1-appre | apuli-consu | conta-exleg | exopt-inves | invet-obser | obsid-quaec | quaeq-susce | susci-xxxvi
Caput
1 1 | 1. Animadverti, iudices, omnem
2 2 | 10. Primum igitur illud est,
3 3 | 100. Omitto et haec et alia
4 4 | 101. Irridebatur haec illius
5 5 | 102. Cominii cum hoc agerent,
6 1 | 103. Ergo adhuc Iuni iudicium
7 2 | 104. Fidiculanius quid fecisse
8 1 | 105. Tum etiam illi quinque
9 2 | 106. Uter igitur facilius suae
10 3 | 107. Ac ne ex facto solum sapientes
11 4 | 108. O innocentiam Oppianici
12 1 | 109. Iam insolentiam noratis
13 3 | 11. Atque ut intellegatis Cluentium
14 1 | 110. Nam Quinctius quidem quam
15 2 | 111. Neque iniuria; facite enim
16 3 | 112. si quis autem hoc uno nititur,
17 1 | 113. At condemnarat, at causam
18 2 | 114. Aut hoc iudicium reprehendas
19 3 | 115. Deinde si tanta vis fuit
20 4 | 116. In litibus aestimandis
21 1 | 117. Sequitur id quod illi iudicium
22 2 | 118. Qua re quicquid de subscriptionibus
23 3 | 119. Video igitur, iudices,
24 1 | 12. Cum essent eae nuptiae
25 4 | 120. Nunc si quem Cn. Lentuli
26 1 | 121. Itaque non solum illud
27 2 | 122. censores denique ipsi saepe
28 1 | 123. Quae cum ita sint, videamus
29 2 | 124. Sin autem quod subscriptum
30 3 | 125. Dum vero eum fuisse Oppianicum
31 1 | 126. Quid igitur censores secuti
32 2 | 127. Nam haec quidem quae de
33 1 | 128. Nam illud quidem minime
34 2 | 129. Hoc tu idem facies censor
35 2 | 13. Animum adulescentis, nondum
36 1 | 130. Verum omnes intellegimus
37 2 | 131. Quod si hanc apud eosdem
38 3 | 132. Verum esto: condemnat Popilium
39 1 | 133. At in ipsum Habitum animadverterunt.
40 2 | 134. Non enim mihi exemplum
41 3 | 135. Unam etiam est quod me
42 1 | 136. At enim senatus universus
43 2 | 137. Sed quaero a vobis num
44 3 | 138. Ex quo intellegi potuit
45 1 | 139. Ego vero, si quid eius
46 3 | 14. Ecce autem subitum divortium,
47 2 | 140. Hominem ingeniosum, M.
48 1 | 141. Itaque in respondendo primum
49 2 | 142. Ego autem illa recitata
50 1 | 143. Nunc, quoniam ad omnia
51 2 | 144. Quid ergo est? quaeret
52 1 | 147. Quid est, Q. Naso, cur
53 2 | 148. omnia legum imperio et
54 1 | 149. Num is est Cluentius? Certe
55 1 | 15. O mulieris scelus incredibile
56 1 | 150. Iniquum tibi videtur, Acci,
57 2 | 151. Atque ut omittam leges
58 3 | 152. Nec nunc quicquam agitur –
59 4 | 153. Quis enim de homine audeat
60 1 | 154. aut sibi ad honores petendos
61 2 | 155. Habitus ne hoc quidem umquam
62 1 | 156. Agit enim sic causam T.
63 2 | 157. Hic nunc est quiddam quod
64 3 | 158. Sed hoc polliceor omnibus,
65 1 | 159. Est enim sapientis iudicis
66 2 | 16. Tulit hoc commune dedecus
67 2 | 160. Haec si T. Accius aut cognovisset
68 1 | 161. Cn. Decidio Samniti, ei
69 2 | 162. 'P. Aeli testamento propinquus
70 3 | 163. Ennium esse quendam cuius
71 4 | 164. Habetis, iudices, quae
72 1 | 165. Obiectum est C. Vibium
73 2 | 166. Alterum veneficii crimen
74 3 | 167. Quid umquam Habitus in
75 4 | 168. Nego illum adulescentem,
76 1 | 169. Unum etiam mihi reliquum
77 3 | 17. Initium quod huic cum matre
78 2 | 170. Quo tandem igitur Habitus
79 3 | 171. Huius igitur Habitus vitae
80 4 | 172. Age vero, per quem venenum
81 1 | 173. Iam vero illud quam non
82 2 | 174. 'At repentina morte periit.'
