officinis], sed Academiae spatiis
1876 22 | arceantur ut iam oblitterata et olentia: nullum sit verbum velut
1877 23 | invitus rettuli et plura omisi, quae tamen sola mirantur
1878 16 | intellexerimus te non tam omisisse quam nobis reliquisse. Aprum
1879 3 | quae audisti. Quod si qua omisit Cato, sequenti recitatione
1880 26 | contempto ordine rerum, omissa modestia ac pudore verborum,
1881 26 | 26-~ ~Ceterum si omisso optimo illo et perfectissimo
1882 5 | complecti provincias possit, omittit studium, quo non aliud in
1883 10 | Ego vero omnem eloquentiam omnisque eius partis sacras et venerabilis
1884 5 | armatus praesidium amicis, opem alienis, salutem periclitantibus,
1885 31 | meretur: apud hos dedisse operam dialecticae proficiet. Alios
1886 2 | quamvis maligne plerique opinarentur, nec Secundo promptum esse
1887 10 | 10-~ ~Ne opinio quidem et fama, cui soli
1888 15 | audacius, quod malignitatis opinionem non verebaris, cum eam gloriam,
1889 26 | singulis deinde singulos opponeremus. Nunc detrectasse nominatim
1890 5 | Marcellus quam eloquentiam suam opposuit? Qua accinctus et minax
1891 9 | vitam Maternus insumere optat (inde enim omnis fluxit
1892 26 | 26-~ ~Ceterum si omisso optimo illo et perfectissimo genere
1893 4 | facere, vel, quod iam pridem opto, sua quoque auctoritate
1894 6 | ullane tanta ingentium opum ac magnae potentiae voluptas
1895 12 | vitiis pectora influxit: sic oracula loquebantur. Nam lucrosae
1896 6 | secretiora et tantum ipsis orantibus nota maiora sunt. Sive accuratam
1897 7 | causam aliquam feliciter orare aut apud principem ipsos
1898 37 | armis, sed ingenio quoque et oratione valuisse; Lentulos et Metellos
1899 21 | reliquerit, vix in una et altera oratiuncula satis facit. Nec dissentire
1900 20 | enituit. Exigitur enim iam ab oratore etiam poeticus decor, non
1901 5 | ad eloquentiam virilem et oratoriam, qua parere simul et tueri
1902 8 | adulescentia causis forensibus et oratorio studio dederunt. ~
1903 10 | tamquam eos, quibus natura sua oratorium ingenium denegavit, deterream
1904 26 | vestibus insignire. Neque enim oratorius iste, immo hercule ne virilis
1905 1 | deserta et laude eloquentiae orbata vix nomen ipsum oratoris
1906 6 | veteres et senes et totius orbis gratia subnixos in summa
1907 6 | scire non pecuniae, non orbitati, non officii alicuius administrationi,
1908 6 | ipsi dari? ipsos quin immo orbos et locupletes et potentis
1909 23 | electio inventionis, is ordo rerum, ea, quotiens causa
1910 8 | His igitur et honoribus et ornamentis et facultatibus refertas
1911 32 | etiam aliud agentis nos ornat, atque ubi minime credas,
1912 21 | oratio; est enim verbis ornata et sententiis, auribus iudicum
1913 12 | neminem causidicum, sed Orphea ac Linum ac, si introspicere
1914 33 | vestigia ac liniamenta quaedam ostendisse videaris. Nam quibus [artibus]
1915 19 | series et multarum divisionum ostentatio et mille argumentorum gradus,
1916 12 | strepitu nec sedente ante ostium litigatore nec inter sordes
1917 17 | annos, atque illum Galbae et Othonis et Vitellii longum et unum
1918 40 | faces admovebant. Non de otiosa et quieta re loquimur et
1919 18 | et aridum, Brutum autem otiosum atque diiunctum; rursusque
1920 22 | longus in narrationibus, otiosus circa excessus; tarde commovetur,
1921 12 | inlustris est quam Medea Ovidii aut Varii Thyestes. ~
1922 38 | eloquentiam sicut omnia alia pacaverat. ~
1923 37 | utilius ac melius esse frui pace quam bello vexari? Pluris
1924 20 | poeticus decor, non Accii aut Pacuvii veterno inquinatus, sed
1925 21 | Menenios et Appios studuisse. Pacuvium certe et Accium non solum
1926 15 | illius» inquit «sermonis mei paenitentiam ago, neque aut Secundum
1927 39 | putamus eloquentiae attulisse paenulas istas, quibus adstricti
1928 13 | lubricum forum famamque pallentem trepidus experiar. Non me
1929 17 | loquar, Hirtio nempe et Pansa consulibus, ut Tiro libertus
1930 17 | divus Augustus in locum Pansae et Hirtii se et Q. Pedium
1931 36 | notitiae ac nominis apud plebem parabat. Hi clientelis etiam exterarum
1932 34 | qui foro et eloquentiae parabatur, imbutus iam domestica disciplina,
1933 11 | remissus et subridens Maternus «parantem» inquit «me non minus diu
1934 34 | minus in diversis subselliis parari quam suis; inde quin immo
1935 33 | his artibus animum longe paratiorem ad eas exercitationes venturum,
1936 31 | et temperabit orationem, parato omni instrumento et ad omnem
1937 37 | efficere potest nisi qui causam parem invenit. Non, opinor, Demosthenem
1938 28 | cuique filius, ex casta parente natus, non in cellula emptae
1939 28 | iuventutis et neglegentia parentum et inscientia praecipientium
1940 5 | virilem et oratoriam, qua parere simul et tueri amicitias,
