Cap., Par.

 1   13, 31  | mentemque totius tribunatus hanc fuisse, ut adflictae et perditae
 2   16, 36  |   nullius animi, nullius consili fuisse confiteor.~37.
 3   16, 37  |         ea condicione tam fortis fuisse ut cum patriae caritate
 4   21, 47  |      servos videtis rem venturam fuisse? an mihi ipsi, ut quidam
 5   21, 47  |        homines hanc contentionem fuisse, ut alii dicerent animos
 6   30, 64  |           si alienam a me plebem fuisse vultis, quae non fuit, invidiae;
 7   34, 73  |        comitiis centuriatis; vim fuisse illam, flammam quassatae
 8   36, 78  | tribunatu et cum praesidio magno fuisse, num illo die fuerit? certe
 9   38, 82  |         adeo hominem in periculo fuisse quoad scitum est Sestium
10   44, 95  |         animi se in rem publicam fuisse paeniteat; sed qui haec
11   50, 107 |          eloquentiam iucunditate fuisse maiore.~108.
12   52, 112 |       gregibus duces et auctores fuisse, cum ipse lator nihil ab
13   53, 113 |      tamen voluntate ipsa gratum fuisse. iam de C. Fannio quae sit
14   55, 118 |       sententiarum numquam ullum fuisse locum, in quo aliquid a
15   58, 124 |  apertior populi Romani universi fuisse ulla in causa diceretur.~
16   59, 127a|      mihi negas optandum reditum fuisse per familias comparatas
17   63, 131b|          miseram atque oppressam fuisse.~132.
18   67, 141 |          unus omnium iustissimus fuisse traditur; si postea summi