83 3 | 175. Cum vagus et exsul erraret
84 1 | 176. Post mortem eius Sassia
85 2 | 177. Quaestio illo die de amicorum
86 3 | 178. Redditur Oppianico Nicostratus,
87 1 | 179. Tum interim Q. Hortensio
88 4 | 18. Nihil in vita vidit calamitatis
89 2 | 180. Furto postridie cognito
90 3 | 181. Constituitur quaestio de
91 1 | 182. Post triennum igitur agitata
92 2 | 183. An hoc dicitis (mihi enim
93 3 | 184. En hoc illud est quod ante
94 4 | 185. Cum igitur de furto quaereretur,
95 1 | 186. Quid ais, T. Acci? tu periculum
96 2 | 187. Quaero abs te, Oppianice,
97 3 | 188. Quod hoc portentum, di
98 4 | 189. Illud primum queror, de
99 1 | 19. Nunc iam summatim exponam
100 5 | 190. Non modo id non fecit,
101 1 | 191. Neque in eo solum diligens
102 2 | 192. Atque his rebus cum instructum
103 1 | 193. Nemo erat illorum, paene
104 2 | 194. Nunc vero quid agat, quid
105 1 | 195. Vos iudices, quos huic
106 2 | 196. Non illi vos de unius municipis
107 3 | 197. Ex lacrimis horum, iudices,
108 4 | 198. Iam qui in agro Larinati
109 1 | 199. Horum omnium studium, curam,
110 2 | 2. Sed cum considero quo modo
111 2 | 20. Cum manifesto venenum deprehendisset
112 2 | 200. Qua re, iudices, si scelus
113 3 | 201. Orat vos Habitus, iudices,
114 1 | 202. Satis diu fuit in miseriis,
115 3 | 21. Larinas quaedam fuit Dinaea,
116 4 | 22. Mulier amissis liberis
117 1 | 23. Interim Oppianicus, – ut
118 2 | 24. Interim brevi tempore illi
119 3 | 25. Post illam autem fugam,
120 1 | 26. Primum videte hominis audaciam:
121 2 | 27. Petit Oppianicus ut sibi
122 3 | 28. Atque hunc tantum maerorem
123 1 | 29. Sentio, iudices, vos pro
124 3 | 3. Sed in hac difficultate
125 2 | 30. Et est quisquam qui, cum
126 1 | 31. Eodemque veneno C. Oppianicum
127 2 | 32. Memoria teneo Milesiam
128 1 | 33. Itaque cum hanc eius consuetudinem
129 2 | 34. Quid de Oppianico suspicatus
130 3 | 35. Nihil posse iam ad hanc
131 1 | 36. Quid? illa caedes Asuvi
132 2 | 37. Cum esset adulescens apud
133 3 | 38. Qui cum unum iam et alterum
134 4 | 39. Extrahitur domo latitans
135 4 | 4. Equidem quod ad me attinet,
136 1 | 40. Quid? aviam tuam, Oppianice,
137 2 | 41. Eadem hac Dinaea testamentum
138 3 | 42. Hunc tamen hominem tam
139 4 | 43. Atque ut hoc ita esse perspicere
140 1 | 44. Suscepta causa Romamque
141 2 | 45. Nam Habitus usque ad illius
142 1 | 46. C. et L. Fabricii fratres
143 2 | 47. Itaque tum sic statuit,
144 3 | 48. Pro di immortales! Oppianicum
145 4 | 49. Satis esse arbitror demonstratum,
146 1 | 5. Etenim sicut aliis in locis
147 5 | 50. Ego, qui neque illis talibus
148 1 | 51. Hic ego tum ad respondendum
149 1 | 52. Sed ut quidquid ego apprehenderam,
150 2 | 53. Cum ego pluribus verbis
151 3 | 54. Atque in illo iudicio cum
152 1 | 55. Cum in consilium iri oporteret,
153 2 | 56. Atque hoc tum iudicio facto
154 3 | 57. rem enim integram hominis
155 1 | 58. Citatur reus, paucis verbis
156 2 | 59. Hic iudices ridere, stomachari
157 2 | 6. Quam ob rem a vobis, iudices,
158 1 | 60. Utrum, per deos immortales!
159 2 | 62. Quod si hoc videtis, quod
160 1 | 63. Multa dici possunt qua
161 2 | 64. Unum quidem certe nemo
162 1 | 65. Dico C. Aelio Staieno iudici
163 2 | 66. Repetam paulo altius, iudices,
164 3 | 67. Post autem cum esset Scamander
165 1 | 68. Staienus ille biennio ante,
166 1 | 7. Ego me, iudices, ad eam
167 2 | 70. Itaque rem excogitat singularem.
