Cap., Par.

 1   5, 21|           istum re commissurum quam verbis minitabatur nemo putavit.
 2   7, 37|           omnino.' Iam bene agis; a verbis enim recedis et aequitate
 3   7, 38|           de armis dubitatum sed de verbis quaesitum esse dicatur?
 4   7, 40|  constituerint quae nequaquam satis verbis causam et rationem iuris
 5  10, 49|           diligenter et tam callide verbis controversias non aequitate
 6  11, 51|        neque vero quicquam opus sit verbis, cum ea res cuius causa
 7  11, 52|        oboediant, non ad id quod ex verbis intellegi possit obtemperent.
 8  11, 52|          quod testimonio sit non ex verbis aptum pendere ius; sed verba
 9  11, 53|        heredem esse oportere. Quid? verbis hoc satis erat cautum? Minime.
10  11, 53|             nobis intellegi posset, verbis omnino non uteremur; quia
11  11, 54|       iumentum; potest hoc ex ipsis verbis intellegi, licere, si via
12  11, 54|             auctorem praesentem his verbis: 'quandoque te in iure conspicio.'
13  11, 55| intellegetis enim in eo ipso, si in verbis ius constituamus, omnem
14  11, 58|      familia, verum quia non quibus verbis quidque dicatur quaeritur,
15  12, 63|           facta vis est, ea tametsi verbis interdicti non concluditur,
16  14, 65|           quod defendant; si contra verbis et litteris et, ut dici
17  15, 67|        nemini quod defendebat, quia verbis oppugnare aequitatem videbatur.
18  18, 79|             auctor? 'Quibus quidque verbis actum pronuntiatumque sit.'
19  18, 81|             placet tibi nos pugnare verbis? placet causam iuris et
20  18, 81|       sententia, non quibus quidque verbis esset actum. Tu me ad verbum
21  20, 85|      protuli quaeri oportere quibus verbis praetor interdixerit, sed
22  21, 86|           solum re et sententia sed verbis quoque hoc interdictum ita