1941 35 | adulescentuli inter adulescentulos pari securitate et dicant et
1942 22 | rudi aedificio, firmus sane paries et duraturus, sed non satis
1943 39 | municipiorum etiam legationes ac pars Italiae periclitantibus
1944 21 | placent, sive universae sive partes earum, in quibus nitorem
1945 11 | carminum quam orationum gloria partum. ac iam me deiungere a forensi
1946 29 | probitati neque modestiae parvulos adsuefaciunt, sed lasciviae
1947 39 | 39-~ ~Parvum et ridiculum fortasse videbitur
1948 10 | vires di dedissent, non paterer inmanis illos et ad pugnam
1949 40 | Gracchorum eloquentia fuit, ut pateretur et leges, nec bene famam
1950 8 | Vespasianus, venerabilis senex et patientissimus veri, bene intellegit [et]
1951 37 | habendus est, in quo nihil tale patimur, ita cum acciderent, ingentem
1952 34 | honestis studiis deducebatur a patre vel a propinquis ad eum
1953 22 | sicut locupletem ac lautum patrem familiae, non eo tantum
1954 36 | plus auctoritatis apud patres, plus notitiae ac nominis
1955 5 | possis. Quid aliud infestis patribus nuper Eprius Marcellus quam
1956 10 | confugere possis, quod plerisque patrocinatur, tamquam minus obnoxium
1957 4 | advocationum obicis, cotidianum hoc patrocinium defendendae adversus te
1958 1 | causidici et advocati et patroni et quidvis potius quam oratores
1959 34 | tamen omnis eiusdem aetatis patronos in plurimis et causis et
1960 39 | et testibus silentium + patronus + indicit. unus inter haec
1961 28 | educandos formandosque liberos pauca praedixero. Nam pridem suus
1962 21 | felicius, quia illos fecisse pauciores sciunt. Asinius quoque,
1963 38 | exercebat, in quo nemo intra paucissimas horas perorare cogebatur
1964 19 | ipsorum quoque oratorum paucissimi praecepta rhetorum aut philosophorum
1965 32 | penitus reformident. In paucissimos sensus et angustas sententias
1966 26 | ne multos offenderet, si paucos excerpsisset. Quotus enim
1967 29 | et dicacitati, per quae paulatim impudentia inrepit et sui
1968 6 | plerumque ad iuvenem et pauperem, ut aut sua aut amicorum
1969 8 | nati sunt quoque notabilior paupertas et angustiae rerum nascentis
1970 41 | aliqua civitas, in qua nemo peccaret, supervacuus esset inter
1971 41 | cum tam raro et tam parce peccetur? Quid invidiosis et excedentibus
1972 31 | exercerent, sed ut iis artibus pectus implerent, in quibus de
1973 29 | contemptus. Iam vero propria et peculiaria huius urbis vitia paene
1974 6 | hominum? idque scire non pecuniae, non orbitati, non officii
1975 17 | Pansae et Hirtii se et Q. Pedium consules suffecit. Statue
1976 17 | Britanniae arcere litoribus et pellere adgressi sunt. Ita si eum,
1977 12 | eloquentiae primordia, haec penetralia; hoc primum habitu cultuque
1978 10 | recitationum fama in totam urbem penetrat? Nedum ut per tot provincias
1979 40 | eloquentiae Cicero tali exitu pensavit. ~
1980 29 | nec quisquam in tota domo pensi habet, quid coram infante
1981 30 | Achaiam quoque et Asiam peragrasse, ut omnem omnium artium
1982 6 | imperitorum quoque oculis exposita percenseo: illa secretiora et tantum
1983 33 | proferas et proferendi quae perceperis. Sed si cui obscuriora haec
1984 33 | exercitatio, nec quisquam percipere tot tam reconditas tam varias
1985 33 | eandem esse rationem et percipiendi quae proferas et proferendi
1986 1 | quam oratores vocantur. Cui percontationi tuae respondere et tam magnae
1987 33 | susceptum a te munus adeo peregisse nondum videris, ut incohasse
1988 7 | demonstrat? Advenae quoque et peregrini iam in municipiis et coloniis
1989 26 | si omisso optimo illo et perfectissimo genere eloquentiae eligenda
1990 19 | orationis esse mutandam. facile perferebat prior ille populus, ut imperitus
1991 16 | accingi nec aequo animo perferre hanc nostram pro antiquorum
1992 20 | pulchritudinem orationis; nec magis perfert in iudiciis tristem et impexam
1993 5 | prospere fluentibus aliorum perfugio et tutela intellegitur:
1994 27 | damnum adfectus proferre.» «Perge» inquit Maternus «et cum
1995 10 | si quando necesse sit pro periclitante amico potentiorum aures
1996 5 | firmius munimentum quam reo et periclitanti eloquentia, praesidium simul
1997 13 | licet illos certamina et pericula sua ad consulatus evexerint,
1998 37 | est, ut secura velint, [periculosa mirentur]. ~
1999 10 | amico aliquo, sed, quod periculosius est, pro Catone offendis.
2000 5 | intellegitur: sin proprium periculum increpuit, non hercule lorica
2001 31 | permovendos mutuabimur a Peripateticis aptos et in omnem disputationem
2002 23 | poscit, ubertas, ea, quotiens permittit, brevitas, is compositionis
2003 31 | oratio magis delectat: ad hos permovendos mutuabimur a Peripateticis