|
III.
1.
Dum haec in oriente volubiles fatorum explicant sortes, Apronianus regens urbem
aeternam iudex integer et severus inter curarum praecipua, quibus haec
praefectura saepe sollicitatur, id primum opera curabat enixa, ut veneficos,
qui tunc rarescebant, captos postque agitatas quaestiones nocuisse quibusdam
apertissime confutatos, indicatis consciis morte multaret, atque ita paucorum
discrimine reliquos, siqui laterent, formidine parium exturbaret.
2.
haec egisse ideo efficaciter fertur quod Iuliani promotus arbitrio agentis
etiam tum per Syrias in itinere unum amiserat oculum, suscipicatusque artibus
se nefariis adpetitum iusto quidem sed inusitato dolore haec et alia magna
quaeritabat industria. unde quibusdam atrox visus est, in amphitheatrali
curriculo undatim coevente aliquotiens plebe, causas dispiciens criminum maximorum.
3.
denique post huius modi vindicata conplura Hilarinum aurigam convictum atque
confessum, vixdum pubescentem filium suum venefico tradidisse docendum secretiora
quaedam legibus interdicta, ut nullo conscio adminiculis iuvaretur internis,
capitali animadversione damnavit, qui laxius retinente carnifice subito lapsus
confugit ad ritus Christiani sacrarium, abstractusque exinde ilico abscia
cervice consumptus est.
4.
verum haec similiaque tum etiam ut coercenda mox cavebantur, et nulli vel
admodum pauci in his versati flagitiis vigori publico insultarunt, sed tempore
secuto longaeva inpunitas nutrivit inmania, usque eo grassante licentia ut
imitatus Hilarinum quidam senator, servumque suum modo non per syngrapham
arcanis piacularibus inducendum commisisse doctori malarum artium confutatus,
supplicium redimeret opima mercede, ut crebrior fama vulgarat.
5.
isque ipse hoc genere, quo iactum est, absolutus, cum vitae pudere debet et
culpae, non abolendae incubuit maculae, sed tamquam inter multos probrosos
solus vacuus ab omni delicto equo phalerato insidens, discurrensque per silices,
multa post se nunc usque trahit agmina servulorum per novum quoddam insigne
curiosius spectari adfectans, ut Duillium accepimus veterem post gloriosa illa
navalis rei certamina id sibi sumpsisse ut tibicine lenius praecinente rediret
ad sua post cenam.
6.
Sub hoc tamen Aproniano ita iugiter copia necessariorum exuberavit, ut nulla
saltim levia murmura super inopia victui congruentium orerentur, quod adsidue
Romae contingit.
IV.
1.
At in Bithynia Valentinianus princeps, ut praediximus, declaratus, dato in
perendinum diem signo proficiscendi, convocatis primoribus, quasi tuta consilia
quam sibi placentia secuturus, percunctabatur quemnam ad imperii consortium
oporteret adsumi, silentibusque cunctis Dagalaifus tunc equestris militiae
rector respondit fidentius «si tuos amas» inquit, «imperator optime, habes
fratrem, si rem publicam, quaere quem vestias».
2.
quo dicto asperatus ille sed tacitus et occultans quae cogitabat, Nicomediam
itineribus citis ingressus Kalendis Martiis Valentem fratrem stabulo suo cum
tribunatus dignitate praefecit.
3.
indeque cum venisset Constantinopolim, multa secum ipse divolvens et
magnitudine urgentium negotiorum iam se superari considerans, nihil morandum
ratus quintum Kalendas Aprilis productum eundem Valentem in suburbanum
universorum sententiis concinentibus - nec enim audebat quisquam refragari -
Augustum pronuntiavit, clecoreque imperatorii cultus ornatum et tempora
diademate redimitum in eodem vehiculo secum reduxit, participem quidem
legitimum potestatis, sed in modum apparatoris morigerum, ut progrediens
aperiet textus.
4.
Quibus ita nullo interturbante perfectis, constricti rabidis febribus
imperatores ambo diu, spe vivendi firmata, ut erant in inquirendis rebus
gnaviores quam in conponendis, suspectas morborum causas investigandas acerrime
Ursatio officiorum magistro Delmatae crudo et Viventio Sisciano quaestori tunc
commiserunt, ut loquebatur pertinax rumor, invidiam cientes Iuliani memoriae
principis amicisque eius, tamquam clandestinis praestigiis laesi. sed hoc
evanuit facile, ne verbo quidem tenus insidiarum indicio ullo reperto.
5.
Hoc tempore velut per universum orbem Romanum bellicum canentibus bucinis
excitae gentes saevissimae limites sibi proximos persultabant. Gallias
Raetiasque simul Alamanni populabantur; Sarmatae Pannonias et Quadi; Picti,
Saxonesque et Scotti et Attacotti Brittannos aerumnis vexavere continuis;
Austoriani Mauricaeque aliae gentes Africam solito acrius incursabant; Thracias
et diripiebant praedatorii globi Gothorum.
6.
Persarum rex manus Armeniis iniectabat, eos in suam dicionem ex integro vocare
vi nimia properans, sed iniuste causando quod post Ioviani excessum, cum quo
foedera firmarat et pacem, nihil obstare debebit quo minus ea recuperaret, quae
antea ad maiores suos pertinuisse monstrabat.
|