Lib. Cap. Par.

 1    xv,  1, 3  |   fidenter existimans confestim a iustitia declinavit ita intemperanter,
 2    xv,  2, 10 |            conspiratione spadonum iustitia concinnatis mendaciis obumbrata,
 3   xvi,  8, 6  |            prout poscebat ordo et iustitia ambos sententia damnavere
 4   xxi, 13, 11 |        praesidium misi. qui cum a iustitia per multa visu relatuque
 5  xxii,  3, 7  |          ipsa mihi videtur flesse Iustitia, imperatorem arguens ut
 6  xxii, 10, 6  |       dicebat adsidue, vetus illa Iustitia, quam offensam vitiis hominum
 7  xxii, 11, 11 |     temptatum fuerit aliquid quod iustitia vetet et leges. ~
 8 xxiii,  5, 17 |       inulti, quod velut clarente iustitia omnes, qui in eum conspiravere,
 9   xxv,  4, 1  | praecipuae, temperantia prudentia iustitia fortitudo, eisque accedentes
10   xxv,  4, 19 |           ipse aiebat, vetus illa Iustitia, quam offensam vitiis hominum
11  xxvi,  9, 10 |  legitimum prodidissent, vel ipsa Iustitia iure caesos pronuntiaret;
12 xxvii, 11, 4  |    admisisse, vel ipsa repugnante iustitia, non explorato negotio sine
13 xxviii,  1, 11|           omnes quos iuris prisci iustitia divorumque arbitria quaestionibus
14 xxviii,  1, 23|        dedit. qui cum rem librata iustitia conperisset, eumque ad Boas
15 xxviii,  6, 1 |      aerumnas, quas, ut arbitror, Iustitia quoque ipsa deflevit, quae
16   xxx,  4, 9  |    iudicum fidem, quorum nomen ex iustitia natum est, sicam ingenii
17  xxxi, 15, 7  |    consilium, quod ipsa indicante iustitia publicatum est. ~8.