Cap., Par.
1 1, 1 | propter egregiam et singularem Cn. Planci, iudices, in mea
2 1, 1 | adversariam esse in iudicio Cn. Plancio quae in petitione
3 1, 2 | itaque non extimesco ne Cn. Plancio custodia meae salutis
4 1, 3 | neque adrogo, iudices, ut Cn. Plancium suis erga me meritis
5 1, 3 | quod mihi non solum pro Cn. Plancio dicendum est, cuius
6 2, 4 | agitata ab illis ut aut merita Cn. Planci erga me minora esse
7 5, 12 | magni et consili -- sed Cn. Mallium, non solum ignobilem
8 7, 17 | defendo, Laterensis, et doceo Cn. Plancium non obrepsisse
9 8, 19 | ornatissimi atque optimi viri, Cn. Saturnini, patrem aedilem,
10 10, 26 | etenim si ante reditum meum Cn. Plancio se volgo viri boni,
11 11, 27 | vitia me hercule Cn. Planci res eae de quibus
12 12, 29 | cum propinquis, cum hoc Cn. Saturnino, ornatissimo
13 13, 32 | sed cum sit Cn. Plancius is eques Romanus,
14 17, 43 | aequitas et ea voluntas erga Cn. Planci salutem quam ille
15 21, 51 | factus, et L. Caesaris, Cn. Octavi, M. Tulli, quos
16 21, 52a| C. Fimbria, C. Cassius, Cn. Orestes facti non sunt,
17 24, 60a| amplius adsequi Plancius, si Cn. Scipionis fuisset filius.
18 25, 60b| Atilio Calatino, quis Cn. et P. Scipionibus, quis
19 30, 73 | ut omne studium meum in Cn. Planci honore consumerem,
20 32, 77b| commemoras. cui quidem ego, sicut Cn. Plancio, numquam dissimulavi
21 32, 78 | gentibus commendata, uni Cn. Plancio gratias egerint --
22 33, 79b| existimatio, laus aedilitatis; at Cn. Planci salus, patria, fortunae.
23 33, 79b| salutem pro te abiecero quam Cn. Planci salutem tradidero
24 39, 93b| ego autem Cn. Pompeium non dico auctorem,
25 41, 99 | eadem timuisse quae ceteros; Cn. Plancium fuisse unum, non
26 42, 101| O excubias tuas, Cn. Planci, miseras, o flebilis
|