|
1.
. . . . malitiam naturae crederetur. Is scilicet vir optimus et singulari fide
praeditus in suo iudicio suis tabulis testibus uti conatur. Solent fere dicere
qui per tabulas hominis honesti pecuniam expensam tulerunt: 'egone talem virum
corrumpere potui, ut mea causa falsum in codicem referret?' Exspecto quam mox
Chaerea hac oratione utatur: 'egone hanc manum plenam perfidiae et hos digitos
meos impellere potui ut falsum perscriberent nomen?' Quod si ille suas proferet
tabulas, proferet suas quoque Roscius. Erit in illius tabulis hoc
nomen, at <in> huius non erit.
2. Cur potius illius quam huius
credetur?—Scripsisset ille, si non iussu huius expensum tulisset?—Non
scripsisset hic quod sibi expensum ferre iussisset? Nam quem ad modum turpe est
scribere quod non debeatur, sic improbum est non referre quod debeas. Aeque
enim tabulae condemnantur eius qui verum non rettulit et eius qui falsum
perscripsit. Sed ego copia et facultate
causae confisus vide quo progrediar. Si tabulas C. Fannius accepti et expensi profert
suas in suam rem suo arbitratu scriptas, quo minus secundum illum iudicetis non
recuso.
3.
Quis hoc frater fratri, quis parens filio tribuit ut, quodcumque rettulisset,
id ratum haberet? Ratum habebit Roscius; profer; quod tibi fuerit persuasum,
huic erit persuasum, quod tibi fuerit probatum, huic erit probatum. Paulo ante
M. Perpennae, P. Saturi tabulas poscebamus, nunc tuas, C. Fanni Chaerea, solius
flagitamus et quo minus secundum eas lis detur non recusamus; quid ita non
profers? Non conficit tabulas?
4.
Immo diligentissime. Non refert parva nomina in codices? Immo omnis summas. Leve et tenue hoc nomen
est? HS
ccciccc sunt. Quo modo tibi tanta pecunia
extraordinaria iacet? quo modo HS ccciccc in codice accepti et expensi non
sunt? Pro di immortales! essene quemquam tanta audacia praeditum qui, quod
nomen referre in tabulas timeat, id petere audeat, quod in codicem iniuratus
referre noluerit, id iurare in litem non dubitet, quod sibi probare non possit,
id persuadere alteri conetur!
|