Caput
1 1 | 1. Animadverti, iudices, omnem accusatoris orationem
2 3 | difficultate illa me res tamen, iudices, consolatur, quod vos de
3 4 | ingenii: vestri auxilii est, iudices, huius innocentiae sic in
4 2 | 6. Quam ob rem a vobis, iudices, ante quam de ipsa causa
5 1 | 7. Ego me, iudices, ad eam causam accedere
6 2 | crimen cum illa deprecatione, iudices, qua mihi saepius utendum
7 2 | respondeo, quaeso ut me, iudices, sicuti facere instituistis,
8 1 | Albium condemnaret. Ostendam, iudices, primum – quoniam caput
9 2 | Hoc loco faciendum mihi, iudices, est ut vobis breviter illa
10 3 | demonstrandae petam; quod quaeso, iudices, ne moleste patiamini; principiis
11 [Title]| Habitus fuit, pater huiusce, iudices, homo non solum municipii
12 3 | ad ullam causam idoneus, iudices, si hoc, quod in communibus
13 1 | 29. Sentio, iudices, vos pro vestra humanitate
14 1 | Vos auditis de eo in quem iudices non estis, de eo quem non
15 2 | Acervatim iam reliqua, iudices, dicam, ut ad ea quae propiora
16 3 | numquam accusasset Habitus, iudices, si id praetermittere suo
17 4 | esse arbitror demonstratum, iudices, eis criminibus accusatum
18 4 | venerit. Nam Cluentius, iudices, primum nomen eius detulit
19 2 | Voluit cognoscere utrum iudices in eos solos essent severi
20 1 | deprompsisset, 'Respicite, iudices, hominum fortunas, respicite
21 2 | 59. Hic iudices ridere, stomachari atque
22 2 | de illo loco 'Respicite, iudices,' non posse dicere; nec
23 [Title]| plura dicamus? Apud eosdem iudices reus est factus, cum his
24 1 | ausus est? Quid enim illi iudices facere potuerunt? qui si
25 1 | reliquissent. Quid enim tandem illi iudices responderent, si qui ab
26 [Title]| Nihil: nihil, inquam, aliud, iudices, reperietis. Exstat memoria,
27 1 | occurram exspectationi vestrae, iudices. Nam etsi a vobis sic audior
28 1 | potius illum qui bis apud eos iudices offendisset, quam eum qui
29 2 | 66. Repetam paulo altius, iudices, et omnia quae in diuturna
30 [Title]| Iam hoc non ignoratis, iudices, ut etiam bestiae fame monitae
31 2 | singularem. Atque haec, iudices, quae vera dicuntur a nobis,
32 1 | quandam mentionem inter iudices esse versatam: res neque
33 2 | In consilium erant ituri iudices XXXII; sententiis XVI absolutio
34 2 | milia nummum in singulos iudices distributa eum numerum sententiarum
35 3 | solent esse, sic eius modi iudices infesti tum reo venerant;
36 [Title]| ferrent leves ac nummarii iudices. Atque illi omnes sine ulla
37 2 | gravis: accepisse pecuniam iudices ut innocentem reum condemnarent,
38 1 | fuerit ostendat? Sedecim dico iudices, ut Oppianicus absolveretur,
39 [Title]| quaestionem? vultus enim vestri, iudices, me invitant ut quae reticenda
40 2 | Iunius condemnatus est, iudices, levissimis et infirmissimis,
41 3 | essent, in Fausto tamen illi iudices statuerunt iniqua condicione
42 1 | Quam quidem rationem vos, iudices, diligenter pro vestra sapientia
43 2 | iudicium iudicii simile, iudices, non fuit, in quo non modus
44 3 | eligis, ut id esse secutos iudices dicas. ~
45 2 | condemnatus? Non dico hoc tempore, iudices, id quod nescio an dici
46 2 | demonstrata sunt omnia; adducti iudices sunt non modo potuisse honeste
47 1 | qui quaereret sedissentne iudices in C. Fabricium, sedisse
48 4 | litibus aestimandis fere iudices aut, quod sibi eum quem
49 4 | aestimandis statutum sit, eos idem iudices absolvant; quod cum fit,
50 2 | causa nominatur, facile hoc, iudices, impetrabo, ut, quam ipse
51 3 | 119. Video igitur, iudices, animadvertisse censores
52 3 | animadvertisse censores in iudices quosdam illius consilii
53 1 | diligentia debuerunt. Primum iudices, senatores equitesque Romani,
54 1 | optimum quemque in lectos iudices referre, numquam sibi ad
55 2 | cum homines sapientissimi, iudices, ut nihil dicam de eis qui
56 1 | cum animadversum esset in iudices. Qua de re [tota] si unum
57 2 | reprehendere? praesertim, iudices, cum a vobis quoque ipsis
58 2 | periculum propulsare? Mihi vero, iudices, non displicet, sed utor
59 [Title]| magistratus, legum interpretes iudices, legum denique idcirco omnes
60 1 | Quae vis est, qua abs te hi iudices tali dignitate praediti
61 1 | coerceantur? Vos autem, iudices, quam ob rem ex tanta multitudine
62 [Title]| obvenerint – vos appellat, iudices – quaerere de veneno. In
63 2 | qua est usus in veteres iudices, in hanc unam quaestionem
64 3 | quicquam agitur – mihi credite, iudices, et prospicite id quod providendum
65 [Title]| esse arbitretur, per paucos iudices astringatur.
66 [Title]| Non enim debeo dubitare, iudices, quin, si qua ad vos causa
67 1 | illud est hominis magni, iudices, atque sapientis, cum illam
68 4 | 164. Habetis, iudices, quae in totam causam de
69 1 | reliquum eius modi crimen est, iudices, ex quo illud perspicere
70 1 | probabile, quam inusitatum, iudices, quam novum, in pane datum
71 3 | esse mortuus. Mortis ratio, iudices, eius modi est ut aut nihil
72 2 | confessum? Hoc uno modo, iudices, saepe multorum improbitate
73 [Title]| illam nefariam mulierem, iudices, eadem manu qua, si detur
74 2 | debuisti. Nam Stratonem quidem, iudices, in crucem esse actum exsecta
75 3 | Iam enim videtis profecto, iudices, non sine necessariis me
76 1 | 195. Vos iudices, quos huic A. Cluentio quosdam
77 1 | possitis. Omnes scitote, iudices, – incredibile dictu est,
78 2 | laturos. Summa est enim, iudices, hominis in communem municipii
79 3 | 197. Ex lacrimis horum, iudices, existimare potestis omnes
80 1 | peroravi, vestramque simul, iudices, aequitatem et mansuetudinem
81 2 | 200. Qua re, iudices, si scelus odistis, prohibete
82 2 | aliquando supplicem vestrum, iudices, tot annos in falsa invidia
83 3 | 201. Orat vos Habitus, iudices, et flens obsecrat, ne se
84 1 | Satis diu fuit in miseriis, iudices, satis multos annos ex invidia
85 1 | obstringite. Vestrum est hoc, iudices, vestrae dignitatis, vestrae
|