Cap., Par.

 1   2, 6  |         iuris obscuram dubiamque rationem bis iam de eadem causa dubitasse
 2   2, 7  |        rem mandatam aut fiduciae rationem fraudavit quempiam, in eo
 3   4, 15 |     continens esset, nullam esse rationem amittere eius modi occasionem,
 4   4, 17 |  Caesennia; cuius rei putat iste rationem reddi non posse quod ipse
 5   7, 40 | nequaquam satis verbis causam et rationem iuris amplecteretur? Hoc
 6  11, 51 |         eorum qui scripserunt et rationem et auctoritatem relinquamus?~
 7  14, 66 |         quod aequitatis censeant rationem, non verbi haberi oportere? ~
 8  18, 78 |   perspexerit, qui iuris civilis rationem numquam ab aequitate seiunxerit,
 9  18, 80 |       rebus ius et aequi bonique rationem esse seiunctam, semperque
10  22, 92 |      hominibus aut per eius modi rationem atque vim. Ad duas dissimilis
11  25, 102|      lege potuisset, magis illam rationem tamen omnes boni quaereremus,