Cap., Par.

 1    1, 1   |      discrimen offerre pro statu civitatis et pro communi libertate,
 2    2, 5   |        in gravissimis temporibus civitatis atque in ruinis eversae
 3    3, 8   |         summo timore ac periculo civitatis neque communem metum omnium
 4   12, 27  |      vestis facta tanto in luctu civitatis, omitto quid ille tribunus
 5   14, 33a |          coniunctum cum periculo civitatis, lugere senatui non licebit?
 6   17, 39  |          principem et senatus et civitatis, M. Scaurum, rem frumentariam
 7   18, 40b |       senatu atque a principibus civitatis putabant, tribunum popularem
 8   21, 48  |        praesertim cum eius essem civitatis ex qua C. Mucius solus in
 9   24, 54  |          hac tanta perturbatione civitatis ne noctem quidem consules
10   33, 72  |           quoniam id etiam fatum civitatis fuit ut illa ex vepreculis
11   39, 84  |     nostros reduceret? principem civitatis ferro obsessum teneret?
12   45, 97  |          numerantur et principes civitatis.~98a.
13   45, 98a |      summi viri et conservatores civitatis putantur; neque enim rerum
14   50, 108 |    auditi de me ceteri principes civitatis! quos idcirco non appello
15   51, 109 |          in qua omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines
16   56, 119b| incorruptum et si intimos sensus civitatis expressero.~120.
17   58, 123 |        liber esset, an principes civitatis? nominatim sum appellatus
18   65, 135b|          aliquam tamquam strumam civitatis.~136.
19   65, 137 |      diligi; nosse discriptionem civitatis a maioribus nostris sapientissime
20   66, 138 |        auctores et conservatores civitatis. huic hominum generi fateor,
21   67, 141 |          si postea summi eiusdem civitatis viri, quos nominatim appellari