168 1 | 71. Capit hoc consilii, ut
169 2 | 72. Atque etiam ipse conditor
170 1 | 73. Manarat sermo in consilio
171 2 | 74. In consilium erant ituri
172 3 | 75. Consurgitur in consilium,
173 1 | 76. Hic tum iniectus est hominibus
174 2 | 77. Condemnato Oppianico statim
175 3 | 78. Atque illo ipso tempore
176 1 | 79. Itaque confiteor – licet
177 2 | 8. Tametsi permulta sunt quae
178 2 | 80. Neque me paenitet hoc tempore
179 1 | 81. Qua re invidia remota,
180 2 | 82. Age, quoniam corrumpendi
181 3 | 83. Quid vultis amplius? At
182 1 | 84. At enim pecuniam Staieno
183 2 | 85. Nam fuisse hunc tum hominum
184 3 | 86. Verum alia causa tum Staieni
185 1 | 87. An ut praevaricaretur?
186 2 | 88. At enim iudicia facta permulta
187 3 | 89. Hic ego magis ut consuetudinem
188 1 | 9. Corrupisse dicitur A. Cluentius
189 1 | 90. Quid? illa tandem quaestio
190 2 | 91. Multam petivit. Qua lege?
191 1 | 92. Hoc vos Cluentio iudicium
192 2 | 93. Quid ergo est causae quod
193 3 | 94. Nuper apud C. Orchivium,
194 1 | 95. Quam quidem rationem vos,
195 2 | 96. Non fuit illud igitur iudicium
196 3 | 97. At enim etiam Bulbus est
197 1 | 98. Quapropter hoc Bulbi iudicium
198 2 | 99. Quid, quod Staienus est
199 [Title]| aliud rei publicae munus abduci licebat, eo tempore ad quaestionem
200 3 | recusavit: postea, cum illa abducturam se filiam, mutaturam esse
201 2 | partum sibi ipsa medicamentis abegisset, rei capitalis esse damnatam;
202 2 | natus, Teani Apuli, (quod abest a Larino XVIII milia passuum),
203 2 | omnes aspernabantur, omnes abhorrebant, omnes ut aliquam immanem
204 [Title]| ab nulla turpi suspicione abhorrebat. Suppressam esse ab eo pecuniam
205 1 | suam lege noluit. Itaque abicio legem: morem Cluentio gero.
206 3 | publicae contemptam atque abiectam putarent, sed quod accusante
207 1 | promissis suis eum excitavit abiectum et simul saluti desperare
208 3 | duxerit, qui pecuniam pro abortione dederit, qui socrum, qui
209 2 | legatorum et non merces abortionis appellanda est; quo illa
210 [Title]| tempore ad quaestionem ipse abreptus est. At ad quam quaestionem?
211 2 | iudices XXXII; sententiis XVI absolutio confici poterat; quadragena
212 1 | absolutus. Non numero hanc absolutionem; nihilo minus enim potest,
213 [Title]| oderitis, etiam si inviti absoluturi sitis, tamen absolvatis
214 4 | statutum sit, eos idem iudices absolvant; quod cum fit, non iudicia
215 [Title]| absoluturi sitis, tamen absolvatis et religioni potius vestrae
216 1 | atque architectum sceleris absolverent? et qui ceteros nullo praeiudicio
217 1 | suis iudiciis condemnatum absolvissent, quis tantam turpitudinem
218 2 | ignominiae periculum iam abstulerit, mors vero etiam doloris;
219 1 | quod confessi estis, quod abstulistis? Quo tandem igitur ore mentionem
220 1 | HS* et auri quinque pondo abstulit, uno ex servis puero non
221 3 | est quod ante dixi: mulier abundat audacia, consilio et ratione
222 1 | quem bis iam condemnatum acceperant, liberarent? Tum vero illa
223 2 | quem ab hoc genere liberum acceperat, adligare novo quaestionis
224 2 | innocentem condemnandum pecuniam acceperint, tu non animadvertes in
225 1 | respondebit, quod pecuniam acceperit, quod innocentem circumvenerit.
226 1 | quam ab dis immortalibus accepimus, quae a nobis divelli non
227 1 | gratis condemnavit, quis accepit? Nego rem esse ullam in
228 2 | appellanda est; quo illa pretio accepto multisque praeterea muneribus,
229 2 | videretur, voluit eum aliquid acceptum referre liberalitati suae.
