Lib., Cap.

 1     I, 5 |      bonis et fortibus et magno animo praeditis ulla sit ad rem
 2     I, 9 | mehercule otiosiorem opera quam animo.' et ille (Tubero): 'at
 3     I, 17|     nisi sempiternum et divinum animo volutare? cui persuasum
 4     I, 17|     exclamavisse ut bono essent animo; videre enim se hominum
 5     I, 34|       solum ut summi virtute et animo praeesse inbecillioribus,
 6     I, 38|   Laelius) 'ego vero nihil isto animo, nihil ita animato homine
 7    II, 2 |     haec urbs incolebant, aequo animo illi libenterque parerent.
 8    II, 4 |       etiam cum manent corpore, animo tamen exulant et vagantur.
 9    II, 6 |        neclegens qui non habeat animo notata planeque cognita?
10   III, 4 |      illam Graeciam conlustrare animo voluerimus, si deinde Assyrios,
11  Somn, 1 |         recreor; ita numquam ex animo meo discedit illius optimi
12  Somn, 1 |      sed ille: 'Ades,' inquit, 'animo et omitte timorem, Scipio,