Cap., Par.

 1    5, 12  |         defendente, per se ipsum senatum populumque Romanum sine
 2    7, 17  |          omnium, qui ad delendum senatum, adfligendum equestrem ordinem,
 3   11, 25b |      agerent aliquid, denique ad senatum referrent: non modo negando,
 4   11, 26  |      faceret amisit? venistis ad senatum, vos, inquam, equites Romani
 5   11, 26  |       constantia, L. Ninnius, ad senatum de re publica rettulit,
 6   12, 27  |    privato consensu et universum senatum publico consilio mutasse
 7   12, 28  |      errare homines si etiam tum senatum aliquid in re publica posse
 8   13, 30  |  credidisset, umquam ausus esset senatum de re publica tollere, equitum
 9   14, 32  |     redirent. quis umquam consul senatum ipsius decretis parere prohibuit?
10   19, 42  |     neque enim erant occulta, -- senatum, sine quo civitas stare
11   19, 44  |         bonis viris concidissem? senatum consules, credo, vocassent,
12   27, 59  |    umquam suspicio durior aut ad senatum aut ad imperatores adlata
13   34, 74  |          Ianuario mense per quos senatum haberi liceret; sed tamen
14   39, 84  |      parasti.' quid uti faceret? senatum obsideret? civis indemnatos
15   39, 85  | praetoris comitatu comprensi, in senatum introducti, confessi, in
16   57, 122 |      omnis ordines demonstraret, senatum, equites Romanos, universum
17   59, 127a|         iis captivis a quibus ad senatum missus erat Romae manere
18   61, 129a|          rei publicae fore idque senatum gravissime laturum, et ut
19   65, 137 |   industriae ac virtuti pateret. senatum rei publicae custodem, praesidem,
20   65, 137 |          consili esse voluerunt; senatum autem ipsum proximorum ordinum