230 3 | aliquando ad quem numquam accesisse culpam videtis. ~
231 1 | causa, quadraginta istorum accessio milium quid valet? si, ut
232 3 | quod solet, sic hominem accipiemus ut moleste ferat se de via
233 4 | transigit: pecuniam ab eo accipit, causam et susceptam et
234 1 | adulescentulorum excitandas accommodata: qui ut se blanditiis et
235 2 | contionibus seditiose concitatis accommodatior est quam tranquillis moderatisque
236 1 | inflammandos animos multitudinis accommodatus, summam illi iudicio invidiam
237 1 | Primum gravissimis criminibus accusabam, ut nihil opus esset pecunia;
238 3 | controversiam cum Staieno, quem accusabant, quae nunc mihi est cum
239 1 | auctoritatis fuit. Cum enim accusarem, et mihi initio proposuissem
240 1 | hoc recusabant, ne ea lege accusarentur qua nunc Habitus accusatur,
241 3 | condicio, ut aut iuste pieque accusaret aut acerbe indigneque moreretur,
242 2 | oppugnaretur a perdito? an ne accusaretur a damnato? an ne exsulis
243 2 | illi ipsi debuerint potius accusari de pecuniis repetundis quam
244 3 | nefarium, tam nocentem numquam accusasset Habitus, iudices, si id
245 1 | Citatur reus, paucis verbis accusat, ut de re iudicata, Cannutius:
246 1 | de ambitu dixerunt. Qui accusati sunt ab eis qui erant ipsi
247 2 | videatis necesse est, nullam accusatori causam esse potuisse cur
248 3 | intellegatis Cluentium non accusatorio animo, non ostentatione
249 3 | cur in tanta multitudine accusatorum, tantis praemiis, ceteri
250 2 | cum hunc brevi tempore accusaturus esses, Romam deducere, dare
251 2 | mihi hoc esse propositum ut accusem Oppianicum mortuum, sed
252 1 | excitabantur. Erat ipse immani acerbaque natura Oppianicus: incendebat
253 1 | calamitatis civibus quam illa acerbissima proscriptio posset adferre,
254 2 | offensionis accipere sine acerbissimo animi sensu ac molestia
255 2 | libentius quam omnem illam acerbitatem prosciptionis suae, qua
256 3 | adversarius, ille autem acerbus, criminosus, popularis homo
257 3 | impudentissimo, ad efficiendum acerrimo – haec enim ille et aliqua
258 2 | quaestio; nulla vis tormentorum acerrimorum praetermittitur. Adversari
259 2 | circumventum esse innocentem? ~Acervatim iam reliqua, iudices, dicam,
260 3 | quidem sententia liberatus, acrioribus saluti suae remediis subveniendum
261 2 | honestissime est absolutus; acta est enim causa more maiorum,
262 1 | vos ne huius honestissime actam vitam matris crudelitati
263 3 | metu proposito evellere se aculeum severitatis vestrae posse
264 3 | ab homine ad excogitandum acutissimo, ad audendum impudentissimo,
265 1 | ad ea quae erant in causa addebat etiam ipse nova quaedam
266 3 | iam ad hanc improbitatem addi videtur: attendite exitum.
267 2 | Oppianico destitutum, atque hoc addit testimonii, sua illum sententia,
268 2 | certe, ut nihil possit neque additum neque detractum de re familiari
269 1 | pecunia; deinde condemnatum adducebam, ut ne eripi quidem pecunia
270 2 | neque Avillium nossent, adducit et illum Asuvium appellat.
271 1 | filiae pelex; eo iam denique adducta est ut sibi praeter formam
272 1 | seditiosis et turbulentis adduxerat. Uno iudicio multa est ab
273 1 | manifesto necavit? ad quam cum adduxisset medicum illum suum, iam
274 2 | illum vita frui noluit, adeone erat stultus ut illam, quam
275 2 | eis qui eandem potestatem adepti sunt commutari, inter collegas
276 2 | honoribus quos a populo Romano adeptus est honoris causa nominatur,
277 1 | multis audientibus, cum adesset Oppianicus, recitat et clarissima
278 1 | esse sublatum. Opportune adest homo summa fide et omni
279 3 | habuerat, commodis omnibus adfecerat.
