Lib., Cap.

 1     I, 5 |        ad rem publicam plerumque homines nulla re bona dignos, cum
 2     I, 7 |      auctoritas apud doctissimos homines et gloria; quos ego existimo,
 3     I, 15|          docere hoc poterat ille homines paene agrestes, et apud
 4     I, 17|         deinde ea pars eius quam homines incolant, quamque nos in
 5     I, 17|  persuasum sit appellari ceteros homines,esse solos eos qui essent
 6     I, 17|      mihi et doctrina et eruditi homines et tua ista studia placuerunt.'~
 7     I, 22|         Graecia sapientissimique homines reliquerunt, neque ea quae
 8     I, 24|        revolvar quibus uti docti homines his in rebus solent, ut
 9     I, 24|     saepius; apud prudentes enim homines et in maxima re publica
10     I, 26|       illud vinculum quod primum homines inter se rei publicae societate
11     I, 34| iudicatur et cernitur, opulentos homines et copiosos, tum genere
12     I, 37|  quaerimus. si enim et prudentes homines et non veteres reges habere
13     I, 46|         Sed vereor, Laeli vosque homines amicissimi ac prudentissimi,
14    II, 10|    saeclis nullo alio de mortali homines credidissent; qui inpulsu
15   III, 2 |          eademque cum accepisset homines inconditis vocibus inchoatum
16   III, 3 |          vivendi disserunt magni homines (ut sunt), sint eruditi,
17   III, 9 |     Busiris, ut Galli, ut Poeni, homines immolare et pium et diis
18   III, 9 |    demetunt;~Nos vero iustissimi homines, qui Transalpinas gentis
19  Somn, 3 |        aditus patere non potest. Homines enim sunt hac lege generati,
20  Somn, 5 |       fere nodus est; quod docti homines nervis imitati atque cantibus
21  Somn, 7 |        memoriam consequi possit. Homines enim populariter annum tantummodo