Lib., Cap.

 1     I, 2 |   imperio legumque poena, quod vix paucis persuadere oratione
 2     I, 10|       illi familiari, qui quae vix coniectura qualia sint possumus
 3     I, 27|      et in optimatium dominatu vix particeps libertatis potest
 4     I, 35|      sed expediri quae restant vix poterunt, si hoc incohatum
 5     I, 36|        illa viderunt, quae nos vix audiendo cognoscimus.' '
 6     I, 37|      ista vero' inquit 'adulta vix'. (Scipio) 'ergo his annis
 7     I, 45|    magnam], qua carere diutius vix possunt liberi, deinde firmitudinem,
 8    II, 10|    ipsis eruditis ad fingendum vix quicquam esset loci. antiquitas
 9  Somn, 7 |       appellari potest; in quo vix dicere audeo, quam multa
10  Somn, 7 | hominum gloria, quae pertinere vix ad unius anni partem exiguam