280 2 | quod iam Oppianicum poena adfectum pro maleficiis et eiectum
281 1 | isque, cum gravi morbo adfectus esset, heredem illum sororis
282 2 | turpitudini iudicari: aut illud adferant, aliquid sese, quod de his
283 1 | conscriptas in iudicium adferas, neque earum auctorem litterarum
284 2 | ne quid huc praeiudicati adferatis (etenim non modo auctoritatem,
285 2 | ad eam moram quae nuptiis adferebatur. Nam cum haberet ex Novia
286 1 | acerbissima proscriptio posset adferre, ne censorium stilum, cuius
287 2 | quas omnino in iudicium adferri non oportuit; itaque oppressus
288 1 | inquit 'sequar: sed quid adfers?' Tum ei HS quadraginta
289 2 | video auctoritate censorum adfines ei turpitudini iudicari:
290 [Title]| antea duxisset. Ceteri novis adfinitatibus adducti veteres inimicitias
291 [Title]| confirmandas inimicitias adfinitatis coniunctionem pignori fore
292 [Title]| saepe fieri divortia atque adfinitatum discidia videmus, haec mulier
293 1 | ipsa tulerit, quid error adfinxerit, quid invidia conflarit. ~
294 2 | traduxit me ad suam sententiam; adfirmabat enim lacrimans non se cupidiorem
295 [Title]| calamitas hunc in hoc iudicio adflixerit innocentem, ne iste miser,
296 4 | perpetuum scelerum omnium adfluentem reliquisset.
297 1 | dicam viro, ne colonum forte adfuisse dicatis, sed bono viro,
298 2 | exspectatio vestra teneatur, adgrediar ad crimen cum illa deprecatione,
299 1 | casu tum Larinum venisset, adgreditur et cum eo duobus milibus
300 1 | necaretur. Post fratrem adgressus est: qui sero, iam exhausto
301 2 | impetrabo, ut, quam ipse adhibere consuevit in amicorum periculis
302 3 | ea diligentia quae solet adhiberi in ceteris iudiciis eadem
303 [Title]| obscurissimusque patronus adhibetur; nisi forte hoc causae est,
304 3 | iudiciis eadem reo damnato adhibita est.
305 1 | sororis suae filium faceret, adhibitis amicis, praesente matre
306 1 | isdem de hominibus, nullo adhibito non dicam viro, ne colonum
307 2 | quo non modus ullus est adhibitus, non mos consuetudoque servata,
308 1 | hospitibusque Oppianici, quos adhibuerat antea, quid, huic tandem
309 4 | nullum periculum mortis adiit, nihil mali timuit, quod
310 2 | nemo recipere tecto, nemo adire, nemo adloqui, nemo aspicere
311 2 | suis scripsit; nemo illum aditu, nemo congressione, nemo
312 3 | notatis neque ad honorem aditus neque in curiam reditus
313 2 | propiora huiusce causae et adiunctiora sunt perveniam: vos quaeso
314 3 | diligentia vestra nobis adiungenda est, in altera fides imploranda;
315 3 | furto, post aliquod dictum adiungere de veneno, quod non percontatione
316 3 | hominum pericula defendenda adiungerer, non viderem. Facile intellego
317 3 | coheredes homines alienissimos adiungeret quem diligebat. Sed tu,
318 [Title]| DEDERIT. Quid eadem lex statim adiungit? recita. DEQUE EIUS CAPITE
319 [Title]| idem de coitione voluisset, adiunxisset: QUIVE, COIERIT. Nunc ita
320 1 | conscio sed etiam conviva et adiutore Oppianico, longum est dicere
321 2 | principem maleficii lenem, in adiutores eius et conscios vehementissimum
322 3 | voluntas sive opinio fuit, adiuvare aut hunc innocentem opprimere
323 1 | Quid tu?' inquit, ecquid me adiuvas, Bulbe, ne gratis rei publicae
324 3 | eius in taberna sua manus adlatas esse dicat. Quo de homine
325 4 | certa res, unum crimen adlatum est. Hic tum C. Fabricius,
326 2 | genere liberum acceperat, adligare novo quaestionis genere
327 1 | teneri; sed ne nova lege adligarentur laborabant.
328 [Title]| Ubi enim omnes mortales adligat ita loquitur, QUI VENENUM
329 1 | susceperat, – ut eum nuptiis adligatum simul et testamenti spe
330 2 | tecto, nemo adire, nemo adloqui, nemo aspicere vellet?
