Lib., Cap.

 1     I, 5 |        ita dicunt accedere ad rem publicam plerumque homines nulla
 2     I, 5 |         praeditis ulla sit ad rem publicam adeundi causa iustior, quam
 3     I, 5 |        neve ab isdem lacerari rem publicam patiantur, cum ipsi auxilium
 4     I, 6 |          necessitate premente rem publicam regere nesciant. equidem,
 5     I, 7 |    haberetur, dubitationem ad rem publicam adeundi in primis debui
 6     I, 7 |    existimo, etiamsi qui ipsi rem publicam non gesserint, tamen quoniam
 7     I, 13|      domos nostras quaeque ad rem publicam pertinent? siquidem quid
 8     I, 18|      vitae vel etiam ad ipsam rem publicam conferre possumus. istae
 9     I, 21|        cui malimus adsimulare rem publicam.~(Laelius) …'non solum ob
10     I, 32|      pecuniae. hanc unam rite rem publicam, id est rem populi, appellari
11     I, 34|          hoc errore vulgi cum rem publicam opes paucorum, non virtutes
12     I, 34|       Virtute vero gubernante rem publicam, quid potest esse praeclarius?
13     I, 34|       esse moderatius; quibus rem publicam tuentibus beatissimos esse
14     I, 42|       vult per se constitutam rem publicam. sin quando aut regi iusto
15     I, 42|   sanguinem gustavit ac totam rem publicam substravit libidini suae:
16    II, 1 |           quorum suam quisque rem publicam constituisset legibus atque
17    II, 1 |         consequar, si nostram rem publicam vobis et nascentem et crescentem
18    II, 3 |    dicitur primum cogitavisse rem publicam. urbi autem locum, quod
19    II, 3 |          est ei qui diuturnam rem publicam serere conatur diligentissime
20    II, 11|   persequente quasi perfectam rem publicam.'~12.
21    II, 12|        ipse regeret sine rege rem publicam, populus id non tulit, desiderioque
22    II, 16|  Africanus, 'si progredientem rem publicam atque in optimum statum
23    II, 22|       esse optume constitutam rem publicam, quae ex tribus generibus
24    II, 25|         privatus esset, totam rem publicam sustinuit, primusque in
25    II, 32|          hoc in statu senatus rem publicam temporibus illis, ut in
26    II, 38|          mihi videris nostram rem publicam, cum ex te non de nostra
27    II, 38|     oratione tua, istam ipsam rem publicam quam laudas qua disciplina
28    II, 44|           sine summa iustitia rem publicam geri nullo modo posse. sed,
29   III, 4 |      consili, constituere eam rem publicam quae possit esse diuturna -,
30   III, 13|        genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio, sed
31   III, 31|      illam rem populi, id est rem publicam, quis diceret tum dum crudelitate
32   III, 31|         est plane nullam esse rem publicam.'~32.
33   III, 32|    potestate, posse vere dici rem publicam.' (Laelius) 'sic plane iudico.' (
34   III, 32|       Piraeus ille magnificus rem publicam efficiebat?' 'minime vero'
35   III, 33|       Laeli negare rem esse illam publicam? dum populi sint omnia,
36   III, 33|       populi esse rem volumus rem publicam.' tum Laelius: 'ac nullam
37   III, 33|         citius negaverim esse rem publicam, quam istam quae tota plane
38   III, 33|     placebat Syracusis fuisse rem publicam, neque Agrigenti neque Athenis
39   III, 35|   sapientia est quae gubernet rem publicam, quid tandem interest, haec
40     V, 3 |           ut quasi dispensare rem publicam et in ea quodam modo vilicare
41  Somn, 2 | Capitolium invectus, offendes rem publicam consiliis perturbatam nepotis
42  Somn, 2 |            ne multa, dictator rem publicam constituas oportet, si impias
43  Somn, 3 |          alacrior ad tutandam rem publicam, sic habeto, omnibus, qui