Lib. Cap. Par.

 1   xiv,  5, 7  |        discessurum: ut saltem id metuens perquisitor malivolus tandem
 2   xiv, 11, 6  | hortabatur. quae licet ambigeret metuens saepe cruentum, spe tamen
 3    xv,  5, 23 |         eum egressum solum de se metuens quisque per longa spatia
 4    xv,  5, 25 |        vergente securitate nihil metuens hostile deciperetur. ~26.
 5   xvi, 12, 2  |   perfuga, qui commissi criminis metuens poenam transgressus ad eos
 6  xvii, 10, 2  |          timidus mortem fortasse metuens adventantem, ut in Tageticis
 7   xix,  9, 7  |                   qui proditoris metuens crimen inpendioque sollicitus,
 8    xx,  8, 1  |          didicisset Constantius, metuens expeditiones Parthicas,
 9   xxi,  3, 4  |         vexaret, quo Iulianus id metuens nusquam a tutela discederet
10   xxi,  4, 3  |     flumen, ut nihil in profunda metuens pace, nihilque secus gestorum
11  xxii,  5, 1  |   desiderio rei flagrabat, multa metuens tamen agitabat quaedam ad
12  xxii, 11, 10 |      cineres proiecit in mare id metuens, ut clamabat, ne collectis
13  xxiv,  1, 2  |       usu et docilitate firmatus metuens, ne per locorum insolentiam
14  xxiv,  7, 5  |                         Dein cum metuens sibi quisque mussaret monstraretque
15   xxv,  5, 8  |   molestus, periculum ex inimico metuens iam communia supergresso,
16   xxv,  9, 2  |     imperatore, ut fingebat alia metuens, periurii piacula declinante. ~
17  xxvi,  7, 12 |                  pariaque deinde metuens obstruxit tres aditus angustissimos,
18 xxvii,  6, 2  |     extinctus est, tempus anceps metuens tyrannidis, cuius arbitrio
19 xxviii,  1, 35|                        quae haec metuens, ut Maximini etiam muniretur
20   xxx,  1, 19 |    invitavit: qui nihil adversum metuens venit, concessoque honoratiore