Cap., Par.
1 1, 1 | Aebuti impudentiae, quam tum in vi facienda cessit audaciae.
2 1, 2 | convocandis hominibus et armandis, tum impudens in iudicio, non
3 1, 2 | aut nos non eo libentius tum audaciae cesserimus quo
4 1, 3 | venio atque initio veneram. Tum enim nostrae causae spes
5 1, 3 | confessione adversarii, tum in nostris, nunc vero in
6 2, 4 | tempore iure fieri potest tum ab se iure factum esse defenderent,
7 4, 16 | ei negemus addictum aut tum quisquam fuerit qui dubitaret
8 6, 27 | Caecinae malum minaretur, ibi tum Caecinam postulasse ut moribus
9 7, 35 | esset, inde deiectus esset, tum per hoc interdictum eum
10 7, 39 | possessione vestigium fecero, tum expellar ac deiciar, an
11 11, 61 | quod erit armorum iudicium, tum ista dicito; iuris iudicium
12 12, 62 | nunc sis impudentior. Nam tum quidem omnis mortalis implorare
13 14, 65 | rem diceretur. Nam ceteri tum ad istam orationem decurrunt
14 14, 65 | dignitatemque opponere. Tum illud quod dicitur, 'sive
15 14, 65 | sive nive,' inrident, tum aucupia verborum et litterarum
16 14, 65 | tendiculas in invidiam vocant, tum vociferantur ex aequo et
17 15, 67 | postulasset defendisse, tum illud volgo in iudiciis
18 18, 80 | certe unde fugit.' 'Quid tum?' 'Praetor,' inquit, 'interdixit
19 19, 83 | de quo fundo actum sit tum cum Aebutius restituere
20 21, 89 | Cum verba nos eo ducunt, tum res ipsa hoc sentire atque
21 22, 90 | defensio, eum deici posse qui tum possideat; qui non possideat,
22 22, 90 | deici posse nisi inde ubi tum esset; iam posse concedis;
23 22, 92 | potest, cum possideret, tum deiectum. Ne id quidem satis
24 22, 94 | dubium est quin, si Caesennia tum possidebat, cum erat colonus
25 24, 100| civitatum nemo esse possit, tum amittitur haec civitas denique,
26 25, 101| voluit iniuriam facere, tum omnis ceteros novos veteresque
|