Lib., Cap.

 1     I, 5 |       cum ita dicunt accedere ad rem publicam plerumque homines
 2     I, 5 |         periculosum sit. quam ob rem neque sapientis esse accipere
 3     I, 5 |      animo praeditis ulla sit ad rem publicam adeundi causa iustior,
 4     I, 5 |           neve ab isdem lacerari rem publicam patiantur, cum
 5     I, 6 |       nulla necessitate premente rem publicam regere nesciant.
 6     I, 7 |       haberetur, dubitationem ad rem publicam adeundi in primis
 7     I, 7 |       existimo, etiamsi qui ipsi rem publicam non gesserint,
 8     I, 13|         domos nostras quaeque ad rem publicam pertinent? siquidem
 9     I, 15|      persona hominis gravissimi; rem enim magnam <erat> adsecutus,
10     I, 17|        naturae, quae vetat ullam rem esse cuiusquam, nisi eius
11     I, 17|         interpretabatur. quam ob rem Tubero semper mihi et doctrina
12     I, 18|         vitae vel etiam ad ipsam rem publicam conferre possumus.
13     I, 19|     subvenire patiuntur.~Quam ob rem si me audietis adulescentes,
14     I, 20|       vel officium puto. quam ob rem ut hae feriae nobis ad utilissimos
15     I, 21|  exemplum cui malimus adsimulare rem publicam.~(Laelius) …'non
16     I, 22|   anteferre illis audeo. quam ob rem peto a vobis ut me sic audiatis:
17     I, 23|          fueris tenemus. quam ob rem si ut dicis animum quoque
18     I, 32|         pecuniae. hanc unam rite rem publicam, id est rem populi,
19     I, 32|        rite rem publicam, id est rem populi, appellari putant.
20     I, 32| dominatione solere in libertatem rem populi vindicari, non ex
21     I, 34|     putant. hoc errore vulgi cum rem publicam opes paucorum,
22     I, 34|          Virtute vero gubernante rem publicam, quid potest esse
23     I, 34|     difficultas ineundi consilii rem a rege ad plures, error
24     I, 34|          esse moderatius; quibus rem publicam tuentibus beatissimos
25     I, 42|          vult per se constitutam rem publicam. sin quando aut
26     I, 42|      sanguinem gustavit ac totam rem publicam substravit libidini
27     I, 46|     videatur oratio mea. quam ob rem ingrediar in ea quae nota
28    II, 1 |         fere quorum suam quisque rem publicam constituisset legibus
29    II, 1 |        usu ac vetustate.~Quam ob rem, ut ille solebat, ita nunc
30    II, 1 | propositum consequar, si nostram rem publicam vobis et nascentem
31    II, 3 |       dicitur primum cogitavisse rem publicam. urbi autem locum,
32    II, 3 |        quod est ei qui diuturnam rem publicam serere conatur
33    II, 11|      persequente quasi perfectam rem publicam.'~12.
34    II, 12|        ut ipse regeret sine rege rem publicam, populus id non
35    II, 16|     Africanus, 'si progredientem rem publicam atque in optimum
36    II, 22|          esse optume constitutam rem publicam, quae ex tribus
37    II, 25|        cum privatus esset, totam rem publicam sustinuit, primusque
38    II, 32|      igitur hoc in statu senatus rem publicam temporibus illis,
39    II, 38|  laudavisse mihi videris nostram rem publicam, cum ex te non
40    II, 38|        oratione tua, istam ipsam rem publicam quam laudas qua
41    II, 44|        esse, sine summa iustitia rem publicam geri nullo modo
42   III, 4 |         consili, constituere eam rem publicam quae possit esse
43   III, 5 |         cum iustitiam quaeramus, rem multo omni auro cariorem,
44   III, 13|       aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio,
45   III, 31|            reportare. ergo illam rem populi, id est rem publicam,
46   III, 31|         illam rem populi, id est rem publicam, quis diceret tum
47   III, 31|   dicendum est plane nullam esse rem publicam.'~32.
48   III, 32|       potestate, posse vere dici rem publicam.' (Laelius) 'sic
49   III, 32|          Piraeus ille magnificus rem publicam efficiebat?' 'minime
50   III, 32|          vero id populus egit ut rem suam recuperaret.'~
51   III, 33|         potesne tum Laeli negare rem esse illam publicam? dum
52   III, 33|       quoniam quidem populi esse rem volumus rem publicam.' tum
53   III, 33|          populi esse rem volumus rem publicam.' tum Laelius: '
54   III, 33|     quidem citius negaverim esse rem publicam, quam istam quae
55   III, 33|        placebat Syracusis fuisse rem publicam, neque Agrigenti
56   III, 35|      sapientia est quae gubernet rem publicam, quid tandem interest,
57     V, 3 |    impediat, ut quasi dispensare rem publicam et in ea quodam
58  Somn, 2 |    Capitolium invectus, offendes rem publicam consiliis perturbatam
59  Somn, 2 |           ac, ne multa, dictator rem publicam constituas oportet,
60  Somn, 3 |   Africane, alacrior ad tutandam rem publicam, sic habeto, omnibus,