331 1 | consequebatur?' 'Nihil, sed administer erat Oppianici.' 'Et condemnastis
332 1 | mente quadam regi legis et administrari. Quid ergo? haec quaestio
333 2 | contendit; illa autem non admiratur audaciam, non impudentiam
334 3 | Quid umquam Habitus in se admisit ut hoc tantum ab eo facinus
335 1 | flagitium rei militaris admissum, sortito in quosdam animadverteretur,
336 4 | capitis illata est, non admittunt, aut, quod se perfunctos
337 1 | loquebantur, a P. Cethego admonitus, istam dedit 'conciliationis'
338 1 | Avillio tanquam aliqua machina admota capere Asuvi adulescentiam
339 2 | eum tutorem liberis non adscripsit. Quid Oppianicus fecerit
340 1 | poscebat; 'In Tiburti forte cum adsedissemus ego et Brutus filius,' Tiburtem
341 1 | qui ut se blanditiis et adsentationibus in Asuvi consuetudinem penitus
342 2 | gratiam, liberalitatem adsequatur. Itaque eis eum verbis publice
343 [Title]| omnia confugi, quantum ego adsequi potui, remedia ac perfugia
344 2 | malitiae condivisset, pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum,
345 2 | cotidianis querimoniis et adsiduo fletu sororis; statuit tamen
346 1 | properanti: exitum huius adsimulatae familiaritatis cognoscite.
347 2 | quaeso, qui eam detulistis, adsurgite. ~
348 1 | fidelem arbitrabatur, ab hoc adulescente Oppianico in quaestionem
349 1 | machina admota capere Asuvi adulescentiam et fortunas eius patrias
350 1 | insidiae circumscriptionesque adulescentium nascerentur, cumque essent
351 1 | quadam praeditus ad libidines adulescentulorum excitandas accommodata:
352 3 | nuptam Oppianico. M. Aurius adulescentulus bello Italico captus apud
353 2 | tabulas transcriptum signis adulterinis obsignavit. Multa praetereo
354 2 | vidisse in rebus minutis aduncam ex omni parte dentatam et
355 1 | vacua locumque illum post adventum L. Sullae a tribunicia voce
356 2 | acerrimorum praetermittitur. Adversari advocati et iam vix ferre
357 3 | reum causam dicere, cum adversario eius ad ius accusationis
358 2 | Cethegus fuit, videtur mihi adversarium removere voluisse; sin erat
359 3 | seditiosus, sed etiam seditiosis adversarius, ille autem acerbus, criminosus,
360 3 | poterat: aderat frequens, advocabat, omni studio gratiaque pugnabat;
361 2 | facere vellet, quidam ex advocatis, homo et honoribus populi
362 1 | ut arbitror, auctoritate advocatorum [et vi tormentorum] adducti
363 3 | Atque illo ipso tempore in aedes T. Anni, hominis honestissimi,
364 1 | eius modi. Cum esset in aedibus armarium, in quo sciret
365 2 | pro theatro illi iudicio aedificati videbantur, quos ubi accusator
366 1 | Plaetorium C. Flaminium aediles curules, persuasi ut scribam
367 1 | primo gravari coepit, quod aedilitatem se petere cum hominibus
368 2 | constitutum, simulat se aegrotare et testamentum facere velle.
369 4 | pepercisset, aliquot dies aegrotasse et ita esse mortuum. Quis
370 2 | 162. 'P. Aeli testamento propinquus exheredatus
371 1 | 65. Dico C. Aelio Staieno iudici pecuniam
372 2 | Staienus cognomen ex imaginibus Aeliorum delegerat, ne, si se Ligurem
373 2 | alienior institutus est.' P. Aelius Habiti merito fecit, neque
374 2 | sunt dicta ab eis qui M. Aemilio, clarissimo viro, legati
375 3 | tribuno plebis condicione aequa disceptari posse non putarunt.
376 1 | splendor sit, quam prope aequabilis, quam fere omnium constans
377 1 | expletum esse putemus. Vos, qui aequi estis omnibus, qui, ut quisque
378 2 | vestris aut libentibus aut aequis remittatis; tum autem, cum
379 1 | est, vestra fides atque aequitas a veritatis disceptatione
380 3 | iniurias, sed etiam animo aequo ferre oportere. Sed ego
381 1 | illa definitio iudiciorum aequorum, quae nobis a maioribus
382 2 | dignum existimet; ut alter in aerarios referri aut tribu moveri
383 1 | quem idem isti censores aerarium reliquissent; cum enim in
384 [Title]| indicatum non esset, non huic aerumnosissimo venenum illud fuisset, sed
385 1 | omnes amovere maximique aestimare conscientiam mentis suae,
386 4 | est uti lis haec capitis aestimaretur. Quae res si rei iudicatae
387 4 | lites maiestatis essent aestimatae, et hoc cotidie fieri videmus,
388 3 | Scaevolae litem eo nomine esse aestimatam. Cuius rei quae consuetudo
389 4 | rescinduntur, sed hoc statuitur, aestimationem litium non esse iudicium.
