Caput
1 3 | iudices, consolatur, quod vos de criminibus sic audire
2 3 | ut non existimetis plus vos ad salutem reo largiri oporter
3 3 | invidia autem sic inter vos disceptare debetis ut non
4 3 | partem causae sic agemus ut vos doceamus, alteram sic ut
5 2 | postea dicam: nunc hoc scire vos volui, nullam huic aliam
6 1 | 29. Sentio, iudices, vos pro vestra humanitate his
7 1 | verum etiam iudicandum? Vos auditis de eo in quem iudices
8 2 | adiunctiora sunt perveniam: vos quaeso memoria teneatis
9 4 | esse constabat, – eius quem vos miserum atque innocentem
10 2 | nimium multa esse videantur; vos tamen similem sui eum fuisse
11 2 | diligentia fuerit, meminisse vos arbitror. Ei placuit ut
12 2 | cernere oculis videamini. Vos quaeso – ut adhuc me attente
13 3 | consuetudinem servem, quam quod vos non vestra hoc sponte faciatis,
14 1 | 92. Hoc vos Cluentio iudicium putatis
15 1 | 95. Quam quidem rationem vos, iudices, diligenter pro
16 1 | dignitate praediti coerceantur? Vos autem, iudices, quam ob
17 [Title]| iudicibus qui ei obvenerint – vos appellat, iudices – quaerere
18 2 | ipsa lege constitueret qua vos hoc tempore iudicatis, populum
19 3 | quales, ut vere dicam, vos estis, et ceteri qui sine
20 1 | legibus teneri omnibus; vos attenditis et auditis silentio
21 [Title]| iudices, quin, si qua ad vos causa eius modi delata sit
22 1 | 195. Vos iudices, quos huic A. Cluentio
23 1 | misericordiae concesserunt: vos ne huius honestissime actam
24 2 | 196. Non illi vos de unius municipis fortunis
25 2 | dum laudatio recitatur, vos, quaeso, qui eam detulistis,
26 2 | plurimi cupiunt, servare soli vos potestis.
27 3 | 201. Orat vos Habitus, iudices, et flens
28 1 | iam expletum esse putemus. Vos, qui aequi estis omnibus,
|