Cap., Par.
1 2, 7 | tutelam aut societatem aut rem mandatam aut fiduciae rationem
2 2, 8 | existimatio sequatur, ideo rem indignam non vindicari.
3 5, 20 | constituere, quo die in rem praesentem veniretur et
4 6, 32a| de verbo videbimus; nunc rem ipsam ponamus quam illi
5 7, 40 | nihil valet aut si ad hanc rem non pertinet, quid neglegentius
6 7, 40 | interdictum, est captiosum omnibus rem ullam constitui eius modi
7 10, 48 | est; aut tu dic quam ob rem, cum vellet accedere, non
8 10, 49 | est, inquam, si ad verbum rem volumus adiungere, neminem
9 10, 50 | verborum errore versari, rem et causam et utilitatem
10 11, 51 | convelli potest, si ad verba rem deflectere velimus, consilium
11 11, 54 | verba consectarentur ut rem cuius causa verba sunt non
12 11, 55 | enim dubium est quin, si ad rem iudicandam verbo ducimur,
13 11, 58 | intellecta certe nihil ad rem pertinet quae verborum vis
14 13, 64 | omnino ad probandum utramque rem videam infirmam nugatoriamque
15 14, 65 | admodum mirabar abs te quam ob rem diceretur. Nam ceteri tum
16 14, 65 | callido versutoque iure rem iudicari oportere; scriptum
17 15, 69 | non esse iuris, et in eam rem non solum rationes adferret,
18 16, 73b| O rem praeclaram vobisque ob hoc
19 17, 75b| fugatumque esse constat, Caecina rem non amittet, quam ipsam
20 17, 77a| iuris, rem et sententiam et aequitatem
21 18, 79 | istum ipsum quo vos auctore rem istam agere et defensionem
22 18, 79 | eo loco in quo fuisset, rem et sententiam interdicti
23 18, 81 | obtineri posse, nego ullam rem esse quae aut comprehendi
24 21, 89 | verbum 'unde' in utramque rem valeat, eoque tu restitui
25 22, 90 | nulla dubitatio sit, sive rem sive verba spectare voltis,
26 22, 95a| Sunt in eam rem testimonia. Postea cur tu,
27 23, 96 | rationis adfers quam ob rem, si libertas adimi nullo
|