390 1 | sibi ad honores petendos aetatem integram restitui oportere,
391 [Title]| fortiter esse agendum; illi aetati qua tum eram solere laudi
392 1 | scribere se in balneis cum id aetatis filio fuisse, non praeterisset:
393 2 | summi et clarissimi viri, P. Africani, praetereundem videtur,
394 2 | condicio placet, omnes id agamus ut haec quam primum in omnes
395 2 | 194. Nunc vero quid agat, quid moliatur, quid denique
396 1 | subscripserint, videte quid agatis, ne in unum quemque nostrum
397 [Title]| LIV. Nunc quid agatur et quid abs te iuris constituatur
398 2 | neque ab ea causa quae tum agebatur aliena fuerunt; neque mihi
399 3 | alteram partem causae sic agemus ut vos doceamus, alteram
400 2 | iudiciis, perspicio quantum in agendo difficultatis et quantum
401 [Title]| constitui, fortiter esse agendum; illi aetati qua tum eram
402 [Title]| XXXIX. Haec tum agente Quinctio neque in contione
403 1 | ut hunc Oppianicum aliud agentem ac nihil eius modi cogitantem
404 2 | mortuum. Hoc ego si sic agerem tamquam mihi crimen esset
405 5 | 102. Cominii cum hoc agerent, quod nos in tota causa
406 1 | per bonum aliquem virum ageretur et amicum necessariumque
407 1 | 156. Agit enim sic causam T. Accius,
408 3 | tranquillum sit, ventorum vi agitari atque turbari, sic populum
409 4 | corrupti? negem esse illam rem agitatam in contionibus, iactatam
410 2 | huius et ex aliorum tabulis agitatis, tractatis, inquiritis:
411 1 | 186. Quid ais, T. Acci? tu periculum capitis,
412 [Title]| illa oratio commovet, quod ait Accius indignum esse facinus,
413 2 | ingeniosum, M. Antonium, aiunt solitum esse dicere idcirco
414 1 | Privernatem flagitabat; 'In Albano eramus ego et Brutus filius,'
415 1 | eramus ego et Brutus filius,' Albanum poscebat; 'In Tiburti forte
416 2 | nullum invenitis. Quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis
417 3 | esset una Sassia, eaque Sex. Albio quodam colono, homines valenti,
418 2 | me meos vicinos et amicos Aletrinates non adduxit, sed ipse eis
419 1 | gemini fuerunt ex municipio Aletrinati, homines inter se cum forma
420 4 | videret – quod mihi cum Aletrinatibus vicinitatem et cum plerisque
421 2 | causa quae tum agebatur aliena fuerunt; neque mihi quicquam
422 2 | exheredatus cum esset, heres hic alienior institutus est.' P. Aelius
423 3 | filio coheredes homines alienissimos adiungeret quem diligebat.
424 1 | potius, hominem ab utroque alienissimum, sordidissimum, turpissimum,
425 5 | quo non strueret insidias aliquas ac dies omnes atque noctes
426 | aliquo
427 4 | sibi tum non pepercisset, aliquot dies aegrotasse et ita esse
428 | aliter
429 4 | Avilli comprobabatur: in quo alligatum Oppianici nomen primum esse
430 1 | Cannutius: incipit longo et alte petito prooemio respondere
431 1 | quam ille qui quod stulte alteri venit in mentem comprobat.
432 3 | dedecus pertinebant; nihil de alteris Oppianici nuptiis queror,
433 [Title]| eius orationibus capita alterna inter se contraria recitanda
434 1 | ambobus est amicitia, cum altero vero, sicuti plerique vestrum
435 2 | 66. Repetam paulo altius, iudices, et omnia quae
436 2 | recitabantur, spem illam quam in alvo commendatam a viro continebat
437 5 | illis talibus viris ac tam amantibus mei rem possem ullam negare
438 2 | esse cupiebat, in huius amantissimi sui fratris manibus et gremio
439 1 | quo enim est ipsum nomen amantius indulgentiusque maternum,
440 2 | huic Bulbo; itaque minime amarus eis visus est qui aliquid
441 1 | sive aliqua suspicione sive ambitione adducti absolverunt. ~
442 4 | quo in reo qui absolvit ambitiosus, qui distulit cautus, qui
443 3 | hominem multorum hospitem, Ambivium quendam, coponem de via
444 1 | censores proxime fuerunt ambobus est amicitia, cum altero
445 2 | qui nesciat. Timuit mulier amens non suam conscientiam, non
446 1 | Larini quaestiones; eiusdem amentiae falsae conscriptiones quaestionum;
447 1 | Oppianicus: incendebat eius amentiam infesta atque inimica filio
448 1 | ceterorum quoque officiorum et amicitiarum ratio conservata esse videatur.
