Par.

 1 15|          illa pro reo, haec pro Roscio, illa victoriae, haec bonae
 2 16|        Pecuniam petis, Fanni, a Roscio. Quam? dic audacter et aperte.
 3 18|         Sed quid ego ineptus de Roscio apud Pisonem dico? Ignotum
 4 22| fuissent ut socium fraudaretis. Roscio cur tanti fuerint causam
 5 24|   animam ageres? Dic nunc te ab Roscio HS iccc circumscriptum esse,
 6 27|       fuit Fanni; is fit ei cum Roscio communis.' Hic primum questus
 7 27| communem factum esse gratis cum Roscio, qui pretio proprius fuisset
 8 27|       bonitate adfluens Fannius Roscio. Sic puto.~28.
 9 30|    existimaret. Quia veniebat a Roscio, plus etiam scire quam sciebat
10 35|      Sciebat. Nesciebat Fannium Roscio esse socium.—Praeclare;
11 37| Repromittis tu abhinc triennium Roscio. Quid? recita istam restipulationem
12 37| abstvlero, partem dimidiam inde roscio me solvtvrvm spondeo. Tua
13 38|   Flavius tibi daturus est, qui Roscio omne quod debuit dissolvit?
14 38|    Flavio, partem eius dimidiam Roscio dissolveret. Satisne ipsa
15 39|    mentem, repromisisse Fannium Roscio, si quid a Flavio exegisset,
16 40|         neque satis acciperet a Roscio neque iudicio absolveretur
17 40|       de tota re decidisset cum Roscio, HS ccciccc separatim Fannio
18 50|   iudicium haberet, aut Cluvius Roscio petenti concessisset, si
19 56|      Fannius societati, hoc est Roscio, debebat? * * * * * * * * *~