Cap., Par.
1 1, 2 | per latrones suos, non per homines egestate et scelere perditos,
2 3, 6 | tribunus plebis primus inter homines nobilissimos temporibus
3 4, 9 | egit, et hoc tempore eidem homines nomine commutato coloni
4 6, 14 | oratione si asperius in quosdam homines invehi vellem, quis non
5 8, 20a | dux bonis.' mihi denique homines praecipue gratulabantur,
6 9, 21 | est rei publicae nobilis homines esse dignos maioribus suis,
7 12, 28 | victor habuisset: errare homines si etiam tum senatum aliquid
8 14, 32 | omittam Gabinium, quod tantum homines fefellisti ut neglegeres
9 14, 32 | edicere audebas ne maererent homines meam, suam, rei publicae
10 14, 33a | quid? sua sponte homines in amicorum periculis vestitum
11 15, 34 | conlegiorum, cum vicatim homines conscriberentur, decuriarentur,
12 15, 34 | templi tollebantur, armati homines forum et contiones tenebant,
13 17, 39 | sicario, cum latrone; quos homines si, id quod facile factu
14 18, 41 | conservandae, domi meae certi homines ad eam rem positi monuerunt
15 18, 41 | autem Caesar, quem maxime homines ignari veritatis mihi esse
16 21, 47 | nesciebam inter sapientissimos homines hanc contentionem fuisse,
17 24, 53 | tam repentinum non solum homines sed tecta urbis ac templa
18 33, 71 | abiit ille annus; respirasse homines videbantur nondum re, sed
19 33, 71 | ipsis evenissent ea quae tum homines precabantur! neque nos provinciam
20 33, 72 | ab inimicis meis is quem homines in luctu inridentes Gracchum
21 38, 82 | non incautus -- neque enim homines nequam tacere potuerunt --
22 39, 84 | homines,' inquit, 'emisti, coegisti,
23 40, 87 | empti ad impediendum; qui si homines despecti et contempti tantam
24 42, 91 | tulisse ut quodam tempore homines nondum neque naturali neque
25 45, 97 | sunt maximorum ordinum homines, quibus patet curia, sunt
26 45, 98a | rerum gerendarum dignitate homines ecferri ita convenit ut
27 47, 100b| propterea quod audaces homines et perditi nutu impelluntur
28 49, 104 | gloria delectatur. itaque homines seditiosi ac turbulenti,
29 49, 105 | apud gravis et honestos homines, sed populi iudiciis atque
30 49, 105 | contenderant consequebantur, horum homines nomen, orationem, vultum,
31 49, 105 | generi, graves et magni homines habebantur; sed valebant
32 53, 114 | de re publica aliud atque homines exspectabant, vir et bonus
33 55, 117 | populus Romanus tenuit, vix homines odium suum a corpore eius
34 56, 121a| amico animo et fortasse homines propter aliquod desiderium
35 59, 127a| per familias comparatas et homines armatos? ~
36 64, 134 | vero ne de venalibus quidem homines electos, sed ex ergastulis
37 65, 136 | eam rationem in qua multi homines novi et honore et gloria
38 66, 139 | levis hos semper nostri homines et audacis et malos et perniciosos
39 67, 141 | quod si apud Atheniensis, homines Graecos, longe a nostrorum
40 68, 142 | homines Graeci quos antea nominavi,
|