449 1 | vim habeat ad coniungendas amicitias studiorum ac naturae similitudo.
450 2 | sed etiam vultum atque amictum, atque illam usque ad talos
451 1 | aliquem virum ageretur et amicum necessariumque communem?
452 2 | uxori suae Cluentiae, quae amita huius Habiti fuit, cum ipse
453 1 | audiet ut naturae nomen amittat; quo enim est ipsum nomen
454 2 | sed etiam nomen iudicum amittemus, nisi hic ex ipsis causis
455 3 | propter pecuniam liberos amittere iucundum esse duxit. ~
456 2 | luctus et tanti squaloris amitteret. ~
457 1 | sui, contra quam fas erat amore capta, primo, neque id ipsum
458 1 | metum cupiditatesque omnes amovere maximique aestimare conscientiam
459 2 | Tum auctoritatem censoriam amplexator, tum illorum 'iudicium'
460 1 | hostium metum deliquerat, amplior ei mortis ut supplicii metus
461 2 | alter retineat et ordine amplissimo dignum existimet; ut alter
462 1 | eloquentissimorum atque amplissimorum, quorum certe aliquis defendisset
463 [Title]| iudicio populi Romani in amplissimum locum pervenire, si sua
464 1 | omnia tantum honoris et amplitudinis commodo compensantur. Converte
465 3 | 83. Quid vultis amplius? At enim Staienus non fuit
466 1 | necessariique omnes cognorunt. Anchari et Paceni pastoribus huius
467 1 | perdidisset. Tum repente Anconitanum quendam, L. Clodium, pharmacopolam
468 2 | eius modi viri iniuriis angeretur, sed nefarium matris pelicatum
469 1 | in iudicio civium et in animadversione vitiorum qui convenit? Nam
470 3 | commune proponam, numquam animadversionibus censoriis hanc civitatem
471 3 | Romani et eorum qui in ipsum animadverterant moribus praefuisse. Quod
472 1 | religio cogat cogitare; animadvertere qua lege reus citetur, de
473 1 | 133. At in ipsum Habitum animadverterunt. Nullam quidem ob turpitudinem,
474 2 | pecuniam acceperint, tu non animadvertes in omnes, sed carpes ut
475 1 | 1. Animadverti, iudices, omnem accusatoris
476 3 | Video igitur, iudices, animadvertisse censores in iudices quosdam
477 [Title]| fons aequitatis: mens et animus et consilium et sententia
478 1 | familiaritatem multis iam ante annis Oppianicus applicarat.
479 2 | sapientissimus, tulerit, num anno post M. Lucullus et C. Cassius,
480 2 | Quam ob rem dum multorum annorum accusationi breviter dilucideque
481 [Title]| Unum, alterum, tertium annum Sassia quiescebat, ut velle
482 2 | Hominem ingeniosum, M. Antonium, aiunt solitum esse dicere
483 2 | obscuritate latuerunt sic aperiam ut ea cernere oculis videamini.
484 1 | quam rei publicae causa aperienda. In ea obscuritate ac dubitatione
485 [Title]| habeam rem non dubiam sed apertam atque manifestam, enumeratio
486 2 | initio suspicionis orto et aperte insimulato Stratone, puer
487 3 | audacior, quis nocentior, quis apertior in iudicium adductus est?
488 [Title]| putarent recusando, sed apertissime repugnarunt, cum haec recusarent
489 1 | lictores, quid ceteri quos apparere huic quaestioni video, volunt?
490 [Title]| Martiales quidam Larini appellabantur, ministri publici Martis
491 1 | crudelitate est, mater, inquam, appellabitur, neque umquam illa ita de
492 2 | et non merces abortionis appellanda est; quo illa pretio accepto
493 1 | tribunicium, quam iudicium appellandum putem. Quod si quis illud
494 1 | Sequitur id quod illi iudicium appellant, maiores autem nostri numquam
495 2 | ignorare nostrum putat? Quos appellarit, quibus pecuniam promiserit,
496 2 | esse eius modi ut neque appellata umquam iudicia sint neque
497 1 | quis negat? Te, Oppianice, appello, te, T. Acci, quorum alter
498 1 | iam ante annis Oppianicus applicarat.
499 2 | Staieni familiaritatem applicavit. Ac primum Scamandro reo
500 1 | 52. Sed ut quidquid ego apprehenderam, statim accusator extorquebat
|