Cap., Par.

 1   7, 37|          et aequitate uteris. Nam verba quidem ipsa si sequi volumus,
 2  11, 51|            cum ea res cuius causa verba quaesita sint intellegatur?
 3  11, 51|         ac convelli potest, si ad verba rem deflectere velimus,
 4  11, 52|     cotidianus non cohaerebit, si verba inter nos aucupabimur; denique
 5  11, 52|       nostris concesserimus ut ad verba nobis oboediant, non ad
 6  11, 52|     verbis aptum pendere ius; sed verba servire hominum consiliis
 7  11, 53|        uteremur; quia non potest, verba reperta sunt, non quae impedirent
 8  11, 54|            si ita in iure homines verba consectarentur ut rem cuius
 9  11, 54| consectarentur ut rem cuius causa verba sunt non considerarent.
10  11, 57|      cognita sententia interdicti verba subtiliter exquiri omnia
11  11, 60| restituere, restituisse te dices? Verba si valent, si causae non
12  12, 62|          ut magis intellegas quam verba nihil valeant, si tu solus
13  12, 63|           Verum in his causis non verba veniunt in iudicium, sed
14  12, 63|            sed ea res cuius causa verba haec in interdictum coniecta
15  18, 80|          esse quod laborarem; nam verba ipsa sponsionis facere mecum,
16  20, 85|      defendere in qua re tu velis verba spectari oportere, in qua
17  21, 89|                               Cum verba nos eo ducunt, tum res ipsa
18  22, 90|      dubitatio sit, sive rem sive verba spectare voltis, quin secundum