Cap., Par.

 1    1, 1  |     causam esset infestior quod is meam salutem atque vitam
 2    3, 8  |         magistratum non gerebat is qui ceperat, si patres auctores
 3    6, 14 | quotienscumque praeteritus erit is qui non debuerit praeteriri,
 4    9, 24a|    iniuria, vel quod erat pater is qui est princeps iam diu
 5    9, 24a|      diu publicanorum, vel quod is ab sociis unice diligebatur,
 6   13, 32 |        sed cum sit Cn. Plancius is eques Romanus, ea primum
 7   13, 32 |       laudata sunt omnia, tamen is oberit honestissimo filio
 8   15, 37 |       tribus ederentur eae quas is largitione devinctas haberet,
 9   23, 3  |         divisor ostendis. atque is quidem eductus ad consules
10   25, 60b|        multi sunt adscensus, ut is maxime gloria excellat qui
11   27, 67 |       Plancium, numquam ex urbe is afuit nisi sorte, lege,
12   28, 68 |      reddidit; qui autem debet, is retinet alienum; gratiam
13   29, 71 |  putaret? quam ob rem non debes is homo et is civis praedicare
14   29, 71 |        rem non debes is homo et is civis praedicare vitam meam,
15   31, 75 |      cum his et inter hos vixi, is in causis patronus, is in
16   31, 75 |          is in causis patronus, is in re publica civis et sum